ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ
Περαστικά
Να πάρω τηλέφωνο τη Β. Απ’ το πρωί ήθελα να την ακούσω. Από την ώρα που αυτός ο αχρείος είχε πιάσει το αλυσοπρίονο και κατέβαζε το περήφανο δέντρο. Ο Γ. που με νοιάζεται, μου είπε να [..]
[ Γιώτα Αναγνώστου / 22.06.19 ]
Αναρωτήθηκες ποτέ πως είναι να κλειδώνεις το σπίτι σου για πάντα;
Έχω μια φίλη που έχει δυο μαύρα μάτια και κάτι μαύρα μαλλιά και μια όμορφη μύτη και φοράει μια μαντίλα και έχει δυο παιδιά, ένα κορίτσι κι ένα αγόρι κι είναι από τη Δαμασκό κι έχει έναν [..]
[ Γιάννα Κουκά / 20.06.19 ]
Δυϊκός αριθμός
Μα πόση ανοησία να αφήσω πάλι εκτός ύλης
το δυϊκό αριθμό.
Να μην τον προτείνω ούτε σαν σπουδή προαιρετική.
Παράτησατα ουσιαστικά ορφανά
στου ενικού τα στενοσόκακα
και στου [..]
[ Νίκος Προσκεφαλάς / 18.06.19 ]
Ανακοινώσεις
Η υπάλληλος 3542 να προσέλθει στο ταμείο 47, παρακαλώ (ήχος)
Οι πελάτες που περιμένουν στο ταμείο 34 να κατευθυνθούν για την ταχύτερη εξυπηρέτησή τους στο ταμείο 47, παρακαλώ (ήχος)
Οι [..]
[ Γιώτα Αναγνώστου / 18.06.19 ]
Να είσαι μέσα στο ταξίδι...
Το ποτό ήταν ευθύνη του επισκέπτη. Του πατέρα όταν κατέβαινε στο νότο, του γιού όταν ανέβαινε στον βορρά. Εκεί γύρω στα μεσάνυχτα, καθώς ησύχαζε η μέρα, κάθονταν αντικριστά στο τραπέζι, [..]
[ Ζήσης Ναούμ / 18.06.19 ]
Να μη συνηθίσουμε
Νιώθω πως αυτό είναι το στοίχημα που καλείται να κερδίσει ο νέος τύπος ανθρώπου που έχει γεννηθεί στην εποχή της εικόνας.
Να πασχίσει με κάθε τίμημα να κρατήσει διάφανο το δέρμα [..]
[ Ειρήνη Παραδεισανού / 13.06.19 ]
Υποθέσεις
Ας υποθέσουμε πως δεν με τσάκιζες. Πως δεν σε άφηνα να με τσακίσεις. Ας υποθέσουμε πως αντιδρούσα. Πως σε βούταγα και σε ‘χωνα δυο μέτρα μες στο χώμα. Πως πλήρωνα τοις [..]
[ Γιώτα Αναγνώστου / 09.06.19 ]
Ωμό σκοτάδι
Τον βλέπω, έρχεται κατά πάνω μου. Εγώ ανηφορίζω το πεζοδρόμιο, αυτός κατηφορίζει. Έντεκα η ώρα πρωινή. Ισορροπεί στα χέρια του τέσσερα, πέντε ομοιώματα καραβιών. Ξέρω ότι με κοιτάει με [..]
[ Κώστας Καναβούρης / 08.06.19 ]
Το δικαίωμα
Από την ανοιχτή πόρτα του γραφείου της ορμούσε το έμπα του καλοκαιριού που δεν έλεγε να καλοκαθίσει. Πού θα πήγαινε όμως, ακόμη κι αυτή η προεόρτια μυρουδιά του έφτανε να της [..]
[ Γεωργία(Γιούλα) Τριγάζη / 08.06.19 ]
Όταν αλώνεται το νόημα μοιάζουν με πήλινο στρατό οι λέξεις
Ι
Κάθε φορά που με χτυπούσε έπεφτε στα γόνατα κι εκλιπαρούσε τη συγγνώμη μου. Σ’ αγαπάω, μου ορκιζόταν με δάκρυα στα μάτια. Δεν θα ξαναγίνει. Αυτή ήταν η τελευταία φορά. Στ’ [..]
[ Γιώτα Αναγνώστου / 03.06.19 ]
«Που-τι-ουίτ;»
Ζήτησες ησυχία. Για να μην μπερδευτείς στο μέτρημα. Σ’ ένα κρεβάτι αραδιασμένα τα αργύρια. Ένα, δύο, τρία… Πάντα κάποιο λείπει. Βγάλτε σκασμό. Πού είναι το γαμημένο; Χειροκροτούν και [..]
[ Γιώτα Αναγνώστου / 28.05.19 ]
Το τέλος
Έβγαλε ο Έκτορας την περικεφαλαία, απόγευμα της άνοιξης,
να σκουπίσει μια στιγμή απ’ το πρόσωπο
τη σκόνη, τα τραύματα, που στάζαν
φρέσκο αίμα.
Κι έβαλε τότε απρόσμενα τα κλάματα ο [..]
[ Νίκος Προσκεφαλάς / 24.05.19 ]
Ο καθείς και τα όπλα του
Αν το μοναδικό σου όπλο ήταν πάντα ένα μολύβι, φρόντισε να είναι καλοξυσμένο.
Αν το μοναδικό σου όπλο είναι ένα μολύβι, καλό θα ήταν να ξέρεις να γράφεις.
Αν άλλο όπλο απ’ το μολύβι σου δεν [..]
[ Γιώτα Αναγνώστου / 20.05.19 ]
Η ομορφιά είναι απτή, όπως το αίμα μέσα στο ποίημα...
(…) από κάθε τι γλιστρούν στο τέλος,/στίχοι ωραίοι./Δεν έχω όμως πάντοτε ποίημα γι’ αυτούς. (Άθως Δημουλάς)
Αν θέλουμε να είμαστε ειλικρινείς, εδώ βρίσκεται ο κόμπος, εδώ και το χτένι, όπως [..]
[ Κώστας Καναβούρης / 16.05.19 ]
Απουσίες
Τελειώνει κι αυτή η σχολική χρονιά.
Καιρός να κλείσουμε και το βιβλίο απουσιών, λέει ο Διευθυντής. Εκατόν εβδομήντα δελτία με σπάγκο σταυρωτά να δέσουμε και στον φωριαμό να [..]
[ Δημήτρης Χριστόπουλος / 14.05.19 ]
Να σου πω κάτι
Άστο λίγο το βιβλίο. Να σου πω θέλω. Άστο. Κοίτα με. Σε είδα στον ύπνο μου χτες. Ήμουνα λέει μικρός και συ νέα. Κάναμε ποδήλατο, όπως τότε. Εσύ μπροστά. Πίσω εγώ. Έβλεπα τη μακριά κοτσίδα σου να [..]
[ Γιώτα Αναγνώστου / 12.05.19 ]
Ιχθυόσκαλα Κερατσινίου
Τὴν ὥρα ποὺ ἔφευγε τὸ τελευταῖο φῶς τῆς μέρας καὶ οἱ σκιὲς μακραῖναν, μ᾿ ἕνα σάλτο πήδησε καὶ τὸ δικό μας τὸ μυαλὸ ἐποχὲς καὶ ἀποστάσεις καὶ στρώσαμε κουβέντα. Τότε, ἀμούστακοι πιτσιρικάδες, μ᾿ ἕνα ἥμερο [..]
[ Δημήτρης Χριστόπουλος / 12.05.19 ]
Το πανηγύρι
Ήθελα τόσο να πάω στο πανηγύρι. Το είπα. Ο πατέρας μου γύρισε το μάτι. Καλύτερα να μου ‘ριχνε χαστούκι. Λιγότερο θα πόναγε. Η μάνα δεν έβγαλε άχνα. Δεν τράβηξα τα μάτια. Δεν τα χαμήλωσα. Τα [..]
[ Γιώτα Αναγνώστου / 07.05.19 ]
Η κουλτούρα του τσαμπουκά και η ηθική του σεβασμού προς τον Άλλο
Η ελληνική κοινωνία ήταν ανέκαθεν διαποτισμένη από τη βία και από φαλλοκρατικές αντιλήψεις. Η βία πάντοτε αποτελούσε το βασικό συστατικό της διεκδίκησης ή της επιβολής. [..]
[ Παναγιώτα Ψυχογιού / 05.05.19 ]
Η μαντάμ Κ.
Η αλήθεια είναι πως από ξένες γλώσσες δεν πολυσκάμπαζε. Κάτι λίγα εγγλέζικα, απ' την εποχή του ντου γιου λάικ μαμζέλ δε γκρις κι αυτά τσάτρα-πάτρα. Α... και κάτι σκόρπιες λέξεις γαλλικές. [..]
[ Ζήσης Ναούμ / 05.05.19 ]
Το κουστούμι
Ήτανε μια φορά ένα κουστούμι. Ωραίο ρούχο! Μα την αλήθεια. Καλοραμμένο. Ύφασμα ακριβό. Δροσερό το καλοκαίρι. Το χειμώνα ζεστό. Φίνο. Όνειρο κάθε σώματος. Αλλά (πάντα υπάρχει ένα αλλά κι αν δεν [..]
[ Γιώτα Αναγνώστου / 05.05.19 ]
Είδα την μήτρα της εξέγερσης στην Τζακάρτα: την αθλιότητα
Πριν από καιρό, επιστημονική αποστολή στην πρωτεύουσα Jakarta της Ινδονησίας. Για λίγες ημέρες, σε αντικαρκινικό νοσοκομείο της πόλης.
Με το πέρασμα του χρόνου, δεν μου έμεινε σχεδόν [..]
[ Κώστας Κάππας / 02.05.19 ]
Απομυθοποίηση
Η πραγματικότητα ήταν ζόρικο θηλυκό. Δεν μάσαγε με τίποτα. Όσο και να την κολάκευες, όσο και να την κανάκευες, αυτή τον χαβά της. Απολύτως αδιάλλακτη, κάθετα άτεγκτη, κυνικά ανάλγητη, [..]
[ Γιώτα Αναγνώστου / 01.05.19 ]
Ο Δεκέμβρης, το Υπερώον και η σεμνή περηφάνια του Γ. Ρίτσου
«Ετσι μικρό ήταν τ’ όνειρό μας.
Μα τούτο τ’ όνειρο
ήταν τ’ όνειρο
όλων των πεινασμένων και των αδικημένων.
Κι οι πεινασμένοι ήταν πολλοί
κι οι αδικημένοι ήταν πολλοί
και τ’ όνειρο [..]
[ / 01.05.19 ]
Η Αμερική του Ματίς
«Την πρώτη φορά που είδα την Αμερική, δηλαδή τη Νέα Υόρκη, στις επτά το βράδυ, εκστασιάστηκα από αυτή τη χρυσόμαυρη μάζα μέσα στη νύχτα που καθρεφτιζόταν στο νερό. Κάποιος έλεγε δίπλα [..]
[ ARTI news / 28.04.19 ]
Ποιος δεν είναι διανοούμενος;
Ο Μισέλ Φουκώ έχει πει ότι δεν υπάρχουν ολοκληρωμένοι διανοούμενοι: «οι πανεπιστημιακοί στηρίζουν τα πανεπιστήμια, οι καλλιτέχνες τα θέατρα, οι γιατροί τα νοσοκομεία, η [..]
[ Παναγιώτα Ψυχογιού / 27.04.19 ]
Ο Αντόνιο Γκράμσι και η πολιτική ηγεμονία
O Γκράμσι συνδέει δύο στοιχεία: το οικονομικό και το πνευματικό, ως άρρηκτα συνυφασμένα με την πολιτική ηγεμονία. Καμία «αλλαγή» δεν είναι δυνατή και διαρκής χωρίς μία νέα [..]
[ ARTI news / 27.04.19 ]
Ποια είναι η Αλήθεια; Η Αγάπη ή η Δύναμη;
«Τις εστίν η αλήθεια;» ρώτησε ο Πόντιος Πιλάτος τον Ιησού. Ο Ιησούς δεν απάντησε. Κάποιοι, έκτοτε, θεωρούν ότι το ερώτημα σχετικά με την «αλήθεια» παραμένει αναπάντητο. Όμως, τόσο ο [..]
[ Γιώργος X. Παπασωτηρίου / 25.04.19 ]
Ανάσταση είναι η Ζωή
Είναι φορές που η Ανάσταση δεν είναι μύθος μήτε πίστη ούτε αναμενόμενη ελπίδα αλλά ολόιδια η ζωή. Είναι η ίδια η ζωή όταν ο Juan γράφει στο δολοφονημένο απ’ τη χούντα παιδί του: «Συνεχίζεις [..]
[ ARTI news / 23.04.19 ]
