ΒΙΒΛΙΟ
Η τελευταία απελπισία
Χρόνια παλεύοντας με τη μοναξιά του ο Κυρ Θεόφιλος. Στο αφάλι του μεσημεριού θα τον εύρεις μαρμαρωμένο σ’ ένα στενό μπαλκόνι ισογείου στη Δραπετσώνα. Σ’ ένα βαρέλι κρασί τις [..]
[ Δημήτρης Χριστόπουλος / 29.05.18 ]
Ιωάννης Πολέμης: Ο λησμονημένος ποιητής
Ο ποιητής Ιωάννης Πολέμης.
90 χρόνια από το θάνατό του(28-5-1924)
«Μετρίου αναστήματος, ολίγον τι αδύνατος, πολύ ωχρός, με ξανθίζον γένειον, με καστανούς γλυκούς οφθαλμούς, αποπνέει λεπτοτάτην [..]
[ Μαργαρίτα Μανώλη / 29.05.18 ]
Ο Πιραντέλο και τα κοινωνικά δίκτυα
Αφορμή να ανατρέξω εκ νέου στο ιδιόμορφο, καυστικό, ανατρεπτικό, και οπωσδήποτε πρωτοποριακό για την εποχή του χιούμορ, του Ιταλού -Σικελού για την ακρίβεια, και μάλιστα [..]
[ Γεωργία(Γιούλα) Τριγάζη / 28.05.18 ]
Κίτρινο, σχεδόν μαύρο
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΧΡΙΣΤΟΠΟΥΛΟΣ,
Σπουδή στο κίτρινο,
εκδόσεις Το Ροδακιό, σελ. 232
Αρχίζω με μια αναγκαία εξήγηση ως προς την κριτική μου αντικειμενικότητα, για να παραδεχτώ δίχως [..]
[ Παναγιώτης Χατζημωυσιάδης / 28.05.18 ]
Ο Προυστ, ο Ουάιλντ και η vita contemplativa
«Tόσες φορές στη ζωή μου, η πραγματικότητα με είχε απογοητεύσει, γιατί τη στιγμή που την συνελάμβανα, η φαντασία μου, που ήταν το μόνο όργανό μου για να χαρώ την ομορφιά, δεν μπορούσε [..]
[ Γιώργος X. Παπασωτηρίου / 27.05.18 ]
Η μόλυνση του φαντασιακού
Το φαντασιακό, όπως ακριβώς και το περιβάλλον, μολύνεται, έχει ήδη μολυνθεί, από μια υπερβολική παραγωγή, και δεν υπάρχει ικανό φίλτρο για να το καθαρίσει. Κάποτε αυτό το [..]
[ Φοίβος Γκικόπουλος / 26.05.18 ]
Οι μετρίως ζώντες μετρίως πεθαίνουν
Και για να σοβαρευτούμε.
Κανείς δεν ξέρει τι υπάρχει πίσω απ’ τα σύννεφα. Κανείς, μα κανείς. Χρόνια ολόκληρα έχτιζαν στρέμματα το μέλλον κάτω απ’ τη μύτη μας, ώσπου έφτασε ο καιρός [..]
[ Δημήτρης Χριστόπουλος / 25.05.18 ]
Μπιφτεκάκια για τα παιδιά
Από μικρή τη σαγήνευε ο δέκατος άθλος του Ηρακλή. Θαύμαζε τον ήρωα που έπειτα από τόσους κόπους και τρεχαλητά, αγώνες και αίμα, έφερε σε πέρας την επικίνδυνη αποστολή που του [..]
[ Δημήτρης Χριστόπουλος / 20.05.18 ]
Όταν σου πέφτει η «μύτη»
Ο Γκόγκολ γεννημένος στην τσαρική Ρωσία -Ουκρανία για ν’ ακριβολογούμε- στις αρχές του 19 ου αιώνα, στα περισσότερα έργα του συνδυάζει με απαράμιλλο τρόπο ένα καταλυτικό, σχεδόν [..]
[ Γεωργία(Γιούλα) Τριγάζη / 20.05.18 ]
Σαν να μιλάς μόνος σου
Η γραφή είναι μοναχική και προσωπική, όπως και η ανάγνωση. Το να γράφεις και να διαβάζεις είναι, λοιπόν, «σαν να μιλάς μόνος σου»; Αλλά, γνωρίζουμε, ότι κανείς που να μην είναι [..]
[ Φοίβος Γκικόπουλος / 17.05.18 ]
Επειδή φοβάμαι
Το πρόβλημα είναι απλό και εντοπίζεται στην καθημερινή ωμοφαγία των ενδεχομένων από τα αμέριμνα κβάντα.
Λοιπόν:
Το τοπίο είναι [..]
[ Κώστας Καναβούρης / 16.05.18 ]
Με το βλέμμα στη φυγή...
Τὸν ἕναν τὸν ἔλεγαν Μααμούν. Τὸν ἄλλον, Γεράσιμο. Πάνω στὴν ὀθόνη τοῦ οὐρανοῦ ζωντάνεψε τὶς μνῆμες του μὲ τὴν τρυφερὴ φωνή του. Τοῦ μίλησε γιὰ τὸ μπαμπάκι στὰ μαλλιὰ τῆς μάνας του, γιὰ τὸ τραγούδι τῶν [..]
[ Δημήτρης Χριστόπουλος / 15.05.18 ]
Περιττές συζητήσεις για τη γλώσσα και τη λογοτεχνία
Στον «Αισώπου βίο» υπάρχει ένα επεισόδιο όπου ο έξυπνος δούλος, ακολουθώντας την παράδοση των σοφιστών, διασκεδάζει με το να δείχνει ότι η γλώσσα είναι το καλύτερο πράγμα του [..]
[ Φοίβος Γκικόπουλος / 07.05.18 ]
Οι λέξεις...
Μόνος. Εγώ και το πληκτρολόγιο. Εγώ κι οι σκέψεις μου. Κι οι λέξεις μου; Άφαντες αυτές. Στήνω δόκανο να τις πιάσω, μου αντιστέκονται, με χλευάζουν αλύπητα. Κι όταν τις πιάσω, είναι [..]
[ Μαργαρίτα Μανώλη / 07.05.18 ]
Ειλικρίνεια και ψέμα
Η ειλικρίνεια, για συγγραφείς όπως ο Φλομπέρ, ο Ρενάρ, ο Σελίν, ο Μπουκόφσκι, με εκατομμύρια αναγνώστες σ’ ολόκληρο τον κόσμο, είναι μια ηθική ακόμη και μια ποιητική [..]
[ Φοίβος Γκικόπουλος / 30.04.18 ]
Γιάννης Καλπούζος: «Το γινάτι. Ο σοφός της λίμνης»
Οι αρχές του εικοστού αιώνα είναι η χρονική περίοδος και τα Γιάννενα ο τόπος που κινείται το νέο μυθιστόρημα του Γιάννη Καλπούζου.
Μοναδική η ικανότητα του Γιάννη Καλπούζου να [..]
[ Κώστας Ζαχάρος / 26.04.18 ]
Ίαν Μακ Γιούαν: «Το γράψιμο είναι η τέχνη της ανακάλυψης»
Πώς επινοούμε λογοτεχνικά τον εαυτό, πώς δημιουργούμε στη μυθοπλασία το εγώ και με ποιον ακριβώς τρόπο το σχηματίζουμε; Αυτά είναι μερικά μόνο από τα ερωτήματα στα οποία [..]
[ ARTI news / 26.04.18 ]
Υπό την επήρειαν...
«Οδηγούσε υπό την επήρειαν», έγραφε η ανακοίνωση της αστυνομίας. Η ψυχρή διατύπωση της γραφειοκρατίας.
Είναι που κάθε βράδυ παίρνει το σκοτεινό κατήφορο. Πάλι άδειο το [..]
[ Μαργαρίτα Μανώλη / 22.04.18 ]
Η ειρωνεία των βεβαιοτήτων
Ένα καλό βιβλίο είναι γραμμένο από έναν άνθρωπο που νιώθει πόσο αργά είναι για την ψυχή του να σωθεί. Και αυτή η επίγνωση τον συνθλίβει, γιατί μέσα του αποζητά πάντα αυτόν τον παράδεισο [..]
[ Ειρήνη Παραδεισανού / 21.04.18 ]
Η γραμματική της ζωής
Η γραμματική είναι, κυρίως, ένας τρόπος για να αναλύσεις τις λέξεις. Σύμφωνα με τον Αριστοτέλη, η γραμματική είναι το λογικό υπόβαθρο που υποστηρίζει τη λογοτεχνική [..]
[ Φοίβος Γκικόπουλος / 18.04.18 ]
20. Από το αγροτικό ζήτημα στην οικολογία- Το ματωμένο θέρος του 1882
Τόπος, τελικά, θα πει χρόνος. Η αναγνώριση ενός τόπου δεν ολοκληρώνεται παρά περι-διαβάζοντας τα ίχνη των ανθρώπων που τον περπάτησαν, τα συναισθήματα που γέννησε, τις ιδέες [..]
[ Γιώργος X. Παπασωτηρίου / 13.04.18 ]
Καρφί σφηνωμένο στη μέσα μεριά του φάρυγγα
Η κρίσιμη στιγμή για κάποιον που γράφει είναι αυτή που αισθάνεται με τη βεβαιότητα του σώματος το μάταιο των λέξεών του. Είναι τότε που καλείται να διαβεί έναν κάβο με κίνδυνο [..]
[ Ειρήνη Παραδεισανού / 03.04.18 ]
Η αλήθεια του καιρού μας
Συχνά ακούω να λένε ότι η λογοτεχνία, ή καλύτερα τα μυθιστορήματα και τα διηγήματα που γράφουν σήμερα οι συγγραφείς μας, δεν «αφηγούνται τη ζωή», αυτά που συμβαίνουν [..]
[ Φοίβος Γκικόπουλος / 30.03.18 ]
Πότε θα μάθουμε την αληθινή ιστορία της σκλαβιάς;
Εάν κάποιος ισχυριζόταν ότι οι Έλληνες δεν ήταν σκλάβοι των Οθωμανών αλλά συμμετείχαν στη δομή της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας θα προκαλούσε έκπληξη και ορυμαγδό. Αν κάποιος [..]
[ Γιώργος X. Παπασωτηρίου / 24.03.18 ]
Μάριο Λούτσι: Μέσα στο χρόνο
Mario Luzi
Da “Tre note” (1952)
Dentro l’ anno
In fretta in fretta, ed a motoreacceso,
due parole d’addio, due frasifiacche
sui tempi d’unavolta, sui caduti
per via, non per questomenovivi
deivivi “perchèimmortale è l’infanzia”.
Scendo e giàinfili a tutto gas lacurva.
È quell’oratradesinare e cena
cheiragazzi sotto casa concertano
che fare delloscorcio di domenica.
Ilgelataioriammonticchiaiconi,
spingeiltriciclo, suona la suatromba.
Esce sole, vagiù sotto la coltre,
pioviscola, la polverespruzzata
sente forte, igelsominisentono
più forte, ilgrano è alto come deve
a questopuntodell’anno. Tutto giusto,
cifrasucifradellasomma, esatto
almillesimo: o almenocosì pare,
almenocosìilcuore è pronto a credere.
Μάριο Λούτσι(*)
Από «Τρεις σημειώσεις»
Μέσα στο χρόνο
Στα πεταχτά, και μ’ αναμμένη τη μηχανή,
δυο τελευταία λόγια, δυο χλιαρές κουβέντες
για τα [..]
[ Φοίβος Γκικόπουλος / 21.03.18 ]
Η ποίηση ως βαρβαρότητα
Nach Auschwitz noch ein Gedicht zu schreiben ist barbarisch': «το να γράψεις έστω και ένα ποίημα μετά το Άουσβιτς είναι βαρβαρότητα», έλεγε ο Αντόρνο. Κι όμως. Οι ποιητές, περικλεισμένοι στην ποίηση καθεαυτή, μακριά από την μπόχα των καιρών, [..]
[ Κατέ Καζάντη / 20.03.18 ]
Ο χαμένος θησαυρός
Θα καλέσω ένα ασθενοφόρο. Σήμερα κιόλας θα καλέσω ένα ασθενοφόρο. Είμαι αποφασισμένος να το κάνω, το θέμα δεν σηκώνει αναβολή και το ξέρω, δεν μπορεί, θα έρθουν με τις άσπρες [..]
[ Δημήτρης Χριστόπουλος / 18.03.18 ]
Μια κοινότυπη ιστορία
Αν η κυρία (του) Χαρίτου γνώριζε πόσο επικίνδυνη μπορούσε να γίνει η χύτρα των συναισθημάτων, όταν ο διακόπτης ασφαλείας άρχιζε να λασκάρει, δε θα ξεκινούσε καν για το [..]
[ Γεωργία(Γιούλα) Τριγάζη / 17.03.18 ]
Πουαντερί· μια ανάποδη και μια καλή
Τη γιαγιά μου τη λέγαμε Πηνελόπη. Τη θυμάμαι καθισμένη στην παλιά της πολυθρόνα, με δυο μεταλλικές βελόνες νούμερο τρία στα χέρια, ολημερίς να πλέκει, το βράδυ να ξηλώνει. Η [..]
[ Δημήτρης Χριστόπουλος / 07.03.18 ]
