Δημήτρης Χριστόπουλος
ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ
Πατριώτης ναι, εθνικιστής ποτέ...
Ανάμεσα στην αγάπη για την πατρίδα και στον εθνικισμό υπάρχει η ίδια διαφορά που υπάρχει ανάμεσα στην ευγένεια της [...]
[ Δημήτρης Χριστόπουλος / 31.01.18 ]Λεωφορείο ο κόσμος
Στο λεωφορείο για την Καισαριανή συνάντησα τον Μάριο Χάκκα. Δεν έχασα ευκαιρία και του ’πιασα κουβέντα. Για ένα [...]
[ Δημήτρης Χριστόπουλος / 27.01.18 ]Από την ερμηνεία στην ηθική
Διαβάζω αυτές τις μέρες το τελευταίο βιβλίο του Δημήτρη Τζιόβα «Η πολιτισμική Ποιητική της ελληνικής Λογοτεχνίας. Από [...]
[ Δημήτρης Χριστόπουλος / 24.01.18 ]Τελετουργικό
Μουσκεμένος μπήκε στο σπίτι. Μαύρος ο ιδρώτας τον φορούσε κατάσαρκα. Ένα χάρτινο κιβώτιο απίθωσε πάνω στο τραπέζι. Η βρύση [...]
[ Δημήτρης Χριστόπουλος / 18.01.18 ]Μια τρύπα στην κάλτσα...
Κάθε ιστορία χρειάζεται, για να γραφεί, μπόλικη δόση περιέργειας. Απλότητα και ειλικρίνεια. Και το σπουδαιότερο, έναν [...]
[ Δημήτρης Χριστόπουλος / 12.01.18 ]Ο χιονάνθρωπος
Με τον πατέρα μου δεν είχε παίξε γέλασε. Παιδιά στο χωριό, το χιόνι αβάσταχτο σκέπαζε τα σπίτια. Ολημερίς κόβαμε κούτσουρα. [...]
[ Δημήτρης Χριστόπουλος / 05.01.18 ]Ο φίλος μου ο Αντρέας
Ας τον πούμε «Αντρέα». Ο Αντρέας, λοιπόν, φίλος και συνάδελφος στο σχολείο, είναι από εκείνους που χωρίς να έχουν ιδιαίτερη [...]
[ Δημήτρης Χριστόπουλος / 28.12.17 ]Επαγγελίες ενός επίδοξου ποιητή
Αυτό που θα γράψω θα έχει αίμα και νεύρο. Θα ’χει φωνή που τους νεκρούς ταράζει. Θα ’χει θύελλα που τα καράβια βουλιάζει. Θα [...]
[ Δημήτρης Χριστόπουλος / 17.12.17 ]Το έλκηθρό μου
Ήταν ωραίο εκείνο το πρωινό. Οι πίστες στο χιονοδρομικό λειτουργούσαν κανονικά. Ένα ζευγάρι Γερμανών με όλη την αναγκαία [...]
[ Δημήτρης Χριστόπουλος / 12.12.17 ]Και το αύριο δεν θα ξαναγίνει χθες
Ο Νίκος τηλεφωνεί στη γυναίκα του. Βάζει τα δυνατά του να της μιλήσει όπως τις άλλες φορές. «Το μεσημέρι μη με περιμένεις [...]
[ Δημήτρης Χριστόπουλος / 29.11.17 ]Δεν μένει εδώ κανείς
Ο πατέρας έπινε ούζα και κονιάκ στου Γκίκα τον καφενέ. Κάθε βράδυ ανελλιπώς. Ξημερώματα ερχόταν σπίτι. Έξι μήνες μετά, ένα πρωινό, [...]
[ Δημήτρης Χριστόπουλος / 19.11.17 ]Περιμένοντας τους στίχους να εξεγερθούν ξανά...
Άλλοι άγαλμα σε λέγανε. Κάποια σε είπε κατευθείαν γυναίκα και με λέξεις μνημείωσε τη μορφή σου, δεκαοχτάχρονο κορίτσι τότε. [...]
[ Δημήτρης Χριστόπουλος / 11.11.17 ]Κανένας καθαρός
(συνέντευξη) Στο σφαγείο πουλάνε ακόμα μπαλτάδες. Γκογκγκογκ! Θα τα γράψεις όλα! Ακούς; Με λένε Άλεν. Γεννήθηκα στη Βοσνία. [...]
[ Δημήτρης Χριστόπουλος / 08.11.17 ]Τώρα σε θέλω
Απόψε που το φεγγάρι σφαγμένο από το τσιγκέλι κρέμεται. Έρημος στους έρημους δρόμους τριγυρνώ. Βρέχει. Ένα πρόσωπο σφαδάζει [...]
[ Δημήτρης Χριστόπουλος / 20.10.17 ]Venceremos
Μ’ αρέσει να πηγαίνω στο γήπεδο με τον αδελφό μου. Τον προηγούμενο μήνα έκλεισε τα είκοσι τρία και τα δύο τελευταία [...]
[ Δημήτρης Χριστόπουλος / 06.10.17 ]Χειμών δριμύς επέρχεται..
Πατέρα, μη φοβάσαι. Όλα καλά θα πάνε. Είμαι εντελώς χαμένος, μα είμαι καλά. Με τα στραβά και τ’ ανάποδά μου. Καλά θα πάμε, δεν μπορεί, [...]
[ Δημήτρης Χριστόπουλος / 01.10.17 ]Αγρυπνίες
Όταν οι άλλοι κοιμούνται, εγώ αγρυπνώ και νεκρούς ανασταίνω. Τότε, στο πιο βαθύ σκοτάδι, έρχονται και με βρίσκουν δυο [...]
[ Δημήτρης Χριστόπουλος / 29.09.17 ]Σαν την Αμέλια Έρχαρτ
Η κίνηση στον δρόμο πυκνώνει. Πίνει από μια κούπα ζεστό καφέ και πιπιλίζει με ικανοποίηση τη ρόγα του δαχτύλου της. Από νωρίς [...]
[ Δημήτρης Χριστόπουλος / 23.09.17 ]Ο σοφέρ
Κάθε μέρα, εδώ και σαράντα χρόνια, την ίδια διαδρομή ακολουθούσε για να πάει στη δουλειά του. Όταν, μάλιστα, προβιβάστηκε στην [...]
[ Δημήτρης Χριστόπουλος / 15.09.17 ]Μαύρο δάκρυ
Black tears One will fall for every good year Rolling down my face Inside I'm dying Outside I'm crying black tears Στα δώδεκα η κόρη μου αποφάσισε να αποχαιρετήσει τις κούκλες της. Ολόκληρες οικογένειες μετοίκησαν στην αποθήκη. [...]
[ Δημήτρης Χριστόπουλος / 07.09.17 ]Βάλε να πιούμε
Οι πρώτες μέρες, λένε, είναι κι οι πιο δύσκολες. Αγριεύεσαι σαν μπαίνεις στο μπάνιο. Ταράζεσαι όταν ανοίγεις την αποθήκη με [...]
[ Δημήτρης Χριστόπουλος / 02.09.17 ]Ο δικός μου νεκρός
Κάθε χειμώνα έναν νεκρό κυοφορώ εντός μου και κάθε καλοκαίρι ο ίδιος νεκρός γεννιέται. Στα καφενεία κάθεται ολημερίς ο [...]
[ Δημήτρης Χριστόπουλος / 30.08.17 ]Ο Φαταούλας
Όταν ήμουνα μικρός είχα έναν κουμπαρά, τον Φαταούλα. Μία πλαστική συσκευή σε σχήμα μήλου. Στο εξωτερικό της είχε ένα κουμπί πάνω [...]
[ Δημήτρης Χριστόπουλος / 24.08.17 ]Άγιοι δίχως φωτοστέφανο
Ο Ναυτικός -φωλιασμένος στην αγκαλιά ενός γυμνού βράχου που πιάνει κουβέντα με τα κύματα- είναι ο μοναδικός καφενές στο [...]
[ Δημήτρης Χριστόπουλος / 09.08.17 ]Αενάως ταξιδεύοντας
Κνησμός. Στην πλάτη και στα χέρια. Πιθανόν από αόρατο νυχτερινό εισβολέα. Στο Δέλτα του Νείλου ολόκληρη αποικία από [...]
[ Δημήτρης Χριστόπουλος / 29.07.17 ]Ο δυο δραχμές
Ο δεν τρώμε με άπλυτα τα χέρια, ο δεν παίρνουμε τίποτα από τα γυμνά χέρια των άλλων, η δεν χαϊδεύουμε πολύ το παιδί μήπως [...]
[ Δημήτρης Χριστόπουλος / 22.07.17 ]Τροχονόμος τ’ ουρανού
Πέρυσι τον χειμώνα γνώρισα μια κοπέλα. Από τότε κάθε μέρα την συναντώ στη διαδρομή για το γραφείο. Στην αρχή σημασία δεν [...]
[ Δημήτρης Χριστόπουλος / 05.07.17 ]Γιάντες
Είδα τη Νίκη πάλι σε όνειρο. Είναι που φταίνε οι απουσίες που πληθαίνουν τελευταία. Είναι που ο κόσμος περνάει πλάι μου [...]
[ Δημήτρης Χριστόπουλος / 28.06.17 ]Τη γενιά μας τη λένε ΔΕΝτροπή
Τις προάλλες κάπου διάβασα πως είμαστε, λέει, η γενιά των άνεργων αντρών, των ντροπιασμένων αντρών, που δεν τολμούν να [...]
[ Δημήτρης Χριστόπουλος / 12.06.17 ]Πρόσκληση σε δείπνο
Ο Μαξ αποκοιμήθηκε με τη «Μεταμόρφωση» στο στήθος του και τους ήχους των Beatles στα αφτιά του. Οι γονείς του από νωρίς είχαν [...]
[ Δημήτρης Χριστόπουλος / 03.06.17 ]