Στοιχεία ταυτότητας

Έχω μια ταυτότητα πολύ παλιά, σχεδόν απαρχαιωμένη. Με τα βασικά στοιχεία σημειωμένα πάνω της. Όνομα, επώνυμο, ημερομηνία γέννησης και τα συναφή. Σκέφτομαι να την αλλάξω, κοντεύει να γίνει χίλια κομμάτια. Αλλά ακόμα κι αν την αλλάξω, πάλι τα ίδια θα λέει, άντε να προστεθούν δυο τρία στοιχεία ακόμα. Αριθμός μητρώου, ΑΜΚΑ και τα άλλα τέλος πάντων, που σε κάνουν να νιώθεις κι εσύ ένας αριθμός, όμοιος με τους υπόλοιπους.

 Στην πραγματικότητα τίποτα δεν γράφει από αυτά που θάπρεπε να έχει μια ταυτότητα. Ότι μου αρέσει ας πούμε το γαλάζιο χρώμα. Ή  ότι το πρωινό αγιάζι με ξεκουράζει. Ότι όταν κάποιος μου μιλήσει άσχημα από παιδί, αλλά και τώρα ακόμα, κλαίω. Πώς έχω ανάγκη να με αγαπούν και να με νοιάζονται. Πως όταν απελπίζομαι κοιτώ τον ουρανό. Πως τα βράδια πριν κοιμηθώ μετρώ χαρακιές στο σώμα της ψυχής. Κι ακόμα πως πορεύομαι διαρκώς σταυρωμένος, πυρπολημένος σαν τα δέντρα της Δαδιάς, με έναν άλλον εαυτό που διψά ακατάπαυστα. Κι ακόμα ότι ολημερίς κι οληνυχτίς πολεμώ στα μαρμαρένια αλώνια όλα τα στοιχειά του κόσμου, τον χρόνο, το φόβο, τη λύπη, την μοναξιά και τον θάνατο, όπου τα βρω, μέσα και γύρω κι όπου κι αυτά με συναντήσουν.

Οι άλλες οι ταυτότητες άχρηστες, για αστυνομική και μόνο χρήση, για ανθρώπους αριθμούς…

Τίποτα δεν μπορούν, τίποτα δεν έχουν να σου πουν.