Νίκος Προσκεφαλάς

ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ

Με τα άλλα μάτια

Στα ορεινά που μεγάλωσα, ως τα έξι εφτά θάλασσα δεν είχα δεί. Όταν την πρωτοαντίκρισα, την θαύμασα με μάτια ορθάνοιχτα, με [...]

[ Νίκος Προσκεφαλάς / 09.09.24 ]

Βραχνή ανάσα

Τρομπέτα μου είχαν κάνει δώρο, σε παιδικά γενέθλια κι είπα τρομπέτα να μάθω. Φούσκωνα και ξεφούσκωνα τα μάγουλα. Ο ήχος της [...]

[ Νίκος Προσκεφαλάς / 07.04.24 ]

Τεστ αντοχής

Κάθισε σε ένα τραπεζάκι στην άκρη του καφέ. Η ματιά του προσηλωμένη στο κινητό. Στο αυτί κολλημένα τα ακουστικά. Έμοιαζε [...]

[ Νίκος Προσκεφαλάς / 26.01.24 ]

Φθινόπωρο ορφανό

Ένα κλουβί που δεν σε αφήνει να δεις πέρα από τους τοίχους του. Ρίξε αν αντέχεις μια ματιά, θα καταλάβεις. Μέσα του είσαι ήσυχα, [...]

[ Νίκος Προσκεφαλάς / 20.10.23 ]

Στοιχεία ταυτότητας

Έχω μια ταυτότητα πολύ παλιά, σχεδόν απαρχαιωμένη. Με τα βασικά στοιχεία σημειωμένα πάνω της. Όνομα, επώνυμο, ημερομηνία [...]

[ Νίκος Προσκεφαλάς / 31.08.23 ]

Σκαλί σαν εφαλτήριο

Πρόσεχε πάντα το πρώτο σκαλί, ειδικά όταν κατέβαινε. Ζύγιζε προσεκτικά το πόδι, υπολόγιζε με ακρίβεια το βάρος, προσήλωνε το [...]

[ Νίκος Προσκεφαλάς / 04.06.23 ]

Θαλαμοφύλακας

Από τότε που συνταγογραφήθηκε επίσημα ο ύπνος, μάταια ο πετεινός ξελαρυγγιάζεται τα ξημερώματα. Ο ύπνος σαν θάνατος [...]

[ Νίκος Προσκεφαλάς / 01.04.23 ]

Σε καλά χέρια

Τα βράδια, λίγο μετά τις εννιά, βγαίνω συνήθως από το σπίτι και περπατώ στην υγρή νύχτα. Πουρνάρια, σκίντα, πέτρες και χώμα εδώ που [...]

[ Νίκος Προσκεφαλάς / 18.02.23 ]

Άγνωστη λέξη

Άναβε τσιγάρο τα βράδια ο Μαγιακόφσκι και με το σβησμένο σπίρτο έγραφε στο χαρτί μια λέξη υπολογίζοντας να την κάνει [...]

[ Νίκος Προσκεφαλάς / 29.12.22 ]

Τι ήταν

Τι ήταν τελικά το Πολυτεχνείο; Ένας αυτοσχεδιασμός του απωθημένου πολιτικού ασυνείδητου, που ξέσπασε μέσα από [...]

[ Νίκος Προσκεφαλάς / 17.11.22 ]

Βαρκούλες

Στέκομαι κάθε πρωί, στην όχθη πλάι στο αυλάκι, που έρχεται απ’ τη λαγκαδιά και ποτίζει τα χωράφια μας. Φτιάχνω μικρές [...]

[ Νίκος Προσκεφαλάς / 06.11.22 ]

Eμβατήριο

Να φύγουμε κρατώντας ο καθένας ένα στίχο από μια κιθάρα ξεκούρδιστη και μια φωνή φάλτσα Γύρω μας απειλές [...]

[ Νίκος Προσκεφαλάς / 30.09.22 ]

Διαδρομή

Τον θυμάμαι στα δεκαοχτώ να καπνίζει στο λιμάνι για μιαν αγάπη Ύστερα στα εικοσιπέντε να οραματίζεται κοινωνική [...]

[ Νίκος Προσκεφαλάς / 13.08.22 ]

Ο γάμος

Ένας υπέροχος γάμος. Μα πάνω απ’ όλα ένα εξαιρετικό γαμήλιο τραπέζι. Όλα στην εντέλεια, όλα στη θέση και στην ώρα τους. Οι [...]

[ Νίκος Προσκεφαλάς / 18.06.22 ]

Ασπάλαθοι της άνοιξης

Γ. Σεφέρης, «Επί ασπαλάθων»)Γ. Σεφέρης, «Επί ασπαλάθων»Ήταν ωραίο το Σούνιο τη μέρα εκείνη του Ευαγγελισμού/πάλι με την άνοιξη/ [...]

[ Νίκος Προσκεφαλάς / 18.04.22 ]

Ο Τζόνι στη Μόσχα

Δεν γέρασε ρε ο Τζον Ράμπο. Ακούτε ρε; Δεν γέρασε. Το λέει και το βοντοφωνάζει καθώς διασχίζει μισομεθυσμένος τους [...]

[ Νίκος Προσκεφαλάς / 06.03.22 ]

Λευκή σελίδα

Ξεκίνησε να γράφει ως συνήθως στον ασπροπίνακα τα είδη της δοτικής προσωπικής Δοτική προσωπική χαριστική της [...]

[ Νίκος Προσκεφαλάς / 12.01.22 ]

Άνεμος ανατολικός

Σε τούτο το σχολείο, φυσάει απ' το πρωί ο άνεμος. Ανατολικός συνήθως. Το καταλαβαίνω απ' τις κουρτίνες, που καλύπτουν τα [...]

[ Νίκος Προσκεφαλάς / 27.11.21 ]

Στα δίχτυα

  Τι κι αν ξεκίνησε με προϋποθέσεις    άριστες             Με πνεύμα                          [...]

[ Νίκος Προσκεφαλάς / 17.10.21 ]

Η πισίνα

Έκανε όπως τον συμβούλεψαν οι φίλοι. Στο πάνω μέρος της αυλής έφτιαξε την πισίνα. Μια πισίνα στο εξοχικό, πάνω στην κατάφυτη [...]

[ Νίκος Προσκεφαλάς / 10.09.21 ]

Καύσωνας

                                                                                      Έρχεται λένε [...]

[ Νίκος Προσκεφαλάς / 25.07.21 ]

Το δείπνο

Τον έφερε ασθενοφόρο απ’ το χωριό κι έπειτα ο τραυματιοφορέας με φορείο στο θάλαμο. Ένα γεροντάκι ισχνό και άνευρο, γύρω [...]

[ Νίκος Προσκεφαλάς / 15.06.21 ]

Η αυλή

Είχε ξεχαστεί κάμποση ώρα στο ίδιο σημείο με τα κομμένα πέταλα μιας μαργαρίτας στο χέρι. Θυμάται μόνο πως πριν λίγο είχε βγει [...]

[ Νίκος Προσκεφαλάς / 05.05.21 ]

Το άγαλμα

Ίσως επειδή χάρισε το μοναδικό του λάφυρο, σπαθί αδαμαντοστόλιστο, στον έρανο υπέρ πατρίδας, ή ίσως επειδή μάτωσε άπειρες [...]

[ Νίκος Προσκεφαλάς / 24.03.21 ]

Δελτίο ειδήσεων

-Πρωτοφανές και σπάνιο. Η  άμπωτη των θαλασσών. Σε όλη τη χώρα. Σε όλες τις παραλίες. Το εντυπωσιακό φαινόμενο οπωσδήποτε να [...]

[ Νίκος Προσκεφαλάς / 09.03.21 ]

Το ποτάμι

Μια ολόκληρη ζωή την έζησαν δίπλα στο ποτάμι. Από τότε που πρωτοέφτασαν, ψάχνοντας πού να ακουμπήσουν τους σάκους και την [...]

[ Νίκος Προσκεφαλάς / 31.01.21 ]

Μια απόφαση

Στο βάθος της κάμαρας έπαιζε πάντα ένα μικρό αγόρι. Συναρμολογούσε μικρά πλαστικά τουβλάκια παλεύοντας να φτιάξει ένα [...]

[ Νίκος Προσκεφαλάς / 01.01.21 ]

«Θέλω τα πράγματα που υπάρχουν»

«Θέλω να πω τι αισθάνομαι χωρίς να σκέφτομαι αυτό που αισθάνομαι (F. Pessoa)  Δεν ξεμπερδεύεις εύκολα με τον Πεσόα, ακόμα κι όταν [...]

[ Νίκος Προσκεφαλάς / 09.12.20 ]

Ημερολόγιο

Κάποιος φίλος μου μιλάει απ’ την οθόνη. Του μιλάω κι εγώ. Χτυπάμε με  έξαψη κι οι δυο τα πλήκτρα απ’ το γραφείο του ο καθένας, [...]

[ Νίκος Προσκεφαλάς / 14.11.20 ]

Αυτοψία

Ακρωτηριασμένο κείτεται το σώμα. Από παλιούς πολέμους ηττημένο.   Μα κάτω απ’ τα πεσμένα φύλλα δίπλα στο ματωμένο [...]

[ Νίκος Προσκεφαλάς / 27.09.20 ]

12Next >