Διαδρομή

Τον θυμάμαι στα δεκαοχτώ να καπνίζει

στο λιμάνι για μιαν αγάπη

Ύστερα στα εικοσιπέντε να οραματίζεται

κοινωνική δικαιοσύνη

Στα τριάντα τρία με μια κιμωλία στο χέρι

ξεγελιόταν πως χαράζει νέους χάρτες

σε μυαλά νεανικά

αντί να χαράζει χάρτες μνήμης για τους ύφαλους

του μέλλοντος…

Τώρα γυρνά στις πλατείες

με μια μπάλα ποδοσφαίρου παραμάσχαλα

χαζεύοντας τους πιτσιρικάδες

Περιμένει υπομονετικά στην άκρη

Δεν μπορεί κάποια στιγμή κάποιος θα τον φωνάξει

στην ομάδα του

Όλοι το ξέρουν

πως υπήρξε κάποτε εκπληκτικός

πορτιέρο

Όσο περνούσε από το χέρι του ανέπαφη την κράτησε

την εστία του