Δημήτρης Χριστόπουλος
ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ
«Ρατσιστές» ίσως γεννιόμαστε, ανεκτικοί μπορούμε να γίνουμε
Πριν από μερικές δεκαετίες ο Γάλλος φιλόσοφος Ζαν Πωλ Σαρτρ είχε επισημάνει ότι «κόλαση είναι οι άλλοι». Σήμερα, παρά τις [...]
[ Δημήτρης Χριστόπουλος / 15.03.19 ][Ἡ Ἀριάδνη τὶς Ἀπόκριες]
Κατάχαμα στὴν ἄκρη τῆς ταράτσας, μέχρι νὰ στεγνώσουν τὰ ροῦχα, χαζεύω τοὺς κυματισμοὺς τῶν σεντονιῶν στὸ μπουγαδόσκοινο. Βάζω τὸ [...]
[ Δημήτρης Χριστόπουλος / 10.03.19 ]Νύχτα βαθιά
Ανοίγω τα άπαντα του Καρυωτάκη. Λίγα όσα πρόλαβε να γράψει. Στην τελευταία ποιητική συλλογή του («Ελεγεία και Σάτιρες») [...]
[ Δημήτρης Χριστόπουλος / 21.02.19 ]Διαδήλωση αγάπης
Από παλιά τον φανταζόμουνα να ξεροσταλιάζει κάτω από το ασημένιο φως του φεγγαριού, την αιωνιότητα με λίγα ερωτόλογα να [...]
[ Δημήτρης Χριστόπουλος / 16.01.19 ]Λερωθείτε, κάνει καλό
Πλένει στοὺς 90° τὰ λευκὰ καὶ ξεχωρίζει τὰ χρωματιστὰ ἀπὸ τὰ ἀνοιχτόχρωμα. Προτοῦ τὰ βάλει στὸ πλυντήριο ἐλέγχει σχολαστικὰ τὶς τσέπες [...]
[ Δημήτρης Χριστόπουλος / 03.01.19 ]Αλκιβιάδου και Αγορακρίτου γωνία
Έχει το χρώμα των Πακιστανών η μοναξιά και μετριέται πιάτο-πιάτο μαζί με τα κομμάτια τους στον πάτο του [...]
[ Δημήτρης Χριστόπουλος / 15.12.18 ]Τομπισκοτάκιμου...
(…) Χαράματα σηκώθηκε καὶ κλείστηκε στὸ μπάνιο. Γιὰ τοὺς γονεῖς της ἔκπληξη μεγάλη. Ἡ μητέρα της δὲν ἄντεξε καὶ κρυφοκοίταξε ἀπὸ τὴν [...]
[ Δημήτρης Χριστόπουλος / 11.12.18 ]Για μιαν Ελένη
Την πήγαν, λέει, και την πέταξαν από έναν θαλασσοφαγωμένο βράχο στην παραλία του νησιού που έχει το όνομα «Φώκια». Εκεί τη [...]
[ Δημήτρης Χριστόπουλος / 06.12.18 ]Ο κόσμος είναι κίτρινος
Κάποτε ρώτησαν έναν εκ γενετής τυφλό, Ποιο είναι το χρώμα της εποχής μας; Κι αυτός χωρίς δισταγμό απάντησε, Το κίτρινο. Εκείνο [...]
[ Δημήτρης Χριστόπουλος / 02.12.18 ]Τρύπια βάρκα
Για το ψαράκι και πάλι. Άραγε επέζησε; Κι αν ναι, πόσο; Που κάποια στιγμή άψυχο κύλησε σε μια λεκάνη κι έπειτα κατέληξε στα [...]
[ Δημήτρης Χριστόπουλος / 17.11.18 ]Το πολύ του ελαχίστου ή η ποιητική της βραχύτητας
Οι απόψεις διχάζονται. Μερικοί λένε, πως όταν γράφεις, μπορείς να δεις καλύτερα το πρόσωπό σου. Και άλλοι το θεωρούν μάταιο όλο [...]
[ Δημήτρης Χριστόπουλος / 02.11.18 ]Βίας εγκώμιον
Εκείνο το «Ὦ παῖ, γένοιο πατρός εὐτυχέστερος, τά δ’ ἄλλα ὅμοιος» που είχε γράψει στον πίνακα η φιλόλογος της Α’ Γυμνασίου –η [...]
[ Δημήτρης Χριστόπουλος / 14.10.18 ]Πεινασμένο φάντασμα
Το πρωί που τον είδα τον χοντρούλη με τη βερμούδα να αφήνει διαφημιστικά φυλλάδια με λαστιχάκι στην πεθαμένη εδώ και [...]
[ Δημήτρης Χριστόπουλος / 27.09.18 ]Ο θάνατος του συγγραφέα
Να λοιπόν που ήρθε η ώρα να σου πω κι εγώ δυο λόγια. Πάρ’ το ως αντίδωρο ταπεινό για όσα έκανες για μένα μια ολόκληρη ζωή. Δεν ξέρω [...]
[ Δημήτρης Χριστόπουλος / 21.09.18 ]Στον τηλεφωνικό θάλαμο
(με τον τρόπο του R.C.) Μιλά στο κινητό του κοιτώντας έξω από το παράθυρο του αυτοκινήτου και χειρονομεί. Μιλά στο κινητό με τα [...]
[ Δημήτρης Χριστόπουλος / 25.08.18 ]Το στρώμα
Πάρτε ό,τι θέλετε. Να, ανοίξτε εδώ –τους είπε– σ’ αυτό το συρτάρι έχω κάτι ψιλά. Σκάσε, γέρο. Άχνα μην βγάλεις, τον απείλησε με τη γροθιά [...]
[ Δημήτρης Χριστόπουλος / 20.07.18 ]Το λίπος
Δούλευε υπερωρίες και ευχαριστούσε τον Θεούλη που για άλλη μια μέρα την έβγαλε καθαρή -τα ρούχα κολλημένα πάνω του- δεν [...]
[ Δημήτρης Χριστόπουλος / 25.06.18 ]Αλεύρι και προζύμι
Η γιαγιά μου από τη Νάξο. Τα καλοκαίρια που επισκεπτόμουν το νησί στο ξύλινο φουρναριό της αξημέρωτα ακόμα. Εκεί την [...]
[ Δημήτρης Χριστόπουλος / 10.06.18 ]Η τελευταία απελπισία
Χρόνια παλεύοντας με τη μοναξιά του ο Κυρ Θεόφιλος. Στο αφάλι του μεσημεριού θα τον εύρεις μαρμαρωμένο σ’ ένα στενό [...]
[ Δημήτρης Χριστόπουλος / 29.05.18 ]Οι μετρίως ζώντες μετρίως πεθαίνουν
Και για να σοβαρευτούμε. Κανείς δεν ξέρει τι υπάρχει πίσω απ’ τα σύννεφα. Κανείς, μα κανείς. Χρόνια ολόκληρα έχτιζαν [...]
[ Δημήτρης Χριστόπουλος / 25.05.18 ]Μπιφτεκάκια για τα παιδιά
Από μικρή τη σαγήνευε ο δέκατος άθλος του Ηρακλή. Θαύμαζε τον ήρωα που έπειτα από τόσους κόπους και τρεχαλητά, αγώνες και αίμα, [...]
[ Δημήτρης Χριστόπουλος / 20.05.18 ]Με το βλέμμα στη φυγή...
Τὸν ἕναν τὸν ἔλεγαν Μααμούν. Τὸν ἄλλον, Γεράσιμο. Πάνω στὴν ὀθόνη τοῦ οὐρανοῦ ζωντάνεψε τὶς μνῆμες του μὲ τὴν τρυφερὴ φωνή του. Τοῦ μίλησε γιὰ [...]
[ Δημήτρης Χριστόπουλος / 15.05.18 ]Ο μπιντές
Επέζησα. Σχεδόν μισό αιώνα. Εγώ που από το ’70 χαιρετούσα την πρόοδό σας. Χύνοντας καταρράκτες νερού. Προσφέροντας σε [...]
[ Δημήτρης Χριστόπουλος / 28.03.18 ]Ο χαμένος θησαυρός
Θα καλέσω ένα ασθενοφόρο. Σήμερα κιόλας θα καλέσω ένα ασθενοφόρο. Είμαι αποφασισμένος να το κάνω, το θέμα δεν σηκώνει [...]
[ Δημήτρης Χριστόπουλος / 18.03.18 ]Πουαντερί· μια ανάποδη και μια καλή
Τη γιαγιά μου τη λέγαμε Πηνελόπη. Τη θυμάμαι καθισμένη στην παλιά της πολυθρόνα, με δυο μεταλλικές βελόνες νούμερο τρία [...]
[ Δημήτρης Χριστόπουλος / 07.03.18 ]Εφάπαξ
Θα το έπαιρνε στο τέλος της χρονιάς. Του το είχαν υποσχεθεί. Ο προσωπάρχης του ταμείου από χρόνια γνωστός του. Ήταν [...]
[ Δημήτρης Χριστόπουλος / 02.03.18 ]Κίτρινο σχολικό λεωφορείο
Tα κίτρινα σχολικά λεωφορεία. Από πιτσιρίκο μ’ άρεσαν. Tα κίτρινα σχολικά λεωφορεία. Η πρώτη εικόνα που θυμάμαι ήταν ένα [...]
[ Δημήτρης Χριστόπουλος / 19.02.18 ]Ψυχοσάββατο
Αγγίζει την παύλα ανάμεσα στις δυο χρονολογίες και νιώθει σαν τον άπιστο Θωμά. Δεκαέξι χρονών ήταν που έχασε τον πατέρα [...]
[ Δημήτρης Χριστόπουλος / 11.02.18 ]Πολύτιμο φορτίο
Ταξιδεύαμε. Άγονη γραμμή. Φεύγαμε. Κάναμε εμβόλια αμνησίας και φεύγαμε. Αναβολή δεν σήκωνε. Στεριά να μην πατήσουμε, [...]
[ Δημήτρης Χριστόπουλος / 07.02.18 ]«Πολίτες του κόσμου» ή «στρατιώτες καταφυγίου»;
Ο εθνικιστικές τάσεις στην Ευρώπη είναι αποτέλεσμα μιας τριπλής κρίσης: εθνικής, πολιτικής και οικονομικής. Κατ' αρχάς, [...]
[ Δημήτρης Χριστόπουλος / 04.02.18 ]