Μαρία Χατζηχριστοδούλου
ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ
Οι φωτιές του Αη Γιαννιού
Μεγαλώσαμε λένε, ακούς; Δεν είναι για μας οι φωτιές του Αη Γιαννιού Μήτε η λαχτάρα Η πεθυμιά Οι φλόγες Πάνω τους να [...]
[ Μαρία Χατζηχριστοδούλου / 23.06.22 ]Οι επισκέπτες του καλοκαιριού
Οι επισκέπτες καλοδεχούμενοι Όποια ώρα κι αν έρθουν Αγαπώ τα δώρα τους Ήχους και σιωπές Μυρωδιές και [...]
[ Μαρία Χατζηχριστοδούλου / 01.06.22 ]Πρώτη Ανάσταση
Ντύσου γρήγορα και άντε στη γιαγιά να προλάβεις να κοινωνήσεις. Εκεί έχω τα ρούχα σου έτοιμα, εγώ δε θα ρθω σήμερα στην [...]
[ Μαρία Χατζηχριστοδούλου / 22.04.22 ]Ποίηση
Σπασμός ερωτικός η ποίηση Γεννιέται με κάθε στίχο, λέξη, συλλαβή Η αγωνία ερωτική κι αυτή Κι ο πόνος το ίδιο Παραμονεύει σε [...]
[ Μαρία Χατζηχριστοδούλου / 21.03.22 ]«Ευκλείδεια Ήττα»
Χρώμα δεν έχει η ήττα να τη ζωγραφίσεις Μήτε πλάτος για μέτρημα Όσο βαθιά κι αν σκάψεις ακόμη βαθύτερα [...]
[ Μαρία Χατζηχριστοδούλου / 14.03.22 ]«Μαύρη θάλασσα»
Σαν κίνησε η Αργώ για την Κολχίδα ψαράδες δίχτυα έριχναν στα μαύρα τα νερά χτιστάδες ύψωναν τα πρώτα τείχη ο δράκος [...]
[ Μαρία Χατζηχριστοδούλου / 28.02.22 ]Κρεματόριο
Σε κρεματόρια γνώρισαν τον έρωτα τη νικητήρια αγκαλιά της σάρκας το σάλπισμα της Αποκάλυψης το τέλος των πραγμάτων. [...]
[ Μαρία Χατζηχριστοδούλου / 27.01.22 ]Ιουδήθ
Ο Καραβάτζιο χτες Ζωγράφισε αγγέλους αιμορραγούντες για τον Δάντη Η κόλαση είναι οι έναστροι ουρανοί που [...]
[ Μαρία Χατζηχριστοδούλου / 21.01.22 ]Το ναυάγιο
Αντί για κάλαντα, αξημέρωτα ακούστηκαν οι θρήνοι. Ανέβαιναν το δρόμο μπροστά από το σπίτι προς την εκκλησία, η μάνα και οι [...]
[ Μαρία Χατζηχριστοδούλου / 05.01.22 ]Χριστουγεννιάτικο ξόρκι
Μεγάλο άγχος αυτοί οι καλικάντζαροι. Γιαγιά, σίγουρα θα κάνουμε Χριστούγεννα φέτος; Κοιμόμουν και ξυπνούσα με την [...]
[ Μαρία Χατζηχριστοδούλου / 24.12.21 ]Μικρόκοσμος
Το μηδέν και το άπειρο. Ο τίτλος του βιβλίου, καθώς το κοιτάζω στο ράφι της βιβλιοθήκης μου, κάνει ξαφνικά το δωμάτιο να [...]
[ Μαρία Χατζηχριστοδούλου / 24.11.21 ]Οι Αρχάγγελοι του Νοέμβρη
Ματώνει ο Νοέμβρης όπου κι αν τον αγγίξεις, ματώνεις εσύ, εγώ, εμείς. Ακίδες παντού στην αφή μας. Σφαίρες οι μνήμες. Θρήνοι πάνω από [...]
[ Μαρία Χατζηχριστοδούλου / 15.11.21 ]Έρωτας θανατηφόρος
Οι κανόνες του παιχνιδιού ήταν απλοί. Αν ήμουν φαγητό, ποιο φαγητό θα ήμουν; Ή κάτι πιο σύνθετο, αν ήμουν τοπίο ή ιστορική εποχή [...]
[ Μαρία Χατζηχριστοδούλου / 08.11.21 ]Σόλωνος...
Κατηφορίζοντας τη Σόλωνος, Νοέμβρη μήνα βάζω πλάτη στη νύχτα να σταθεί στα πόδια της, στα πόδια μου γιατί σκοντάφτει [...]
[ Μαρία Χατζηχριστοδούλου / 03.11.21 ]Γλυκό κυδώνι
Μυρίζει από το δρόμο, μυρίζει γλυκό, γλυκό κυδώνι, γλυκό κυδώνι, κυδώνι. Μαμά; Έφτιαξες γλυκό κυδώνι; Ρωτώ, απαντώ μόνη μου, ναι, [...]
[ Μαρία Χατζηχριστοδούλου / 31.10.21 ]Λήθη
Έσπασε, σκίστηκε στα δυο από τη βροχή, αποκάλυψε την φλογισμένη του καρδιά. Με προκαλούσε να το αγγίξω, να το κόψω από το [...]
[ Μαρία Χατζηχριστοδούλου / 17.10.21 ]Το φευγιό
Σήκωσε τη βαλίτσα και προχώρησε χωρίς να κοιτάξει πίσω. Η μπουκαπόρτα έχασκε σαν στόμα ανοιχτό να την καταπιεί. Στα πέντε [...]
[ Μαρία Χατζηχριστοδούλου / 26.09.21 ]Τα χάρτινα καραβάκια
Είχε μάθει από μικρός να φτιάχνει χάρτινα καραβάκια. Όσο πιο μικροσκοπικά τα κατάφερνε, πράγμα που φάνταζε ακατόρθωτο για [...]
[ Μαρία Χατζηχριστοδούλου / 04.09.21 ]Η κυρία
Η κυρία ήταν σοβαρή, με παράστημα αγέρωχο, αν κι όταν κοίταξα φευγαλέα τη σκιά της στον τοίχο μού φάνηκε να καμπουριάζει. Είχε [...]
[ Μαρία Χατζηχριστοδούλου / 26.08.21 ]Ο θρήνος
Την είδα να κατεβαίνει από το βουνό, μια σκιά που δρασκελούσε τα βράχια με θυμωμένο βάδισμα... Χτες βράδυ είχε ξανά διακοπή [...]
[ Μαρία Χατζηχριστοδούλου / 09.08.21 ]Ο αστερίας
Ένα, δυο, τρία, τέσσερα, πέντε, μετρούσε τα βότσαλα που μάζευε. Τα διάλεγε με λαχτάρα, ποιο να πρωτοκρατήσει και ποιο ν’ αφήσει. [...]
[ Μαρία Χατζηχριστοδούλου / 08.07.21 ]Το κορίτσι της σοφίτας
Το κορίτσι ήταν λεπτό, με κοτσιδάκια. Χωρούσε μια χαρά μέσα στην Καλύβα του μπαρμπα-Θωμά. Για την ακρίβεια, ήταν το μυστικό [...]
[ Μαρία Χατζηχριστοδούλου / 24.06.21 ]Το χαμόγελο της Τζοκόντα
Με λένε Καλοτίνα, Σεβαστή, Μαρία, Θεμελίνα. Πατάω πάνω στο κύμα, στο πλαταγιστό πηγαινέλα του, εκεί που γυαλιστερές, [...]
[ Μαρία Χατζηχριστοδούλου / 16.05.21 ]Σαν σήμερα
Σαν σήμερα ακούμπησα για πρώτη μου φορά σ’ έναν φρεσκοβαμμένο λουλακί τοίχο. Ήταν νωπός στο άγγιγμα του, λείος και μύριζε [...]
[ Μαρία Χατζηχριστοδούλου / 09.05.21 ]Μαρία Χατζηχριστοδούλου: Ο Κάβος του Φεγγαριού
Μια βαθιά απώλεια, το καλοκαίρι που ακολούθησε, τρία βιβλία του Καμιλέρι, θρύλοι και ιστορίες του νησιού και πάνω απ' όλα μια [...]
[ Μαρία Χατζηχριστοδούλου / 06.05.21 ]Ο μυστικός κήπος
Ο μυστικός κήπος των όλων. Έτσι γνωρίζω τα σύνορα του, στα σκοτεινά, τα περνώ συνωμοτικά και βρίσκομαι κατευθείαν στο [...]
[ Μαρία Χατζηχριστοδούλου / 05.05.21 ]Ο ξύλινος σκαλιστός καναπές
Ο ξύλινος σκαλιστός καναπές έχει σήμερα τα γενέθλια του, κλείνει τα εκατό. Του έφεραν και τούρτα με κεράκια, στο τραπέζι που [...]
[ Μαρία Χατζηχριστοδούλου / 27.03.21 ]'Εν ἀρχή ἦν ὁ Πόνος
Ο μεγάλος γεννήτορας. Εκείνος που δημιουργεί τον κόσμο. Πονάς καθώς γεννιέσαι, πονάς καθώς γεννάς. Πόσοι μικροί και μεγάλοι [...]
[ Μαρία Χατζηχριστοδούλου / 19.03.21 ]Το πρόσωπο της Ελευθερίας
Το κορίτσι κρατά ένα σφυρί και μια σμίλη. Στην αρχή δεν ήξερε πώς να χρησιμοποιήσει ούτε το ένα ούτε το άλλο. Για την ακρίβεια [...]
[ Μαρία Χατζηχριστοδούλου / 07.03.21 ]Μη μου τις πληγές άπτου
Μη μ’ αγγίζεις. Ή αν το θες τόσο πολύ άγγιξε με διακριτικά, με την αφή ενός φτερού κι ενός ζεστού ψωμιού την κόρα. Έτσι, να με [...]
[ Μαρία Χατζηχριστοδούλου / 13.02.21 ]