Μαρία Χατζηχριστοδούλου

ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ

Οι φωτιές του Αη Γιαννιού

Μεγαλώσαμε λένε, ακούς; Δεν είναι για μας οι φωτιές του Αη Γιαννιού Μήτε η λαχτάρα  Η πεθυμιά Οι φλόγες  Πάνω τους να [...]

[ Μαρία Χατζηχριστοδούλου / 23.06.22 ]

Οι επισκέπτες του καλοκαιριού

Οι επισκέπτες  καλοδεχούμενοι Όποια ώρα κι αν έρθουν Αγαπώ τα δώρα τους Ήχους και σιωπές Μυρωδιές και [...]

[ Μαρία Χατζηχριστοδούλου / 01.06.22 ]

Πρώτη Ανάσταση

Ντύσου γρήγορα και άντε στη γιαγιά να προλάβεις να κοινωνήσεις. Εκεί έχω τα ρούχα σου έτοιμα, εγώ δε  θα ρθω σήμερα στην [...]

[ Μαρία Χατζηχριστοδούλου / 22.04.22 ]

Ποίηση

 Σπασμός ερωτικός η ποίηση Γεννιέται  με  κάθε στίχο, λέξη, συλλαβή Η αγωνία ερωτική κι αυτή Κι ο πόνος το ίδιο Παραμονεύει σε [...]

[ Μαρία Χατζηχριστοδούλου / 21.03.22 ]

«Ευκλείδεια Ήττα»

Χρώμα δεν έχει η ήττα να τη ζωγραφίσεις Μήτε πλάτος  για μέτρημα Όσο βαθιά κι αν σκάψεις   ακόμη βαθύτερα [...]

[ Μαρία Χατζηχριστοδούλου / 14.03.22 ]

«Μαύρη θάλασσα»

Σαν κίνησε η Αργώ για την Κολχίδα ψαράδες δίχτυα έριχναν  στα μαύρα τα νερά χτιστάδες ύψωναν τα πρώτα τείχη  ο δράκος [...]

[ Μαρία Χατζηχριστοδούλου / 28.02.22 ]

Κρεματόριο

Σε  κρεματόρια γνώρισαν τον έρωτα τη νικητήρια αγκαλιά της σάρκας το σάλπισμα της Αποκάλυψης το τέλος των πραγμάτων. [...]

[ Μαρία Χατζηχριστοδούλου / 27.01.22 ]

Ιουδήθ

Ο Καραβάτζιο χτες Ζωγράφισε  αγγέλους αιμορραγούντες για τον Δάντη   Η κόλαση είναι οι έναστροι  ουρανοί που [...]

[ Μαρία Χατζηχριστοδούλου / 21.01.22 ]

Το ναυάγιο

 Αντί για κάλαντα, αξημέρωτα  ακούστηκαν οι θρήνοι. Ανέβαιναν το δρόμο μπροστά από το σπίτι προς την εκκλησία, η μάνα και οι [...]

[ Μαρία Χατζηχριστοδούλου / 05.01.22 ]

Χριστουγεννιάτικο ξόρκι

Μεγάλο άγχος αυτοί οι καλικάντζαροι. Γιαγιά, σίγουρα θα κάνουμε Χριστούγεννα φέτος; Κοιμόμουν και ξυπνούσα με την [...]

[ Μαρία Χατζηχριστοδούλου / 24.12.21 ]

Μικρόκοσμος

Το μηδέν και το άπειρο. Ο τίτλος του βιβλίου, καθώς το κοιτάζω στο ράφι της βιβλιοθήκης μου, κάνει ξαφνικά το δωμάτιο να [...]

[ Μαρία Χατζηχριστοδούλου / 24.11.21 ]

Οι Αρχάγγελοι του Νοέμβρη

Ματώνει ο Νοέμβρης όπου κι αν τον αγγίξεις, ματώνεις εσύ, εγώ, εμείς. Ακίδες παντού στην αφή μας. Σφαίρες οι μνήμες. Θρήνοι πάνω από [...]

[ Μαρία Χατζηχριστοδούλου / 15.11.21 ]

Έρωτας θανατηφόρος

Οι κανόνες του παιχνιδιού ήταν απλοί. Αν ήμουν φαγητό, ποιο φαγητό θα ήμουν; Ή κάτι πιο σύνθετο, αν ήμουν τοπίο ή ιστορική εποχή [...]

[ Μαρία Χατζηχριστοδούλου / 08.11.21 ]

Σόλωνος...

 Κατηφορίζοντας τη Σόλωνος, Νοέμβρη μήνα  βάζω πλάτη στη νύχτα  να σταθεί στα πόδια της, στα πόδια μου γιατί σκοντάφτει [...]

[ Μαρία Χατζηχριστοδούλου / 03.11.21 ]

Γλυκό κυδώνι

 Μυρίζει από το δρόμο, μυρίζει γλυκό, γλυκό κυδώνι, γλυκό κυδώνι, κυδώνι. Μαμά; Έφτιαξες γλυκό κυδώνι; Ρωτώ, απαντώ μόνη μου, ναι, [...]

[ Μαρία Χατζηχριστοδούλου / 31.10.21 ]

Λήθη

 Έσπασε, σκίστηκε στα δυο από τη βροχή, αποκάλυψε την φλογισμένη του καρδιά. Με προκαλούσε να το αγγίξω, να το κόψω από το [...]

[ Μαρία Χατζηχριστοδούλου / 17.10.21 ]

Το φευγιό

Σήκωσε τη βαλίτσα και προχώρησε χωρίς να κοιτάξει πίσω. Η μπουκαπόρτα έχασκε σαν στόμα ανοιχτό να την καταπιεί. Στα πέντε [...]

[ Μαρία Χατζηχριστοδούλου / 26.09.21 ]

Τα χάρτινα καραβάκια

Είχε μάθει από μικρός να φτιάχνει χάρτινα καραβάκια. Όσο πιο μικροσκοπικά τα κατάφερνε, πράγμα που φάνταζε ακατόρθωτο για [...]

[ Μαρία Χατζηχριστοδούλου / 04.09.21 ]

Η κυρία

Η κυρία ήταν σοβαρή, με παράστημα αγέρωχο, αν κι όταν κοίταξα φευγαλέα τη σκιά της στον τοίχο μού φάνηκε να καμπουριάζει. Είχε [...]

[ Μαρία Χατζηχριστοδούλου / 26.08.21 ]

Ο θρήνος

Την είδα να κατεβαίνει από το βουνό, μια σκιά που δρασκελούσε τα βράχια με θυμωμένο βάδισμα... Χτες βράδυ είχε ξανά διακοπή [...]

[ Μαρία Χατζηχριστοδούλου / 09.08.21 ]

Ο αστερίας

Ένα, δυο, τρία, τέσσερα, πέντε, μετρούσε τα βότσαλα που μάζευε. Τα διάλεγε με λαχτάρα, ποιο να πρωτοκρατήσει και ποιο ν’ αφήσει. [...]

[ Μαρία Χατζηχριστοδούλου / 08.07.21 ]

Το κορίτσι της σοφίτας

Το κορίτσι ήταν λεπτό, με κοτσιδάκια. Χωρούσε μια χαρά μέσα στην Καλύβα του μπαρμπα-Θωμά. Για την ακρίβεια, ήταν το μυστικό [...]

[ Μαρία Χατζηχριστοδούλου / 24.06.21 ]

Το χαμόγελο της Τζοκόντα

Με λένε Καλοτίνα, Σεβαστή, Μαρία, Θεμελίνα. Πατάω πάνω στο κύμα, στο πλαταγιστό πηγαινέλα του, εκεί που γυαλιστερές, [...]

[ Μαρία Χατζηχριστοδούλου / 16.05.21 ]

Σαν σήμερα

Σαν σήμερα ακούμπησα για πρώτη μου φορά  σ’ έναν φρεσκοβαμμένο λουλακί τοίχο. Ήταν νωπός στο άγγιγμα του, λείος και μύριζε [...]

[ Μαρία Χατζηχριστοδούλου / 09.05.21 ]

Μαρία Χατζηχριστοδούλου: Ο Κάβος του Φεγγαριού

Μια βαθιά απώλεια, το καλοκαίρι που ακολούθησε, τρία βιβλία του Καμιλέρι, θρύλοι και ιστορίες του νησιού και πάνω απ' όλα μια [...]

[ Μαρία Χατζηχριστοδούλου / 06.05.21 ]

Ο μυστικός κήπος

Ο μυστικός κήπος των όλων. Έτσι γνωρίζω τα σύνορα του, στα σκοτεινά, τα περνώ συνωμοτικά και βρίσκομαι κατευθείαν στο [...]

[ Μαρία Χατζηχριστοδούλου / 05.05.21 ]

Ο ξύλινος σκαλιστός καναπές

Ο ξύλινος σκαλιστός καναπές έχει σήμερα τα γενέθλια του, κλείνει τα εκατό. Του έφεραν και τούρτα με κεράκια, στο τραπέζι που [...]

[ Μαρία Χατζηχριστοδούλου / 27.03.21 ]

'Εν ἀρχή ἦν ὁ Πόνος

 Ο μεγάλος γεννήτορας. Εκείνος που δημιουργεί τον κόσμο. Πονάς καθώς γεννιέσαι, πονάς καθώς γεννάς. Πόσοι μικροί και μεγάλοι [...]

[ Μαρία Χατζηχριστοδούλου / 19.03.21 ]

Το πρόσωπο της Ελευθερίας

Το κορίτσι κρατά ένα σφυρί και μια σμίλη. Στην αρχή δεν ήξερε πώς να χρησιμοποιήσει ούτε το ένα ούτε το άλλο. Για την ακρίβεια [...]

[ Μαρία Χατζηχριστοδούλου / 07.03.21 ]

Μη μου τις πληγές άπτου

Μη μ’ αγγίζεις. Ή αν το θες τόσο πολύ άγγιξε με διακριτικά, με την αφή ενός φτερού κι ενός ζεστού ψωμιού την κόρα. Έτσι, να με [...]

[ Μαρία Χατζηχριστοδούλου / 13.02.21 ]

12Next >