Ο φόβος ως πολιτική

Ζουν και πολιτεύονται με fake news, με άγρια βία και εκφοβισμό. Συμβαίνει με τα ματ των Μητσοτάκη-Χρυσοχοΐδη. Προπάντων συμβαίνει με τα κουκουλοφόρα σκυλιά του Τραμπ. Μιλώ για την άγρια βία των ματ ακόμα και σε ΑμεΑ στα Εξάρχεια. Για την  «Υπηρεσία Μετανάστευσης και Τελωνείων των ΗΠΑ (ICE)» που συλλαμβάνει αθώους μετανάστες που ζουν επί δεκαετίες στις ΗΠΑ. Φορούν πολιτικά - μάσκες, καπέλα, γυαλιά ηλίου. Δεν μπορείς να καταλάβεις ποιοι είναι. Δεν δείχνουν εντάλματα. Κινούνται γρήγορα, αρπάζουν τον άνθρωπο και το τραβούν προς ένα κλιμακοστάσιο ή σε ένα ασανσέρ. Χωρίς να επιτραπεί μια τελευταία αγκαλιά στο παιδί, ένα αντίο στη σύζυγο. Επόμενη στάση: το κέντρο κράτησης στον 10ο όροφο του Κτιρίου  Jacob K. Javits που είναι το επίκεντρο της καταστολής της μετανάστευσης από την κυβέρνηση Τραμπ. Ακολουθούν τα  στρατόπεδα στο Τέξας, ίσως στη Φλόριντα, ακόμα και στις φοβερές φυλακές του Ελ Σαλβαδόρ.

Οι συλλήψεις φέρνουν φωνές, λιποθυμίες, προσβολές, σπρωξίματα, απειλές, περισσότερα σπρωξίματα,  καθιστικές διαμαρτυρίες, βία και σπαρακτική οδύνη.  Αυτό συμβαίνει από τον Μάιο και πλέον έχει γίνει ρουτίνα.

Και τι μαθαίνουν οι Αμερικανοί; Ότι η ICE συνέλαβε τους «χειρότερους των χειρότερων» επικίνδυνων παράνομων μεταναστών κατά τη διάρκεια του Σαββατοκύριακου του Χάλογουιν (FOXnews).

Η απελπισία και η οργή θα καταπνιγούν μέσα στο ψέμα και στη σιωπή από τους θεσμούς του συστήματος, από τις «σουρντίνες» του, τα μίντια, αλλά και τις εκκλησιαστικές οργανώσεις.

 Ένας άντρας ονόματι Μπόρι, με καταγωγή από τον Ισημερινό, εμφανίζεται στην οδό Federal Plaza 26 με τη σύζυγό του και την ενός έτους κόρη τους. Όταν η οικογένεια φεύγει από το δωμάτιο, οι αστυνομικοί σταματούν τον πατέρα και τον παίρνουν μακριά. «Γιατί;» ρωτάει η Λέσλι Μόραν, η σύζυγός του, έναν αστυνομικό με μάσκα. Λίγο αργότερα κάθεται σε ένα πέτρινο παγκάκι μπροστά από το κτίριο και κλαίει. Δείχνει το χαρτί που της έδωσε ο δικαστής: πληροφορίες για την επόμενη ακρόαση για άσυλο το 2029!

«Δεν κάναμε τίποτα κακό», λέει. «Δεν καταλαβαίνω». Ένας ιερέας γνωστός ως Padre Fabian Arias εμφανίζεται και την αγκαλιάζει. «Μείνε ήρεμη», της λέει στα ισπανικά και την προσκαλεί στη λειτουργία του στο Upper West Side την Κυριακή. Μετά τη λειτουργία, ένας δικηγόρος θα είναι διαθέσιμος για να βοηθήσει οικογένειες και τα αγαπημένα τους πρόσωπα που κρατούνται,  με έξοδα της εκκλησίας.

Υπάρχουν τόσες πολλές ακόμη περιπτώσεις. Ο πατέρας κρατάει στην αγκαλιά του το τρίχρονο παιδί του. Τον φιλάει, την φιλάει. Μπροστά τους, ένας πράκτορας της ICE λέει με έμφαση: «Δώσε στη γυναίκα σου το παιδί». Διστάζει, αλλά δεν υπάρχει διαφυγή.

Να η γυναίκα που την αναχαιτίζουν στον διάδρομο και λέει: «Δεν μπορώ να γυρίσω στη χώρα μου. Θα με σκοτώσουν. Παρακαλώ βοηθήστε με!»

Κανένα έλεος… θα απελαθεί.

Το μήνυμα είναι ένα: Φόβος. Αυτό που θα συνέχει στο εξής την κοινωνία θα είναι ο ΤΡΟΜΟΣ.

Τρόμος στη Νέα Υόρκη. Τρομοκρατία και στα Εξάρχεια, στη Θεσσαλονίκη, στα Πανεπιστήμια. Και τα συστημικά μίντια που επιμένουν να αποκαλούν… εγκληματίες αθώους ανθρώπους.

* Η σημερινή πολιτική(ως μεταπολιτική) δεν έχει καμία σχέση με τη λογική συνάντηση κοινών συμφερόντων ή τη συνένωση ορθολογικών σκοπών αλλά αποσκοπεί σε «μια τρομαγμένη σύμπραξη τρομαγμένων ανθρώπων». Ο φόβος είναι η κινητήρια αρχή της σύγχρονης μεταπολιτικής: φόβος των μεταναστών, φόβος της εγκληματικότητας, φόβος της ανεργίας, φόβος του λουκέτου, φόβος της αποσταθεροποίησης, φόβος των νέων ιών, αλλά και φόβος των εμβολίων, φόβος για όλους και για όλα..... Η ιδιότυπη αυτή τρομοκρατία συνιστά πλέον την ουσία της πολιτικής και υπηρετείται το ίδιο καλά τόσο από τις αυθεντίες του κυνισμού (της απόλυτης σχετικοποίησης και της απροσδιοριστίας) όσο και από τις αυθεντίες της μανιχαϊκής λογικής, που δημοκοπούν από τον τηλεοπτικό άμβωνα ή τα κοινωνικά δίκτυα δραματοποιώντας και κατασκευάζοντας σκιάχτρα και κυνηγώντας μάγισσες.

**Η φωτογραφία είναι αρχείου