ΒΙΒΛΙΟ
Σαν την Αμέλια Έρχαρτ
Η κίνηση στον δρόμο πυκνώνει. Πίνει από μια κούπα ζεστό καφέ και πιπιλίζει με ικανοποίηση τη ρόγα του δαχτύλου της. Από νωρίς σηκώθηκε να ετοιμάσει την τούρτα. Ένα γλύκισμα με [..]
[ Δημήτρης Χριστόπουλος / 23.09.17 ]
Αυτογνωσία
Είναι μάταιο να χύνεις δάκρυα πάνω στα κακώς κείμενα των γηρατειών, όπως είναι τελείως άστοχο να ψάχνεις παρηγοριά γι’ αυτό. Αν είχα να προσευχηθώ σε κάποιον άγιο, θα τον ικέτευα να [..]
[ Φοίβος Γκικόπουλος / 21.09.17 ]
Ο σοφέρ
Κάθε μέρα, εδώ και σαράντα χρόνια, την ίδια διαδρομή ακολουθούσε για να πάει στη δουλειά του. Όταν, μάλιστα, προβιβάστηκε στην υπηρεσία του και άρχισε να ανεβαίνει ένα ένα τα σκαλιά [..]
[ Δημήτρης Χριστόπουλος / 15.09.17 ]
Οι Σκουριές και η ύβρις
–στον Γιάννη Μακριδάκη-
Με φύτεψαν αιώνες πριν αλογάριαστους χθόνιοι θεοί. Ούτε από πατρικό χάδι ξέρω, ούτε από μητρική στοργή. Έτσι ορφανό κι ολομόναχο πορεύτηκα μέσα στο χρόνο. Πάντα [..]
[ Θωμάς Κοροβίνης / 12.09.17 ]
Δεν φτάνει που πεινάμε...
Έλα, πες μου κάτι για την συνειδητοποίηση του κόσμου, πες μου κάτι για την ώριμη πολιτική σκέψη του λαού, πες μου για τις συνθήκες που οξύνουν την αντίληψη και τα κοινωνικά [..]
[ Σπύρος Σιάτρας / 08.09.17 ]
Μαύρο δάκρυ
Black tears One will fall for every good year Rolling down my face Inside I'm dying Outside I'm crying black tears
Στα δώδεκα η κόρη μου αποφάσισε να αποχαιρετήσει τις κούκλες της. Ολόκληρες οικογένειες μετοίκησαν στην αποθήκη. Μαμάδες, μπαμπάδες με τα παιδιά τους, θείες, ανίψια, αδέλφια, [..]
[ Δημήτρης Χριστόπουλος / 07.09.17 ]
Καλοκαιρινές διακοπές
Ανίκανος να δουλέψω, [..]
[ Φοίβος Γκικόπουλος / 07.09.17 ]
Αστακός Μισέλ Μπουρνταίν
O αστακός
Αυτό το καλοκαίρι ήρθε αντιμέτωπος με πολλούς πληγωμένους εγωισμούς και καντάρια ματαιοδοξίας που σχεδόν τρόμαξε. Κι αυτό που τον τρόμαζε πιο πολύ ήταν η επιμονή των [..]
[ Γεωργία(Γιούλα) Τριγάζη / 07.09.17 ]
Το παράδοξο του Ζήνωνα
Συχνά μου έρχεται στο νου (αν και την είχα διαβάσει εδώ και τριάντα χρόνια και σίγουρα παραμορφώνω τον τίτλο λόγω μνήμης) μια εξαιρετική σελίδα του Νίτσε, [..]
[ Φοίβος Γκικόπουλος / 04.09.17 ]
Όνειρο ήταν...
Με καρδιά αγνή σαν απάτητο χιόνι περπατούσε κάτω από τις σταγόνες της βροχής ρουφώντας τον ουρανό στα πνευμόνια του, η ευτυχία τού τραβούσε τα σωθικά, φώλιαζε μέσα του, όριζε αυτό [..]
[ Μαργαρίτα Μανώλη / 04.09.17 ]
Τρύπια μάτια...
Στον Βαλεντίν
Σας κοιτώ μέσα από τα τρύπια μάτια
ασάλευτους να βουλιάζετε στο περιτείχισμα του σχολικού κενού
αυτά τα τετράγωνα με τη μούχλα σφηνωμένη στο χάσμα.
Είστε [..]
[ Ειρήνη Παραδεισανού / 03.09.17 ]
Βάλε να πιούμε
Οι πρώτες μέρες, λένε, είναι κι οι πιο δύσκολες. Αγριεύεσαι σαν μπαίνεις στο μπάνιο. Ταράζεσαι όταν ανοίγεις την αποθήκη με τα σύνεργα της δουλειάς. Τις νύχτες ακούς το καζανάκι να [..]
[ Δημήτρης Χριστόπουλος / 02.09.17 ]
Κώστας Ψαράκης: Τα βαθιά νερά
(στην Ειρήνη )
Στα μεγάλα βάθη, στο ανοικτό πέλαγος - στα σκοτεινά νερά- μας περιμένει μάταια αλλά υπομονετικά ο κίνδυνος και η συγκίνηση η μεγάλη. Εκεί μας περιμένει το απέραντο [..]
[ ARTI news / 30.08.17 ]
Περιμένοντας το στίχο στην άκρη του πόνου
Να κοιτάς πίσω σε όσα ποιήματα έγραψες και να μην τα θεωρείς αντάξια αυτού που θέλεις να πεις. Και να θέλεις μέχρι θανάτου να γράψεις. Μα να μην παίρνεις χαρτί και μολύβι. Λες και [..]
[ Ειρήνη Παραδεισανού / 30.08.17 ]
Ο δικός μου νεκρός
Κάθε χειμώνα έναν νεκρό κυοφορώ εντός μου και κάθε καλοκαίρι ο ίδιος νεκρός γεννιέται.
Στα καφενεία κάθεται ολημερίς ο νεκρός μου. Και πρέφα με τους χωριάτες παίζει. Στις ωραίες [..]
[ Δημήτρης Χριστόπουλος / 30.08.17 ]
Η πολιτική σκέψη του Λέοντα Τολστόι
Σαν σήμερα 28 Αυγούστου (1828) γεννήθηκε ο Τολστόι, ο μέγας Ρώσος μυθιστοριογράφος και ηθικός στοχαστής.
Αν και καταγόταν από πλούσια οικογένεια, αφοσιώθηκε με μεγάλη αγάπη στους [..]
[ Παναγιώτα Ψυχογιού / 28.08.17 ]
Ο Τρούμαν Καπότε, ο βασιλιάς Παύλος και ο Σταύρος Νιάρχος
Ο Τρούμαν Καπότε γεννήθηκε στις 30 Σεπτεμβρίου του 1924 στη Νέα Ορλεάνη και πέθανε σαν σήμερα πριν κλείσει τα 60 χρόνια. Όταν οι γονείς του χώρισαν, τον έστειλαν να μείνει σε συγγενείς [..]
[ Γιώργος X. Παπασωτηρίου / 25.08.17 ]
Ο Φαταούλας
Όταν ήμουνα μικρός είχα έναν κουμπαρά, τον Φαταούλα. Μία πλαστική συσκευή σε σχήμα μήλου. Στο εξωτερικό της είχε ένα κουμπί πάνω στο οποίο τοποθετούσες ένα νόμισμα και πίεζες ελαφρά. [..]
[ Δημήτρης Χριστόπουλος / 24.08.17 ]
Τάξιμο
Χρόνια μόνη, ο άνδρας της καπετάνιος σε γκαζάδικο, εικοσιεφτά χρόνια αδειανό το κρεβάτι της, μόνο σκόρπια σμιξίματα και συχνούς αποχωρισμούς, ώσπου πνίγηκε στο μεγάλο [..]
[ Μαργαρίτα Μανώλη / 21.08.17 ]
Πέντε γραφές για ένα ζευγάρι παπούτσια αδειανά
Από μήνυμα στενού φίλου: Πριν τρία χρόνια είχε αυτοκτονήσει ένας πιτσιρικάς στην Πετρούπολη που ήταν ο μόνος μιας πολύτεκνης οικογένειας με ανάπηρο πατέρα που δούλευε κι [..]
[ ARTI news / 18.08.17 ]
Η βία παντού...
Υγρή νύχτα. Πρέβεζα. Η θάλασσα του αποτυχημένου διαβήματος. Η λεύκα όπου ακούμπησε για τελευταία φορά το σώμα του, πριν το εγκαταλείψει τελεσίδικα, ο ιδανικός αυτόχειρας Τα [..]
[ Γιώργος X. Παπασωτηρίου / 17.08.17 ]
Υπάρχω γιατί θυμάμαι
Αυτό που με λυπεί, όταν θυμάμαι τα παιδικά μου χρόνια, δεν είναι ότι χάθηκαν τα ίδια, αλλά που έλειψε η συγκίνηση, η ένταση που συνόδευε κάθε καινούργια ανακάλυψη. Τότε όλα συνέβησαν [..]
[ Παναγιώτα Ψυχογιού / 16.08.17 ]
Συγκρίσεις
Η κρίση για έναν συγγραφέα ή ένα ιστορικό πρόσωπο μέσα από τη σύγκριση με έναν συγγραφέα ή ένα ανάλογο πρόσωπο, ήταν πολύ της μόδας κατά την αρχαιότητα: επρόκειτο για μια [..]
[ Φοίβος Γκικόπουλος / 15.08.17 ]
Καταναγκαστική ευτυχία και κατάθλιψη
Στο « όνειρο ενός γελοίου» του Ντοστογέφσκι, ο ήρωας ξεκινά με την εξής πρόταση: «Είμαι ένας γελοίος άνθρωπος» και παρακάτω συνεχίζει: «Άλλοτε, υπόφερα πολύ που φαινόμουν [..]
[ Παναγιώτα Ψυχογιού / 15.08.17 ]
Η ανάγκη...
Τη γνώρισε παραμονή της Παναγίας. Για την ακρίβεια, ήταν μια αναγκαστική και επιβεβλημένη γνωριμία -εν μέρει-, επαγγελματικής φύσης.
Κάθισε απέναντί του, αλλά στο πλάι, όπως [..]
[ Γεωργία(Γιούλα) Τριγάζη / 15.08.17 ]
Αποχαιρετισμός...
Τις μικρές ώρες της νύχτας τίναζε τις έγνοιες του σα χνούδια, αμηχανία και οργή και θλίψη, έψαχνε τα κλεμμένα καλοκαίρια, άνοιγε κλειδωμένα μπαούλα, ξεδίπλωνε περασμένες χαρές, [..]
[ Μαργαρίτα Μανώλη / 14.08.17 ]
Τότε το καλοκαίρι ήταν παντού...
Με τον προβιβασμό στο χέρι, το καλοκαίρι ante portas έτοιμο για άνευ όρων παραδόσεις, έσβηνε μονοκοντυλιά γκρίζους χειμώνες, σχολικές σκοτούρες, πρωινά εκβιαστικά ξυπνήματα, [..]
[ Γεωργία(Γιούλα) Τριγάζη / 13.08.17 ]
Μια λαϊκή αντίληψη της καλλιτεχνικής τελειότητας
Μια μέρα συνάντησα στις διακοπές έναν από εκείνους τους βιοτέχνες που έχουν ορισμένες ανησυχίες, ένα κάποιο λογοτεχνικό πασπάλισμα και, κυρίως, ένα ζωντανό [..]
[ Φοίβος Γκικόπουλος / 11.08.17 ]
Η περούκα
Τις γνώριζε καιρό. Από τις πρώτες «πελάτισσες», στην πόλη που πρωτοάνοιξε το ιατρείο του. Για την ακρίβεια γνώριζε την Μερόπη, τη μορφωμένη. Η Τασία, ήταν ο «αφανής ήρως» της [..]
[ Γεωργία(Γιούλα) Τριγάζη / 11.08.17 ]
Λεονάρντο Σινισγκάλλι (*) : «Είδα τις μούσες»
Από «Είδα τις μούσες»
[Τα παιδιά πετούν τα κόκκινα νομίσματα]
Τα παιδιά πετούν τα κόκκινα νομίσματα
Στον τοίχο. (Πέφτουν απόμακρα
Στη γη μ’ ήχο γλυκό). Ουρλιάζουν
Ξέπνοα στη φωτιά της [..]
[ Φοίβος Γκικόπουλος / 09.08.17 ]
