Κατέ Καζάντη

Η Κατέ Καζάντη σπούδασε στο ΕΚΠΑ και είναι αρθρογράφος.

ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ

Το «Χοσάφι» της μνήμης που γλυκαίνει τους καταφρονεμένους

Το «Χοσάφι» ένα γλυκό προερχόμενο από τα μέρη του Πόντου, φτιαγμένο με ξερά φρούτα και σιρόπι [...]

[ Κατέ Καζάντη / 05.05.25 ]

H βιβλιοφιλία ως αντιδραστικό φετίχ

Τα βιβλία, τα χάρτινα ή τα ηλεκτρονικά, παραμένουν στο συλλογικό ασυνείδητο ως οι κατεξοχήν φορείς όχι μοναχά ιδεών αλλά [...]

[ Κατέ Καζάντη / 23.04.25 ]

Η μαφία και ο καπιταλισμός

«…Ο φιλόσοφος παράγει ιδέες, ο ποιητής ποιήματα, ο πάστορας κηρύγματα και ούτω καθεξής. Ο εγκληματίας παράγει [...]

[ Κατέ Καζάντη / 19.02.25 ]

Σοκολάτα απ’ το Ντουμπάι

Η μελαγχολία της ύπαρξης ξεχνιέται πάνω από ένα αρνάκι με πατάτες. Το δράμα των εσωτερικών αντιφάσεων περιορίζεται [...]

[ Κατέ Καζάντη / 11.02.25 ]

Οι βόμβες του Σημίτη, η σοσιαλδημοκρατία και το 1989

Η τελευταία παρακαταθήκη του ανθρώπου που στη νιότη του τάχτηκε με την ένοπλη πάλη εναντίον της [...]

[ Κατέ Καζάντη / 09.01.25 ]

Οι Ντεγκρέδες, η λήθη κι η σιωπή

Για μια ακόμη φορά, το ινφοτέινμεντ της πρωινής ζώνης ανακάλυψε και κάλυψε μια ακόμη περιοδεία του προέδρου του [...]

[ Κατέ Καζάντη / 23.12.24 ]

Έκθεση: Αναστοχασμός για τη σχέση του ανθρώπου με τη φύση

Την εποχή της άκρατης εμπορευματοποίησης του φυσικού περιβάλλοντος, όταν ο άνθρωπος λειτουργεί ως ασταμάτητη [...]

[ Κατέ Καζάντη / 11.12.24 ]

Αντίσταση στη λήθη: το τιτάνιο έργο του Τ. Μαστρογιαννόπουλου

«Η Άνοδος και η Πτώση των Εργατικών Διεθνών, Γ' κύκλος: Η 3η Κομμουνιστική Διεθνής», B’ τόμος Του Τάκη [...]

[ Κατέ Καζάντη / 05.10.24 ]

Pollen–newjobs: διαφημίσεις που ζέχνουν σεξισμό

Η γυναίκα βάζει κραγιόν. Στολίζεται. Στην τουαλέτα. Ο άντρας κατουράει. Στα όρθια. Στην τουαλέτα. Αίφνης, γύρω τους πλανώνται [...]

[ Κατέ Καζάντη / 21.09.24 ]

«Άριστοι», αδιάφοροι και καταστροφείς

Η φωτιά που κατάκαψε πέρσι τον Έβρο, η ανυπολόγιστη οικολογική καταστροφή, που μετέτρεψε σε μια χούφτα στάχτη πάνω από 935.000 [...]

[ Κατέ Καζάντη / 14.08.24 ]

Τourists go home: μια, ακόμη, ενδοταξική διαμάχη

Αν τα ταξίδια και οι διακοπές κάνουν τον άνθρωπο ευτυχέστερο, είναι διότι τον απαλλάσσουν, προσωρινά έστω, από την [...]

[ Κατέ Καζάντη / 20.07.24 ]

Παραλάβαμεν χάος!

Όποια/ος δεν θέλει να μιλήσει για τον φασισμό, ας μη μιλά και για τη μεταδημοκρατία –ή αλλιώς τη μεταπολιτική: [...]

[ Κατέ Καζάντη / 25.06.24 ]

Gay Pride: μόνο τα «δικαιώματα» δεν αρκούν

Είναι προφανές πως «ένας νόμος δεν αρκεί». Και είναι προφανέστερο πως αν, μέχρι και την άκρη του κόσμου, δεν δύνανται οι [...]

[ Κατέ Καζάντη / 16.06.24 ]

Τα ταξιδάκια της Μαρίας Αντουανέτας

Όταν το θέμα στο οποίο καλούνται οι μαθητές να εκδιπλώσουν τη σκέψη τους, για να εισαχθούν στα ΑΕΙ, αφορά την «Αξία του [...]

[ Κατέ Καζάντη / 01.06.24 ]

Ο όντως χριστιανός Ιούδας ως επαναστατικό υποκείμενο

Στο πρόσωπο του Ιούδα συμπυκνώνονται όλα εκείνα που οι άνθρωποι λατρεύουν να μισούν: η κακότητα, απέναντι στον Αμνό του [...]

[ Κατέ Καζάντη / 30.04.24 ]

Σελέμπριτις στην Εκάλη να μαζεύουν κούμαρα

Για πολλά χρόνια ο τίτλος του έργου του Γερμανού διανοητή, Μαξ Βέμπερ, Politik als Beruf, μεταφραζόταν λειψά: από τη δισδιάστατη έννοια [...]

[ Κατέ Καζάντη / 17.04.24 ]

Δικαίωμα στην πόλη, την εποχή της περιφρόνησης*

[...]

[ Κατέ Καζάντη / 08.04.24 ]

Η αμφισβήτηση του πολιτικού προσωπικού ως άρνηση της δημοκρατίας

«Εγώ δεν είμαι πολιτικός, δεν θέλω να γίνω πολιτικός»: η αποστροφή -ολωσδιόλου ενδεικτική, αφού, εκφράζοντας το κοινό [...]

[ Κατέ Καζάντη / 03.04.24 ]

Ο Κίρκεγκορ στη Μύκονο

Για τον Δανό φιλόσοφο, Σέρεν Κίρκεγκορ, η θρησκευτική ζωή των ανθρώπων διαθέτει δύο τύπους και διακρίνεται σε δύο φάσεις: [...]

[ Κατέ Καζάντη / 28.03.24 ]

Πόλεμος, η νέα ευρωπαϊκή κανονικότητα

Τι θα ’λεγε, αλήθεια, ο αστός φιλόσοφος, πασίγνωστος για τον αντιπολεμικό ακτιβισμό του, Μπέρτραντ Ράσελ, διαβάζοντας [...]

[ Κατέ Καζάντη / 19.03.24 ]

Η υλική δύναμη των ιδεών ή αλλιώς οι ιδέες ως τσεκούρια

«…Η δεξιά ατζέντα είναι πολύ συγκεκριμένη: περιοριστική μεταναστευτική πολιτική, μάχη με το έγκλημα, επομένως εφαρμογή [...]

[ Κατέ Καζάντη / 26.02.24 ]

Αν έχεις καρκίνο, ας πρόσεχες!

Δεν πεθαίνει ο καπιταλισμός. Αυτός καταστρέφεται μοναχά προσωρινά και, προπαντός, δημιουργικά και ριζοσπαστικά. Για [...]

[ Κατέ Καζάντη / 20.02.24 ]

Ο τρόμος των αφεντάδων του Τύπου

Αν δεν υπήρχε ο συνδικαλισμός, θα έπρεπε να τον εφεύρουμε: να ενωθεί ο κόσμος της εργασίας, σαν μια σιδερένια γροθιά, για [...]

[ Κατέ Καζάντη / 06.02.24 ]

Από την Κω στη Μεσογαία, ο σκοταδισμός είναι ένας

Από τα Σπάτα και τη Λούτσα των μικρομεσαίων και τη Ραφήνα των πλουσίων, ο Μεσογαίας και Λαυρεωτικής, ο [...]

[ Κατέ Καζάντη / 29.01.24 ]

Βλαντίμιρ Ιλιτς, ένα φάντασμα πλανιέται

Ο Βλαντίμιρ Ιλιτς Ουλιάνοφ, ο άνθρωπος που έμεινε στην ιστορία με το επαναστατικό του ψευδώνυμο το οποίο λέγεται πως [...]

[ Κατέ Καζάντη / 21.01.24 ]

Οι μεγάλοι λογοκριτές

«…Η ζωή μας καταληστεύεται και πωλείται προς χρηματοδότηση της ελευθερίας των επιχειρηματιών του [...]

[ Κατέ Καζάντη / 06.01.24 ]

«Την υγειά μας να ’χουμε», μια αντιδραστική ευχή

Αυτή η κορυφαία ευχή, μέρες που είναι, που επισκιάζει όλες τις υπόλοιπες, αυτή που, δήθεν, λογαριάζεται ως εύνοια των θεών και [...]

[ Κατέ Καζάντη / 03.01.24 ]

Η ατίμωση του χριστιανικού πνεύματος

Στον πάνσκληρο ρωμαϊκό κόσμο, όπου η ανθρώπινη ζωή των πληβειακών στρωμάτων είχε μηδαμινή αξία, η θεωρία του –ιστορικού- [...]

[ Κατέ Καζάντη / 15.12.23 ]

Οι γυναικοκτόνοι και οι συνένοχοί τους

Η γεννεαλογία της βίας κατά των γυναικών εκκινεί από τον κοινωνικό τους ρόλο: από τον επικαθορισμό που επιβάλλει ο τρέχων [...]

[ Κατέ Καζάντη / 06.12.23 ]

Αλυσοπρίονα και τσεκούρια

Παρότι ο νεοφασισμός δεν κυκλοφορεί με μπότες, ούτε, τουλάχιστον πάντα, με μαχαίρια στο ζωνάρι ή μαστίγια στο χέρι, δεν [...]

[ Κατέ Καζάντη / 27.11.23 ]

1234567Next >