Διαδήλωση αγάπης

Από παλιά τον φανταζόμουνα να ξεροσταλιάζει κάτω από το ασημένιο φως του φεγγαριού, την αιωνιότητα με λίγα ερωτόλογα να εξαγοράζει και το πείσμα της αγαπημένης του να λυγίζει με μια κλεφτή ματιά κι ένα πεταχτό φιλί στο στόμα. Και τώρα που αμίλητοι γέρνουν μπροστά στην τηλεόραση, δίχως διάθεση να πούνε μια κουβέντα, και τα χέρια άνεργα, διπλωμένα πάνω στα πόδια, σα ζώα βαλσαμωμένα που πενθούν εκείνα που δεν έζησαν, να συλλογίζεται εκείνο το παραθύρι, σφαλισμένο και κλειστό αν έμενε, κι αυτός μια λάμπα θυέλλης που ξεροσταλιάζει μέσα στ’ αγιάζι και τη βροχή, διεκδικώντας αδιαπραγμάτευτα το ολίγο και το εφήμερο –το μείζον.