Φθινόπωρο ορφανό

Ένα κλουβί που δεν σε αφήνει να δεις πέρα από τους τοίχους του. Ρίξε αν αντέχεις μια ματιά, θα καταλάβεις. Μέσα του είσαι ήσυχα, ζεστά. Νάρκη γλυκιά σε αγκαλιάζει. Μήτρα της λήθης. Διπλά τζάμια στις πόρτες. Ωραία θέα από το παράθυρο. Διάφανη.

 Μόνο που πέρα και πίσω από τους τοίχους όποιος αντέχει συλλαβίζει θάνατο, γκρεμισμένα σπίτια, τρομαγμένα, ακρωτηριασμένα, σκοτωμένα παιδιά. Ένα φθινόπωρο μετέωρο σέρνεται αιμόφυρτο εκεί έξω, δες το, ένα φθινόπωρο που δεν περιμένει άνοιξη. Ένα φθινόπωρο ορφανό, απλώνει με σπαραγμό τα χέρια του, γιατί δεν ξέρει ξαφνικά με ποιον να μοιραστεί την ορφάνια του.