Θεόδωρος Χαμπίδης

Ο Θεόδωρος Χαμπίδης γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1970, είναι πατέρας ενός γιου και εργαζόμενος ως φιλόλογος σε Λύκειο της Θεσσαλονίκης. Έχει σπουδάσει Κλασική Φιλολογία και είναι κάτοχος δύο μεταπτυχιακών διπλωμάτων ειδίκευσης και διδάκτορας Παιδαγωγικής. Έχει διδάξει μεταξύ άλλων και στο Παιδαγωγικό Τμήμα Νηπιαγωγών της Φλώρινας. Τα ερευνητικά του ενδιαφέροντα είναι η Κοινωνιολογία της Εκπαίδευσης και η Σημειωτική. Έχει αρθρογραφήσει σε επιστημονικά περιοδικά και έχει συγγράψει τα βιβλία «Η μέθοδος Project στην πράξη: το παράδειγμα των Πομάκων της Δυτικής Θράκης» και το «Οι απόψεις των εκπαιδευτικών της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης για το ρόλο του φύλου στην εκπαιδευτική διαδικασία». Ασχολείται με τη μουσική, το θέατρο και τη συγγραφή και συγκεκριμένα με τη μικρή φόρμα, το στοχαστικό δοκίμιο και τη μυθοπλασία.

ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ

Δυσφορία

«Ναι, μάνα. Εντάξει. … Τα έχω βγάλει τα εισιτήρια. … Δεκαπενταύγουστο, ναι. … Ναι, με συμφοιτητές. … Καλοί. … Χμ και καλές εντάξει. [...]

[ Θεόδωρος Χαμπίδης / 22.09.21 ]

Ο βολβός

  Βγάζω έναν βολβό και του αφαιρώ το άνθος που ξεπροβάλλει στο χώμα πάνω. Δε θέλει και ιδιαίτερα ασκημένη ματιά. Αρκεί να [...]

[ Θεόδωρος Χαμπίδης / 19.07.21 ]

Η μέθοδος δοκιμής και πλάνης*

Φέρω ένα σχεδόν φυσικό τραύμα, αυτό της αμήχανης περπατησιάς. Καμιά φορά ο βηματισμός μου με βγάζει σε μέρη [...]

[ Θεόδωρος Χαμπίδης / 23.06.21 ]

Τα μαραζούλια...

Τα μαραζούλια[1], εχθρές υπάρξεις ομορφιάς Φυτρώνουν όπου δε φαντάζεται κανείς. Στα κεραμίδια, στις κόγχες του [...]

[ Θεόδωρος Χαμπίδης / 09.05.21 ]

Όλα από Α

Αναστήσου, εσύ, να γίνει το εν δυνάμει δύναμη. Να ανδρωθείς και από μικρός να γίνεις θεός και να πιστέψεις πως δεν είσαι Θεός. Να [...]

[ Θεόδωρος Χαμπίδης / 30.04.21 ]

Πάντα τον έπαιρνε ο ύπνος στην πολυθρόνα

Σηκωνόταν κάθε μέρα στις έξι. Πάνε χρόνια που δεν κοιμόταν παραπάνω, αν και αποκοιμιόταν από τις δέκα όσο κι αν πάσχιζε να [...]

[ Θεόδωρος Χαμπίδης / 18.04.21 ]

Μια βλάβη σχεδόν εγκεφαλική

Μπορείτε, σας παρακαλώ, να πάτε ένα βήμα παραπέρα; Μου κρύβετε τον ήλιο και αυτό δεν το ανέχομαι. Έχω, ξέρετε, αδυναμία στον ήλιο. [...]

[ Θεόδωρος Χαμπίδης / 03.04.21 ]

Τα καρυδότσουφλα

Φοβάται μη και χτυπήσει τα χέρια του. Κάθε φορά που ξαστοχά βγάζει και μια πνιχτή ιαχή. Φοβάται όχι γιατί ο πόνος είναι μεγάλος [...]

[ Θεόδωρος Χαμπίδης / 08.03.21 ]

Ποια παιδοκτόνος φύση γεννά τούτα τα αλαβάστρινα παιδιά;

  Πλησίαζε χωρίς να ελέγχει τα βήματά του. Ήταν αδύνατο να γυρίσει πίσω. Αυτόματα διένυε μια πορεία. Ούτε δεξιά ούτε αριστερά [...]

[ Θεόδωρος Χαμπίδης / 06.02.21 ]

«Καλώς… απλά καλώς»

Μάντευα κάθε φορά ποιος, τι, πώς. Αναρωτιόμουν και μάλιστα μερικές φορές έφτανα σε υψηλά επίπεδα ανάλυσης και σκέψης. Άδικα [...]

[ Θεόδωρος Χαμπίδης / 09.08.20 ]

Κληρονομική διαδοχή

Είμαι το χαμένο, αγέννητο, εξαμβλωμένο παιδί της πάρωρης νιότης των γονιών μου. Αυτών που χάσκουν σαρδόνια μέσα στην [...]

[ Θεόδωρος Χαμπίδης / 14.05.20 ]

1