Μπήκε ο Δεκέμβρης καλό μου...

Μπήκε ο Δεκέμβρης, καλό μου.
Τα σπίτια θα στολίσουν στον τόπο που σ' έφερε κείνη βάρκα. Γλίτωσες κι έφτασες. Του πόλεμου του ξέφυγες, καλό μου. Και του ναυαγίου ξέφυγες. Κι είσαι εδώ, καλό μου, δίπλα μας, μα μόνο σου καλό μου, μας το λες πως είσαι εδώ, το λες, το λες κι όλο το λες, καλό μου κι όμως δεν σ' ακούμε καλό μου. 
Μπήκε ο Δεκέμβρης, καλό μου.
Λαμπάκια και Χριστουγεννιάτικα δέντρα θα φανούν απ' τα παραθύρια.
Γράμματα θα γράψουν τα παιδιά στον Άγιο-Βασίλη και κάλτσες θα κρεμάσουν. Ήταν καλά παιδιά και δώρο θα τους φέρει.
Κι εσύ, καλό μου; Κι εσύ, καλό παιδί δεν ήσουν, καλό μου; Γιατί υπέφερες τόσο εκεί που ήσουν; Ποιος όρισε τη μοίρα σου και τη δυστυχία σου, τη φτώχεια σου και την ταλαιπωρία σου; γιατί κινδύνεψες καλό μου; ποιος να σε σκοτώσει ήθελε; τι έγινε; φοβήθηκες πολύ, ε; Δεν κατάλαβες γιατί, γιατί έπρεπε να φοβάσαι και τώρα καλό μου, τώρα πώς ζεις; κρυώνεις; βρέχεσαι; φυσάει εκεί που είσαι; έμπασαν νερά μέσα στη σκηνή μες το καταχείμωνο; τα πόδια σου βράχηκαν καλό μου; Τα παπούτσια σου μες τη λασπουριά, κάλτσες στεγνές βρήκες; το βράδυ; τρέμεις καλό μου; κουβέρτα έχεις; πρέπει να κάνει κρύο στον καταυλισμό, ναι, πρέπει, καλό μου...
Μπήκε ο Δεκέμβρης, καλό μου.
Ποια διεύθυνση θα έχει το γράμμα σου, καλό μου, το δώρο σου να φτάσει;
Ήσουν τόσο καλό παιδί, καλό μου...
Τόσο καλό παιδί.

*Μόρια. Παιδί εκτοπισμένο. Παιδί ξενιτεμένο. 
(Η φωτογραφία από το No borders)