Ο Τζόνι στη Μόσχα

[ Νίκος Προσκεφαλάς / Κόσμος / 06.03.22 ]

Δεν γέρασε ρε ο Τζον Ράμπο. Ακούτε ρε; Δεν γέρασε. Το λέει και το βοντοφωνάζει καθώς διασχίζει μισομεθυσμένος τους δρόμους της Μόσχας με μια μπουκάλα βότκα στο χέρι. Στο Βιετνάμ στο Αφγανιστάν, στο Ιράκ, παντού, μια ζωή ολόκληρη υπερασπίζεται το σωστό και το δίκιο, ρωσοφάγος αμείλικτος, δικαιωμένος τώρα, άλλη μια φορά, ήσυχος με τη συνείδηση του, που πήρε μέρος και σ’ αυτό το δίκαιο πόλεμο.

Προχωράει, όλο προχωράει, στους έρημους δρόμους πλάι στα γκρεμισμένα καμπαναριά και τις ξεκοιλιασμενες πλατείες…

 Σε κάτι χαλάσματα απέναντι, πεσμένος στα γόνατα, ένας ματωμένος Μοσχοβίτης κομάντο ψάχνει να δει πού έχει πέσει το κομμένο του χέρι. Μοιάζει να μην θέλει να αφήσει τίποτα πίσω του. Το κορμί του, την ψυχή του. Τίποτα. Ούτε να πολεμήσει ήθελε. Ούτε το χέρι του πως θα χάσει φανταζόταν. Για ειρηνευτικές αποστολές για επιχείρηση απελευθέρωσης, του είχαν μιλησει. Ψέματα όλα. Αλλά φταίει, που τα πίστεψε, που τους πίστεψε. Αυτά τα ερείπια δίπλα, κάποτε ήταν η πόλη του. Πολύ αργά τώρα, πολύ αργά. Ο Τζόνι τον πλησιάζει, αδιάφορα τον προσπερνά, φτύνει περιφρονητικά στο πλάι του και συνεχίζει. Είναι μπερδεμένος ο Ρώσος, απελπισμένος, αλλά ο Τζόνι ξέρει ποια είναι η σωστή μεριά. Πάντα ήξερε. Χρόνια τώρα την υπηρετεί. Κι ίσως αυτό είναι που τον κρατάει ακμαίο, που του δίνει νόημα. Να έχεις στόχους, του έλεγαν οι δάσκαλοι. Γελάει και κατεβάζει την τελευταία γουλιά. Μα κάνει και τίποτα άλλο; Μέσα απ΄τη διόπτρα του σνάιπερ περνούν, χρόνια τώρα, όλοι οι στόχοι του. Και χαίρεται μέσα του. Που δεν γέρασε. Που ακόμα μπορεί να κρατάει το όπλο και να γαζώνει. Κι όλα αυτά τα κουραφέξαλα και τα κινήματα για ειρήνη κι ο φόβος για τρίτο παγκόσμιο, καθόλου δεν τα υπολογίζει. Ποια ειρήνη ρε; Πόλεμος πατήρ πάντων.

Ο αέρας σφυρίζει δαιμονισμένα ανάμεσα στα χαλάσματα. Στο στροβίλισμά του σηκώνει σκόνη μολυσμένη, καμένα κομμάτια σάρκας, βογγητά και στεναγμούς αλάλητους. Μα ο Τζόνι δεν σκοτίζεται. Και λοπόν; Έγινε ο τρίτος παγκόσμιος. Και τι έγινε; Ρημαδιό να γίνουν όλα. Τι νομίζετε ρε φιλόσοφοι της δεκάρας ότι είναι η ζωή; Τι είναι; Ένα αδειο μπουκάλι βότκα.