ΒΙΒΛΙΟ
Το ματωμένο θέρος του 1882, μέρος δεύτερο
Ποιος ήταν ο Κωνσταντίνος Καραπάνος;
...Πως, όμως, αντιμετώπιζε τον Κωνσταντίνο Καραπάνο ο αθηναϊκός Τύπος; Ιδού πως τον περιγράφει η πολιτικο-σατυρική εφημερίδα «Μη [..]
[ Γιώργος X. Παπασωτηρίου / 18.12.17 ]
Ένα κάποιο χαμόγελο...
Εγκαταστάθηκε πρόσφατα στο υπόγειο της πολυκατοικίας. Εκεί που η ατμόσφαιρα μύριζε υπόνομο και κατεστραμμένες υπάρξεις. Το παρατσούκλι «μαντάμ Ορτάνς» τόφερε μαζί [..]
[ Μαργαρίτα Μανώλη / 18.12.17 ]
Επαγγελίες ενός επίδοξου ποιητή
Αυτό που θα γράψω
θα έχει αίμα και νεύρο.
Θα ’χει φωνή
που τους νεκρούς ταράζει.
Θα ’χει θύελλα
που τα καράβια βουλιάζει.
Θα ’χει την έξαψη της σάρκας
που ολόκληρη προσφέρεται.
Θα [..]
[ Δημήτρης Χριστόπουλος / 17.12.17 ]
Το πάθος
Το «πάθος» είχε καταχωρηθεί με διπλή σημασία στο παιδικό της μυαλό. Κι αυτό, ενίσχυε το μυστήριο και τη γοητεία του. Η εμπειρία της από όσα άκουγε, κυρίως από τους γονείς της, «τον [..]
[ Γεωργία(Γιούλα) Τριγάζη / 17.12.17 ]
Το ματωμένο θέρος του 1882
23 Μαρτίου 1914. Η άνοιξη έχει αρχίσει να ανθίζει στους κήπους της Αθήνας. Στο καφενείο του Ζαχαράτου, στο Σύνταγμα, οι θαμώνες απολαμβάνουν τον καλό καιρό με ελληνικό καφέ και την [..]
[ Γιώργος X. Παπασωτηρίου / 16.12.17 ]
Ξενιτειές
Και να που πάλι πλησιάζει ο κύκλος των γιορτών. Και να που πάλι, καθώς τα χρόνια περνούν όλο και πιο ισχυρό εμφανίζεται το απαραίτητο πένθος χωρίς το οποίο δεν υπάρχει η γιορτή, αφού [..]
[ Κώστας Καναβούρης / 13.12.17 ]
Το έλκηθρό μου
Ήταν ωραίο εκείνο το πρωινό. Οι πίστες στο χιονοδρομικό λειτουργούσαν κανονικά. Ένα ζευγάρι Γερμανών με όλη την αναγκαία εξάρτυση εφορμούσαν για τον Χελμό. Είχαν ξεκινήσει με [..]
[ Δημήτρης Χριστόπουλος / 12.12.17 ]
Ζω...
Με πρόσωπο χαλαρό και πένθιμο, μαραμένο σαν πολυκαιρισμένο τριαντάφυλλο, ετοιμόρροπος, περιδιαβαίνει στην πόλη, ανέστιος και ξένος, φορώντας μαύρα. Μαύρα καθώς η νύχτα, καθώς [..]
[ Μαργαρίτα Μανώλη / 10.12.17 ]
Το ρέμα
Το σπίτι του δασκάλου, κολλητό πλάι στο σχολείο, που τους είχε παραχωρηθεί, βρισκόταν απέναντι από ένα ρέμα. Ανάμεσα στο σπίτι και το ρέμα μεσολαβούσε ένα κοτέτσι. Στην ουσία, ένας [..]
[ Γεωργία(Γιούλα) Τριγάζη / 10.12.17 ]
Η αναγκαιότητα του περιττού
Τριγυρνώντας στους δρόμους της γειτονιάς παρατηρεί τους πρόωρους στολισμούς, τα φανταχτερά στολίδια, τις απαστράπτουσες μπάλες, τις εορταστικές φωταγωγίες, τόσα [..]
[ Μαργαρίτα Μανώλη / 04.12.17 ]
Το μαγικό δέρμα
La peau de chagrin του Μπαλζάκ υπήρξε μια εφιαλτική ανάγνωση της νεότητάς μου. «Το μαγικό δέρμα» όλο και περισσότερο συρρικνώνονταν, κι αυτή η συρρίκνωση σήμαινε για τον [..]
[ Φοίβος Γκικόπουλος / 04.12.17 ]
«Frangar, non flectar» και αντίστροφα
Frangar, non flectar: «σπάω, αλλά δεν λυγίζω». Αν κάποιος ακολουθούσε με αυστηρότητα αυτή τη ρήση, θα βρισκόταν αμέσως σε χίλια κομμάτια: ειδικά στους καιρούς μας, όπου η υποκρισία είναι πάντα παρούσα [..]
[ Φοίβος Γκικόπουλος / 29.11.17 ]
Και το αύριο δεν θα ξαναγίνει χθες
Ο Νίκος τηλεφωνεί στη γυναίκα του. Βάζει τα δυνατά του να της μιλήσει όπως τις άλλες φορές.
«Το μεσημέρι μη με περιμένεις για φαγητό. Έχω δουλειά. Θ’ αργήσω.»
«Εντάξει, Νίκο μου, το [..]
[ Δημήτρης Χριστόπουλος / 29.11.17 ]
Κάποτε είδαμε στα μάτια τη θαλασσοκόρη...
Σκέφτομαι πόσο έχει προχωρήσει η εσωτερική σήψη μας. Πόσο δύσκολο είναι να μιλήσεις για ανθρώπινα δικαιώματα, δίχως να χαρακτηριστείς γραφικός. Και το πιο αποπνιχτικό, η [..]
[ Ειρήνη Παραδεισανού / 28.11.17 ]
Ο απέναντι
Καθόταν ήσυχα-ήσυχα, και έπινε το σαββατιάτικο καφέ του στο συνηθισμένο –εδώ και χρόνια- αγαπημένο πόστο του στην επαρχιακή πόλη.
Δε θα σχολίαζε, εννοείται νοερά, πάνω από κάποια [..]
[ Γεωργία(Γιούλα) Τριγάζη / 19.11.17 ]
Περί γραφής
-Γιατί γράφεις ;
-Γράφω γιατί τις νύχτες οι λέξεις μου συνωθούνται, πιέζουν το στέρνο μου, παλεύουν να βγουν έξω, μ’ αφήνουν ξέπνοο κι ύστερα ξεροσταλιάζουν σε πεζοδρόμια, [..]
[ Μαργαρίτα Μανώλη / 17.11.17 ]
Η κραυγή...
Λένε πως η ευθεία είναι ο συντομότερος δρόμος. Δίκιο έχουν, αν αναλογιστούμε -με σεβασμό και με ρυθμό- τι έγινε εδώ, σ’ αυτό το αλωνάκι πριν από 44 χρόνια, τούτες [..]
[ Κώστας Καναβούρης / 16.11.17 ]
Ντρέπομαι, άρα υπάρχω...
Για τον Φρόυντ το συναίσθημα της ντροπής αποτελεί δείκτη ανθρωποποίησης και σχετίζεται με τη δημιουργία του πολιτισμού. Η ντροπή αφορά το ίδιο το Είναι του [..]
[ Παναγιώτα Ψυχογιού / 14.11.17 ]
Βλέμμα εκμαγείου
Βλέμμα ωμό και ωμοφάγο. Βλέμμα εκμαγείου σε πρόσωπο ασαφούς περιγράμματος, δηλαδή εθισμένου να τεντώνεται μέχρι τα απώτατα όρια ενός τετανικού χαμόγελου, θεμελιωμένου γερά σε [..]
[ Κώστας Καναβούρης / 13.11.17 ]
Αχιλλεύς Παράσχος, ο εκπρόσωπος του ρομαντισμού στην Ελλάδα
Αλήθεια ποιος θυμάται το κυριότερο εκπρόσωπο του ρομαντισμού στην Ελλάδα, τον ποιητή που μεσουράνησε για μια πεντηκονταετία στην Ελλάδα του 19ου αιώνα, ποιος θυμάται [..]
[ Μαργαρίτα Μανώλη / 13.11.17 ]
Η Ελισάβετ και ο Κάλβος
«Αν οπόταν πεθαίνει
πονηρός βασιλεύς
έσβυν’ η νύκτα εν’ άστρον,
ήθελον μείνει ολίγα
ουράνια φώτα».
Ανδρέας Κάλβος, απόσπασμα
από την 6η Ωδή με τίτλο [..]
[ Κώστας Καναβούρης / 09.11.17 ]
Κανένας καθαρός
(συνέντευξη)
Στο σφαγείο πουλάνε ακόμα μπαλτάδες. Γκογκγκογκ!
Θα τα γράψεις όλα! Ακούς;
Με λένε Άλεν. Γεννήθηκα στη Βοσνία. Μπάσταρδος γόνος γέννας βίαιης.
Μπαλτάδες οι [..]
[ Δημήτρης Χριστόπουλος / 08.11.17 ]
Προσωπεία φιλανθρωπίας...
Πριν λίγο είδα τις φωτογραφίες των παιδιών που βγαίναν από τα νερά, τα μελαψά τους προσωπάκια, τα πρόωρα μεγαλωμένα μάτια. Σε μια διαφήμιση τα είδα. Διαφήμιζε το μέγκα το δελτίο [..]
[ Ειρήνη Παραδεισανού / 31.10.17 ]
Strange fruit
Σκυλιά αλυχτούσαν όλη νύχτα στην πλατεία. Στον πλάτανο ένα παράξενο φρούτο, ο κρεμασμένος της βραδιάς. Είναι ο αμερικάνικος Νότος, είναι η Ελλάδα του εμφυλίου, είναι ο αυτόχειρας [..]
[ Μαργαρίτα Μανώλη / 30.10.17 ]
Με τα χέρια σε όρθιο καημό...
( 1 )
Την πέτρα που κουβαλώ στο βραχνό στήθος
μου δίνουν μαντζούνια να σπάσω.
Με συμβουλεύουν με λόγια γεμάτα αγάπη.
Να τη βαστώ πιο χαμηλά
να τη χωνέψω ευχάριστα
με [..]
[ Ειρήνη Παραδεισανού / 26.10.17 ]
Η πλάτη...
Ανατομίας έρωτας
Μάθημα πρώτον:
Πλάτη
Ως και σελήνης φέγγος
η πλάτη της γυμνή,
σε κάλλος κυριαρχούσε.
Και γω σκεφτόμουν:
Ανίσχυρος που είμαι,
στης συμμετρίας της
αμείλιχτη [..]
[ Γεωργία(Γιούλα) Τριγάζη / 20.10.17 ]
Τώρα σε θέλω
Απόψε που το φεγγάρι σφαγμένο από το τσιγκέλι κρέμεται. Έρημος στους έρημους δρόμους τριγυρνώ. Βρέχει. Ένα πρόσωπο σφαδάζει στο πεζοδρόμιο κι εσένα μου θυμίζει.
Τώρα που γύρισε ο [..]
[ Δημήτρης Χριστόπουλος / 20.10.17 ]
Ιδεαλιστικοί χλευασμοί
Θυμάμαι, από την εποχή των νεανικών μου χρόνων, ορισμένους ιδεαλιστικούς χλευασμούς ενάντια στους μαρξιστές: η ταξική πάλη είναι μια απλή επινόηση για τον απλό λόγο ότι οι τάξεις [..]
[ Φοίβος Γκικόπουλος / 19.10.17 ]
Παράξενες μέρες...
Στα είκοσί μας, είχαμε σχεδόν βεβαιωθεί πως η εξουσία αλλοιώνει και αλλοτριώνει Μετά το επιβεβαιώναμε Για χρόνια Με κόστος και στοιβάζοντας γραμμάτια προς εξόφληση Μέχρι [..]
[ Σπύρος Σιάτρας / 18.10.17 ]
H κακιά η είδηση
Η κακιά η είδηση…
Πριν την ανακοινώσει, συνήθως την άκουγε. Την ακρουμαζόταν! Που θα ’λεγε και η γιαγιά Σοφιά. Ακόμη χειρότερα την έβλεπε «ιδίοις όμμασι», που θα ’λεγε [..]
[ Γεωργία(Γιούλα) Τριγάζη / 17.10.17 ]
