Trafficking

[ Πέπη Δουρέκα / Ελλάδα / 10.12.18 ]

Ξύπνησα από τον ήχο τον οξύ, τον μεταλλικό, από τον πόνο που ένιωσα στο σώμα, καθώς πιέστηκαν και οι δύο πλευρές μου από τοίχο μαλακό αλλά απόρθητο- και από αριστερά και από δεξιά –και με έλουσε ο ιδρώτας, μου κόπηκε η ανάσα, με τα μάτια μου ορθάνοιχτα να κοιτάζω και να βλέπω το σκοτάδι να κινείται – πότε αριστερά, πότε δεξιά- όπως και το σώμα να συνθλίβεται από άλλα σώματα συμπιεσμένα σε μεταλλικό κουτί –πότε αριστερά, πότε δεξιά- Θα πεθάνω, είπα, και τότε μια κραυγή βγήκε από το λαρύγγι μου σαν τον φελλό της σαμπάνιας μετά από κούνημα -πότε αριστερά, πότε δεξιά- και το αφρώδες υγρό του στομαχιού εκτοξεύτηκε πανηγυρικά στο κινούμενο σκοτάδι ποτίζοντας τα αφυδατωμένα κορμιά, τα σωριασμένα σε στάση ορθή εμβρύου σε μεταλλική μήτρα που θα τα γένναγε για δεύτερη φορά ποιος ξέρει πότε και πού και ποιανού θα ανήκουν να τα ταΐσει, να τα ποτίσει, να τα βιάσει στα «πρέπει» και στα «μη» μετά την κατάρρευση, μετά την εξαθλίωση με ταπεινή ευγνωμοσύνη και υποταγή στα νέα δεδομένα της ζωής, της ζωής της σκύλας που σε παρακολουθεί απροκάλυπτα, σε ταρακουνάει αναπάντεχα –πότε αριστερά, πότε δεξιά- σε γκρεμίζει χαιρέκακα και λες θα πεθάνω και μετά φωνάζεις θα ζήσω –πότε αριστερά, πότε δεξιά- σαν τον άνεμο που δεν ορίζει την αναπνοή του.