Το Μαξίμου φοβάται την κοινωνική αντιπολίτευση

Πρώτα κάλεσε το στρατό, μετά την αστυνομία, στο τέλος επιστράτευσε τους «νοικοκυραίους» απέναντι στους «άλλους», στον Πάνο Ρούτσι, στην Μαρία Καρυστιανού, στα 57 ονόματα που είναι γραμμένα στα πλακάκια της πλατείας, απέναντι σ’ αυτούς που αντιστέκονται σήμερα στον εργασιακό μεσαίωνα του 13ωρου.

Το Μαξίμου πατάει το κουμπί του κοινωνικού αυτοματισμού, δίνοντας το δικαίωμα στους «νοικοκυραίους», σ’ αυτούς που δολοφόνησαν τον Παύλο Φύσσα, τον Λουκμάν, τον Ζακ, να αυτοδικήσουν, να πάρουν το νόμο στα χέρια τους, να αντιπαρατεθούν σε κάθε μελλοντικό Πάνο Ρούτσι, σε κάθε διαμαρτυρόμενο που δεν έχει άλλο τρόπο να διεκδικήσει δικαιοσύνη παρά μόνο εκθέτοντας ό,τι διαθέτει: το σώμα του, τον εαυτό του, τη ζωή του.

Το Μαξίμου επιτίθεται με σχέδιο στον μοναδικό σοβαρό του αντίπαλο, στην μοναδική ισχυρή αντιπολίτευση, αφού η πολιτική είναι αχαμνή, επιτίθεται στην ΚΟΙΝΩΝΙΑ, στην κοινωνική αντιπολίτευση.

Ο Κυρ. Μητσοτάκης καλώντας τους «νοικοκυραίους», στην ουσία ενεργοποιεί τον κοινωνικό αυτοματισμό, δίνοντας το σύνθημα στους ακροδεξιούς εθνικιστές που νομίζει ότι αναστατώνονται από την προσβολή του εθνικού συμβόλου, να «χτυπήσουν». Κυρίως όμως ο Κυρ. Μητσοτάκης απευθύνεται στους απλούς δεξιούς «νοικοκυραίους» καθώς και στους ακροκεντρώους, σ’ αυτούς που όπως έλεγε ο Αργύρης Χιόνης «…ναυαγήσαν μέσα στο κοστούμι τους, μες στη βαθιά τους πολυθρόνα…», σ’ αυτούς/ες που «πνίγηκαν μέσα στη σούπα τους, σ’ ένα κουπάκι του καφέ, σ’ ένα κουτάλι του γλυκού...», σ’ αυτούς κι αυτές που το «οικοκυριό έγινε ο «τάφος» τους.

Ο Κυρ. Μητσοτάκης απευθύνεται σε αυτούς/ες που η αισθητική τους προσβάλλεται από τα «τσαντήρια» των απεργών πείνας, από τα στρώματα των άστεγων, από τους «άπλυτους» αριστερούς, απευθύνεται σε αυτούς/ες που είναι ευαίσθητοι για τους 20 τραγικούς Ισραηλινούς ομήρους αλλά αγνοούν παντελώς τους 67.000 δολοφονημένους Παλαιστίνιους και τις πόλεις τους που έχουν κονιορτοποιηθεί. Απευθύνεται στους «νοικοκυραίους» του ΟΠΕΚΕΠΕ, του ρουσφετιού και της πολιτικής δουλείας.  

Το σχέδιο του Μαξίμου είναι o επικοινωνιακός περισπασμός και η αλλαγή ατζέντας από τα κυρίαρχα στα δευτερεύοντα, από το 13ωρο και τον εργασιακό μεσαίωνα στα σύμβολα, από τα ουσιαστικά στα συμβολικά.

Αυτά είναι «αμερικάνικα κόλπα». Και οι Αμερικανοί επικοινωνιολόγοι είναι αυθεντίες στη δημιουργία περιβάλλοντος "κοινωνικού εμφυλίου", αυτοί εξάλλου εφηύραν τον κοινωνικό αυτοματισμό…

Το περιβάλλον του «εμφυλίου» έχει ήδη περιγραφεί. Οι αντίπαλοι έχουν στηθεί. Από εδώ οι “νοικοκυραίοι” κι από κει οι άλλοι. Από εδώ οι άνθρωποι της τάξης και της «κανονικότητας», ο νοικοκύρης που θα τσακίσει τον μη κανονικό Ζακ, η χρυσαυγίτικη φονική μηχανή που θα σκοτώσει τον Λουκμάν, το φασιστικό τέρας που θα στρίψει το μαχαίρι στην καρδιά του Παύλου Φύσσα, οι ντουφεκάδες του Έβρου, οι ρατσιστές του «μωρή πουτάνα (προσφύγισσα) δεν σε γκάστρωσα εγώ». Και απέναντι οι ΑΛΛΟΙ: Ο Ρούτσι, η Καρυστιανού, οι γονείς των 57 θυμάτων.

Το λάδι στη φωτιά του κοινωνικού εμφυλίου είναι πάντα η συστηματική «δαιμονοποίηση του άλλου», η κατασυκοφάντηση της Μαρίας, του Ρούτσι, του αγώνα τους, είναι η ρητορική μίσους των δεξιών μίντια, είναι τα διαρκή fake news που γεμίζουν με σκουπίδια και συνωμοσιολογία το κεφάλι του ακροατηρίου τους (δηλαδή των νοικοκυραίων), είναι οι μανικές χυδαίες επιθέσεις φασιστοειδών στο διαδίκτυο, αλλά και των τηλε-κηρύκων στα «πετσωμένα» μίντια.

Το Μαξίμου φοβάται την Κοινωνία και δημιουργεί ένα επικίνδυνο περιβάλλον κοινωνικού εμφυλίου. Ας μην πέσουμε στην παγίδα…