Τρύπια μάτια...

Στον Βαλεντίν

 Σας κοιτώ μέσα από τα τρύπια μάτια

ασάλευτους να βουλιάζετε στο περιτείχισμα του σχολικού κενού

αυτά τα τετράγωνα με τη μούχλα σφηνωμένη στο χάσμα.

Είστε μικροί φωναχτοί αστερίες

τα πλοκάμια σας σαλεύουν ανάστροφα

με κλείνουν ολοένα πιο μέσα.

Μην πασχίζετε άλλο.

Αυτό το αιώρημα είναι μοναχά δικό μου.

Το δικό σας σάρκινο δέρμα νοιαστείτε.