ΕΛΛΑΔΑ
10. Οι πολυμορφικοί αστοί-Το ματωμένο θέρος του 1882
Εσωτερικές αντιθέσεις
Ο Γεώργιος Παχύς, ο πολιτικός αντίπαλος του Κ. Καραπάνου στην Άρτα θα πεθάνει αιφνιδίως στις 14 Μαρτίου 1913. Το 1912 είχε κληροδοτήσει στη σύζυγό του και τις δύο [..]
[ Γιώργος X. Παπασωτηρίου / 17.01.18 ]
Μαρτυρίες προσφύγων
Θα με βίαζαν. Το είπαν πολλές φορές στον πατέρα. Θα με βίαζαν αν δεν παρατούσε την δουλειά του. Θα με βίαζαν το είπαν πολλές φορές στον πατέρα σου λέω. Καθηγητής ήταν. Σε σχολείο ήταν. [..]
[ Γιάννα Κουκά / 16.01.18 ]
Δείτε τα χέρια του παιδιού
Δείτε τα χέρια του [..]
[ Ειρήνη Παραδεισανού / 15.01.18 ]
Μια πικρή σάτιρα
Κάποτε ο Αντόνιο Ταμπούκι δημοσίευσε στην ιταλική εφημερίδα «il manifesto» μια πρόταση: να ονομάσουν τον Πάπα Πρωθυπουργό και τον θησαυροφύλακα Καρδινάλιο Υπουργό Κοινωνικής [..]
[ Φοίβος Γκικόπουλος / 15.01.18 ]
Τα απομεινάρια μιας μέρας
Βραβευμένος με το Νόμπελ λογοτεχνίας ο Καζούο Ισιγκούρο, Ιάπωνας στην καταγωγή, Εγγλέζος στην υπηκοότητα, το 1989, έγραψε το συγκεκριμένο έργο, που αργότερα μεταφέρθηκε και [..]
[ Γεωργία(Γιούλα) Τριγάζη / 13.01.18 ]
8. Πολιτική πατρωνεία-Το ματωμένο θέρος του 1882
Στην Άρτα και στα Τζουμέρκα ο Κ. Καραπάνος «κάνει όργια» σύμφωνα με τον Γεώργιο Α. Δουρούτη[1]. Το σπουδαιότερο είναι ότι «εξαγόρασε» και κατέστησε κομματάρχη του τον [..]
[ Γιώργος X. Παπασωτηρίου / 12.01.18 ]
Μια τρύπα στην κάλτσα...
Κάθε ιστορία χρειάζεται, για να γραφεί, μπόλικη δόση περιέργειας. Απλότητα και ειλικρίνεια. Και το σπουδαιότερο, έναν αφηγητή που φαίνεται ετεροδιηγητικός και καταλήγει [..]
[ Δημήτρης Χριστόπουλος / 12.01.18 ]
«Να τυλιχτώ στο κορμί σου»
Καθισμένος στην καρέκλα. Με το καφέ του το σακάκι. Το μάλλινο. Με τα μπαλώματα στους αγκώνες. Και το γκρι το παντελόνι με την τσάκιση. Το καλά σιδερωμένο. Με τα μάτια τα θλιμμένα. [..]
[ Γιάννα Κουκά / 11.01.18 ]
Ο χρόνος ραγίζει...
…τι ώρα είναι, έχω αργήσει, περιμένει κανείς, όλοι γύρω σε μια πολυάσχολη μοναξιά, ψάχνω στοιχειώδη πράγματα, ουρανό, βράχια, δέντρα, νερά, πρέπει να φύγω, να παραδώσω το κείμενο, έμπνευση [..]
[ Μαργαρίτα Μανώλη / 09.01.18 ]
Σεισμοί εντός μας και εκτός
Στη ρίζα του λόφου απλώνονταν το χωριό,
σε μήκος,
χτισμένο απ’ την μια μεριά του κεντρικού του δρόμου -που ποτέ δεν κατάλαβα γιατί τον λέγαν κεντρικό αφού το χωριό ήταν χτισμένο απ’ [..]
[ Γιώργος Παππάς / 08.01.18 ]
Στο υπόγειο καπηλειό...
Σ’ έναν υπόγειο καφενέ, με τρία σκαλοπάτια δρόμο κι ένα σάπιο παράθυρο που έδειχνε το νεκρό στενό,
εκεί που έζεχνε βρώμα κι αλκοόλ και κάποιοι γέροι έπαιζαν πρέφα γιατί μόνο έτσι [..]
[ Γιάννα Κουκά / 05.01.18 ]
Ο χιονάνθρωπος
Με τον πατέρα μου δεν είχε παίξε γέλασε. Παιδιά στο χωριό, το χιόνι αβάσταχτο σκέπαζε τα σπίτια. Ολημερίς κόβαμε κούτσουρα. Τον είδαμε να έρχεται μ’ ένα τσεκούρι στα χέρια. Πιότερο [..]
[ Δημήτρης Χριστόπουλος / 05.01.18 ]
Επιστρέφοντας...
Μια κηδεία μ’ έφερε πίσω. Στην παλιά μου γειτονιά. Στα ατέλειωτα πληκτικά απογεύματα της επαρχιακής κωμόπολης. Και από απόφοιτος του Μετσόβιου με δική μου τεχνική εταιρεία [..]
[ Μαργαρίτα Μανώλη / 04.01.18 ]
Ο αόρατος συγγραφέας
Για έναν συγγραφέα είναι πολύ σημαντική η θέση που καταλαμβάνει στα ράφια ενός βιβλιοπωλείου. Αν έχει αυτή τη θέση υπάρχει, αν δεν την έχει δεν υπάρχει. Εσύ, για [..]
[ Φοίβος Γκικόπουλος / 03.01.18 ]
5. Το μεγάλο δίλημμα-Το ματωμένο θέρος του 1882
Το 1881 όταν έγινε η προσάρτηση της Θεσσαλίας και της Άρτας στην ως τότε Ελλάδα τη διακυβέρνηση κατείχε o Κουμουνδούρος, τον οποίο διαδέχθηκε ο Χ. Τρικούπης. Στο μακρινό Μεξικό, εν τω [..]
[ Γιώργος X. Παπασωτηρίου / 02.01.18 ]
Μεγάλες προσδοκίες
Παραμονές πρωτοχρονιάς, το συνήθιζαν οι γονείς να πηγαίνουν απ’ το χωριό στο Ναύπλιο, για τ’ απαραίτητα ψώνια του τραπεζιού της αυριανής, αλλά και για τα αγιοβασιλιάτικα [..]
[ Γεωργία(Γιούλα) Τριγάζη / 31.12.17 ]
Ομνύει*
Μόνος στην καλύβα. Αυτός και οι δαίμονές του. Εκεί που καταφεύγει κάθε Πρωτοχρονιά. Δεν έχει φέρει βιβλία για διάβασμα. Ούτε γράφει. Κόβει ξύλα με το τσεκούρι. Συντηρεί τη φωτιά στη [..]
[ Μαργαρίτα Μανώλη / 30.12.17 ]
Ο φίλος μου ο Αντρέας
Ας τον πούμε «Αντρέα». Ο Αντρέας, λοιπόν, φίλος και συνάδελφος στο σχολείο, είναι από εκείνους που χωρίς να έχουν ιδιαίτερη σχέση με τα θεία ή την εκκλησία, κατέχουν μια περίοπτη θέση [..]
[ Δημήτρης Χριστόπουλος / 28.12.17 ]
Ανθρωπιστικές ή απάνθρωπες επιστήμες;
Σχεδόν πάντα οι σύγχρονοί μας«maîtres à penser» υπήρξαν μεγάλοι όχι μόνο γιατί επινόησαν μια μέθοδο έρευνας, αλλά γιατί υπήρξαν δημιουργικοί και έγραψαν βιβλία που μπορούν να διαβαστούν [..]
[ Φοίβος Γκικόπουλος / 28.12.17 ]
«Δεν υπάρχει αλλού»
Βράδυ γιορτής. Χριστούγεννα, Πρωτοχρονιά; Δεν ξέρει ούτε και νοιάζεται. Μια ψυχή βασανισμένη, απ’ αυτές που περιπλανιούνται στις όχθες του ποταμού, χωρίς βαρκάρη να τις [..]
[ Μαργαρίτα Μανώλη / 26.12.17 ]
Το παιδί της συγκυρίας
Του Χριστού ανήμερα γέννησε η Πανάγια το σερνικό της. Μόνη κι αβόηθηγη. Για το ξεκομμένο κονάκι στο Κολλιτσί, έξω από το χωριό κάνα δυο χιλιόμετρα, πήρε των ομματιών της, όταν την [..]
[ Γεωργία(Γιούλα) Τριγάζη / 26.12.17 ]
Καληνύχτα Ιμπραήμ
Ο Παλαιστίνιος Ιμπραήμ Αμπού Τουράγια ήταν 29 χρονών, ζούσε στο προσφυγικό στρατόπεδο Σάτι της μεγαλύτερης ανοιχτής φυλακής του κόσμου, αυτής της φρικώδους [..]
[ Κώστας Καναβούρης / 21.12.17 ]
Ο θάνατος της νοσταλγίας
Η κυριαρχία της εικόνας είναι ασύμβατη με αυτόν το μηχανισμό που λέγεται μνήμη.
Και σήμερα ζούμε τον θάνατο της νοσταλγίας.
Κυρίαρχη νοσταλγία. Η νοσταλγία για τα χρόνια της [..]
[ Ειρήνη Παραδεισανού / 20.12.17 ]
Οι άνθρωποι...
Υπάρχουν αυτοί οι άνθρωποι που σου δίνουν την εντύπωση πως ό,τι κι αν τους συμβεί θα το περάσουν ξώφαλτσα. Δε θα εισχωρήσει πιο κάτω από το δέρμα τους. Θα συνεχίσουν να [..]
[ Ειρήνη Παραδεισανού / 20.12.17 ]
Ρεμπέτικο: των προλετάριων και των ηττημένων
«Αντιλαλούνε τα βουνά κλαίνε τα κλαψοπούλια ο Βελουχιώτης χάθηκε ψηλά σε μια ραχούλα Τι έχεις κλαψοπούλι μου και χαμηλά κοιτάζεις για πες μου τι σε πλήγωσε και [..]
[ Κατέ Καζάντη / 18.12.17 ]
Το ματωμένο θέρος του 1882, μέρος δεύτερο
Ποιος ήταν ο Κωνσταντίνος Καραπάνος;
...Πως, όμως, αντιμετώπιζε τον Κωνσταντίνο Καραπάνο ο αθηναϊκός Τύπος; Ιδού πως τον περιγράφει η πολιτικο-σατυρική εφημερίδα «Μη [..]
[ Γιώργος X. Παπασωτηρίου / 18.12.17 ]
Ένα κάποιο χαμόγελο...
Εγκαταστάθηκε πρόσφατα στο υπόγειο της πολυκατοικίας. Εκεί που η ατμόσφαιρα μύριζε υπόνομο και κατεστραμμένες υπάρξεις. Το παρατσούκλι «μαντάμ Ορτάνς» τόφερε μαζί [..]
[ Μαργαρίτα Μανώλη / 18.12.17 ]
Επαγγελίες ενός επίδοξου ποιητή
Αυτό που θα γράψω
θα έχει αίμα και νεύρο.
Θα ’χει φωνή
που τους νεκρούς ταράζει.
Θα ’χει θύελλα
που τα καράβια βουλιάζει.
Θα ’χει την έξαψη της σάρκας
που ολόκληρη προσφέρεται.
Θα [..]
[ Δημήτρης Χριστόπουλος / 17.12.17 ]
Το πάθος
Το «πάθος» είχε καταχωρηθεί με διπλή σημασία στο παιδικό της μυαλό. Κι αυτό, ενίσχυε το μυστήριο και τη γοητεία του. Η εμπειρία της από όσα άκουγε, κυρίως από τους γονείς της, «τον [..]
[ Γεωργία(Γιούλα) Τριγάζη / 17.12.17 ]
Το ματωμένο θέρος του 1882
23 Μαρτίου 1914. Η άνοιξη έχει αρχίσει να ανθίζει στους κήπους της Αθήνας. Στο καφενείο του Ζαχαράτου, στο Σύνταγμα, οι θαμώνες απολαμβάνουν τον καλό καιρό με ελληνικό καφέ και την [..]
[ Γιώργος X. Παπασωτηρίου / 16.12.17 ]
