Τι να διαβάσουμε;

Αν κάποιος ασχολείται με έναν μεγάλο συγγραφέα, για παράδειγμα τον Όμηρο, τον Βιργίλιο, τον Δάντη, τον Λεοπάρντι κλπ, βρίσκεται μπροστά σε μια τεράστια βιβλιογραφία: ανάμεσα στα αναρίθμητα έργα μπορείς να ξεσκαρτάρεις, χωρίς να τα διαβάσεις, έργα αδύναμα ή μέτρια ή ερασιτεχνικά∙ αλλά και τα έργα μεγάλης αξίας ή, τουλάχιστον, σημαντικής  χρήσης είναι πολλά, και αποτελούν έναν όγκο δυσβάσταχτο∙ θα είναι αρκετά δύσκολο να τεθούν νέα προβλήματα ή να προταθούν νέες λύσεις σε παλιά προβλήματα. Έτσι τρομάζουμε και απογοητευόμαστε: δεν θα είναι καλύτερα να κατευθυνθούμε προς θέματα λιγότερο εξερευνημένα, να αντιμετωπίσουμε μελέτες πιο περιορισμένες, που όμως μας προσφέρουν νέες απολαύσεις;

Δεν είναι δεδομένο ότι μελέτες αυτού του είδους καταλήγουν σε απλή ευρυμάθεια. Κι όμως η γοητεία των μεγάλων συγγραφέων είναι ακαταμάχητη: γιατί λοιπόν ν’ ασχοληθούμε με θέματα που, τελικά, δεν προξενούν αγάπη και ενθουσιασμό; Έτσι επιστρέφουμε στους μεγάλους, με τον κίνδυνο να γράψουμε μελέτες ανούσιες, να επαναλάβουμε πράγματα ήδη ειπωμένα. Καταλήγοντας: ο πληθωρισμός της βιβλιογραφίας για τους μεγάλους συγγραφείς είναι μια αναπόφευκτη μάστιγα που, κατά βάθος, έχει μια ευγενή προέλευση. 

 *Ο Φοίβος Γκικόπουλος είναι ομότιμος καθηγητής του ΑΠΘ