Κατέ Καζάντη
Η Κατέ Καζάντη σπούδασε στο ΕΚΠΑ και είναι αρθρογράφος.
ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ
Τourists go home: μια, ακόμη, ενδοταξική διαμάχη
Αν τα ταξίδια και οι διακοπές κάνουν τον άνθρωπο ευτυχέστερο, είναι διότι τον απαλλάσσουν, προσωρινά έστω, από την [...]
[ Κατέ Καζάντη / 20.07.24 ]Παραλάβαμεν χάος!
Όποια/ος δεν θέλει να μιλήσει για τον φασισμό, ας μη μιλά και για τη μεταδημοκρατία –ή αλλιώς τη μεταπολιτική: [...]
[ Κατέ Καζάντη / 25.06.24 ]Gay Pride: μόνο τα «δικαιώματα» δεν αρκούν
Είναι προφανές πως «ένας νόμος δεν αρκεί». Και είναι προφανέστερο πως αν, μέχρι και την άκρη του κόσμου, δεν δύνανται οι [...]
[ Κατέ Καζάντη / 16.06.24 ]Τα ταξιδάκια της Μαρίας Αντουανέτας
Όταν το θέμα στο οποίο καλούνται οι μαθητές να εκδιπλώσουν τη σκέψη τους, για να εισαχθούν στα ΑΕΙ, αφορά την «Αξία του [...]
[ Κατέ Καζάντη / 01.06.24 ]Ο όντως χριστιανός Ιούδας ως επαναστατικό υποκείμενο
Στο πρόσωπο του Ιούδα συμπυκνώνονται όλα εκείνα που οι άνθρωποι λατρεύουν να μισούν: η κακότητα, απέναντι στον Αμνό του [...]
[ Κατέ Καζάντη / 30.04.24 ]Σελέμπριτις στην Εκάλη να μαζεύουν κούμαρα
Για πολλά χρόνια ο τίτλος του έργου του Γερμανού διανοητή, Μαξ Βέμπερ, Politik als Beruf, μεταφραζόταν λειψά: από τη δισδιάστατη έννοια [...]
[ Κατέ Καζάντη / 17.04.24 ]Δικαίωμα στην πόλη, την εποχή της περιφρόνησης*
[...]
[ Κατέ Καζάντη / 08.04.24 ]Η αμφισβήτηση του πολιτικού προσωπικού ως άρνηση της δημοκρατίας
«Εγώ δεν είμαι πολιτικός, δεν θέλω να γίνω πολιτικός»: η αποστροφή -ολωσδιόλου ενδεικτική, αφού, εκφράζοντας το κοινό [...]
[ Κατέ Καζάντη / 03.04.24 ]Ο Κίρκεγκορ στη Μύκονο
Για τον Δανό φιλόσοφο, Σέρεν Κίρκεγκορ, η θρησκευτική ζωή των ανθρώπων διαθέτει δύο τύπους και διακρίνεται σε δύο φάσεις: [...]
[ Κατέ Καζάντη / 28.03.24 ]Πόλεμος, η νέα ευρωπαϊκή κανονικότητα
Τι θα ’λεγε, αλήθεια, ο αστός φιλόσοφος, πασίγνωστος για τον αντιπολεμικό ακτιβισμό του, Μπέρτραντ Ράσελ, διαβάζοντας [...]
[ Κατέ Καζάντη / 19.03.24 ]Η υλική δύναμη των ιδεών ή αλλιώς οι ιδέες ως τσεκούρια
«…Η δεξιά ατζέντα είναι πολύ συγκεκριμένη: περιοριστική μεταναστευτική πολιτική, μάχη με το έγκλημα, επομένως εφαρμογή [...]
[ Κατέ Καζάντη / 26.02.24 ]Αν έχεις καρκίνο, ας πρόσεχες!
Δεν πεθαίνει ο καπιταλισμός. Αυτός καταστρέφεται μοναχά προσωρινά και, προπαντός, δημιουργικά και ριζοσπαστικά. Για [...]
[ Κατέ Καζάντη / 20.02.24 ]Ο τρόμος των αφεντάδων του Τύπου
Αν δεν υπήρχε ο συνδικαλισμός, θα έπρεπε να τον εφεύρουμε: να ενωθεί ο κόσμος της εργασίας, σαν μια σιδερένια γροθιά, για [...]
[ Κατέ Καζάντη / 06.02.24 ]Από την Κω στη Μεσογαία, ο σκοταδισμός είναι ένας
Από τα Σπάτα και τη Λούτσα των μικρομεσαίων και τη Ραφήνα των πλουσίων, ο Μεσογαίας και Λαυρεωτικής, ο [...]
[ Κατέ Καζάντη / 29.01.24 ]Βλαντίμιρ Ιλιτς, ένα φάντασμα πλανιέται
Ο Βλαντίμιρ Ιλιτς Ουλιάνοφ, ο άνθρωπος που έμεινε στην ιστορία με το επαναστατικό του ψευδώνυμο το οποίο λέγεται πως [...]
[ Κατέ Καζάντη / 21.01.24 ]Οι μεγάλοι λογοκριτές
«…Η ζωή μας καταληστεύεται και πωλείται προς χρηματοδότηση της ελευθερίας των επιχειρηματιών του [...]
[ Κατέ Καζάντη / 06.01.24 ]«Την υγειά μας να ’χουμε», μια αντιδραστική ευχή
Αυτή η κορυφαία ευχή, μέρες που είναι, που επισκιάζει όλες τις υπόλοιπες, αυτή που, δήθεν, λογαριάζεται ως εύνοια των θεών και [...]
[ Κατέ Καζάντη / 03.01.24 ]Η ατίμωση του χριστιανικού πνεύματος
Στον πάνσκληρο ρωμαϊκό κόσμο, όπου η ανθρώπινη ζωή των πληβειακών στρωμάτων είχε μηδαμινή αξία, η θεωρία του –ιστορικού- [...]
[ Κατέ Καζάντη / 15.12.23 ]Οι γυναικοκτόνοι και οι συνένοχοί τους
Η γεννεαλογία της βίας κατά των γυναικών εκκινεί από τον κοινωνικό τους ρόλο: από τον επικαθορισμό που επιβάλλει ο τρέχων [...]
[ Κατέ Καζάντη / 06.12.23 ]Αλυσοπρίονα και τσεκούρια
Παρότι ο νεοφασισμός δεν κυκλοφορεί με μπότες, ούτε, τουλάχιστον πάντα, με μαχαίρια στο ζωνάρι ή μαστίγια στο χέρι, δεν [...]
[ Κατέ Καζάντη / 27.11.23 ]Εργασία και χαρά: μόνο το μαστίγιο εκσυγχρονίστηκε
Ακούγεται παραδεισένιο: αν δούλευες κάνα δυο ώρες μακριά απ’ το σπίτι σου, η πανδημία σού έχει δωράκι. Που, μάλλον, ήρθε για να [...]
[ Κατέ Καζάντη / 20.11.23 ]Πολυτεχνείο, 50 χρόνια μετά: οι Χούντες και οι βαθύπλουτοι
Ένα από τα βασικά αφηγήματα του βαθέως, δεξιού, κράτους –αφήγημα το οποίο υποστηρίχτηκε από τον μακαρίτη Ευάγγελο Αβέρωφ ως [...]
[ Κατέ Καζάντη / 15.11.23 ]Κακά Χριστούγεννα και δυστυχές το νέον έτος
Στο απολύτως πραγματιστικό ερώτημα γιατί οι άνθρωποι που δεν έχουν να πουλήσουν παρά μοναχά το τομάρι τους, εκλέγουν [...]
[ Κατέ Καζάντη / 05.11.23 ]Η Μαργαρίτα μας ως υπόδειγμα
Τι ακριβώς, αλήθεια, πάει να πει να ’σαι αριστερή, παρεκτός να διαλέγεις να ζεις και να υπάρχεις ως -και όχι σαν- κατεξοχήν [...]
[ Κατέ Καζάντη / 31.10.23 ]Ο μελίρρυτος της λαϊκής κουλτούρας
Τα πάθη της ψυχής δεν είναι παρά τα πάθη της κοινωνίας: κοινωνικά πάθη, με ρίζες σε συγκεκριμένες υλικές συνθήκες, αυτά [...]
[ Κατέ Καζάντη / 23.10.23 ]Οι «αντισημίτες» Λόουτς–Κόρμπιν και οι λαοί που περισσεύουν
Το όχι πολύ μακρινό 2018, όταν το Ελεύθερο Πανεπιστήμιο των Βρυξελλών, αποφάσισε να ανακηρύξει επίτιμο διδάκτορα τον [...]
[ Κατέ Καζάντη / 17.10.23 ]Οι Μπέοι και ο «Φόβος μπροστά στην ελευθερία»
Η αφύπνιση των προλεταριακών τάξεων, αυτή που θα οδηγήσει σε μια ξέφρενη στιγμή της ιστορίας, κατά την οποία η οικοδόμηση [...]
[ Κατέ Καζάντη / 10.10.23 ]Μπέος, ο ανθηρόστομος, το μελίρρυτο πρότυπο
Ο σφετερισμός της δημόσιας συζήτησης από τον υπεραπλουστευμένο λόγο δεν έχει καμιά ιδιαίτερη πρωτοτυπία: είναι η [...]
[ Κατέ Καζάντη / 02.10.23 ]«Δεν χρειάζονται αναλύσεις σε βάθος. Εμπόρευμα πουλάμε»
...Θα σας στείλουμε σε μέρη κλειδιά όπου μπορείτε να μιλήσετε με τον κόσμο, να ανταλλάξετε χειραψίες και όλα τα σχετικά (...). Είναι [...]
[ Κατέ Καζάντη / 14.09.23 ]«…κουδὲν ανθρώπου δεινότερον…»
Η απανθρωποποίηση: αυτό είναι το πρόταγμα του καπιταλισμού, να νιώθει ο άνθρωπος λιγότερο άνθρωπος, λιγότερο μέλος της [...]
[ Κατέ Καζάντη / 06.09.23 ]