Κληρονομιά στον δυτικό άνθρωπο

"... Σας προτρέπω να μην αφήσετε αλυσίδες να σας φιμώσουν, ούτε σύνορα να σας περιορίσουν. Γίνετε γέφυρες για την απελευθέρωση της γης και του λαού της, μέχρι να ανατείλει ο ήλιος της αξιοπρέπειας και της ελευθερίας πάνω από την κλεμμένη μας πατρίδα..."

Η πολιτική παρακαταθήκη του δημοσιογράφου Ανας Αλ Σαρίφ, που σκοτώθηκε από τα πυρά του Ισραήλ, δεν αφορά μοναχά αυτόν και τον δύσμοιρο λαό του. 

Αφορά τον δυτικό άνθρωπο, καθ' ολοκληρία: διότι το μακελειό που συντελείται ανεμπόδιστα γύρω του αποτελεί την οριστική ρήξη με το μεταπολεμικό όνειρο ενός λιγότερο ζοφερού κόσμου, όπου τα Άουσβιτς θα γίνονταν το ιστορικά ανεπανάληπτο μαύρο. 

Αλλά η ιστορία του καπιταλισμού αποτελεί μια ατελεύτητη αλυσίδα πολεμικών συρράξεων σε κάθε μεριά του κόσμου, ιμπεριαλιστικής και αποικιοκρατικής εκμετάλλευσης, γενοκτονιών και λιμών με, πασίγνωστο, στόχο, τη μεγιστοποίηση του υπερκέρδους και της ισχύος. 

Οι λαοί της Δύσης ουδέποτε ωφελήθηκαν, απεναντίας. Πλήρωσαν, και πληρώνουν, με αίμα τους για να διευρύνουν τις δουλειές και τις εξουσίες τους οι  ελίτ

Η διανοητική, λογική αναγκαιότητα να πάψει η εξολόθρευση του λαού της Παλαιστίνης αποτελεί επί της ουσίας υλική αναγκαιότητα. Διότι ο τρόπος που αντιμετωπίζεται ο άνθρωπος στη Γάζα είναι ο τρόπος που ο αδηφάγος, δυτικού τύπου, καπιταλισμός αντιμετωπίζει όποι@ στέκει εμπόδιο στην επιθετικότητά του. 

Είναι η κομβική "λεπτομέρεια" που αποκρύπτεται: μπροστά στα λεγόμενα "μεγάλα συμφέροντα", αξίες, ευαισθησίες, πατρίδες, θρησκείες και άλλα παρόμοια ηχηρά γίνονται κούφιες λέξεις, προς παραπλάνηση των αφελών. Αύριο, και δι' ασήμαντον αφορμή, πιθανώς να έρθει η δική τους σειρά. Ήδη έρχεται, με άλλους όρους: η πτώση στο βιωτικό επίπεδο του Ευρωπαίου ανθρώπου συμβαίνει διότι το κοινωνικό κράτος θυσιάζεται χάριν των εξοπλισμών. Κανόνια, κι άλλα κανόνια, ροκανίζουν την εναπομείνασα ευζωία. Απλώς, άλλαξε ο εχθρός. Σήμερα, ακόμα κι εκείν@, της ακροδεξιάς και όχι μόνο, που θεωρούσαν μίασμα τον εβραϊκό λαό κι επιδίδονταν σε θεωρίες συνωμοσίας, κατηγορούν για αντισιωνισμό εκείν@ που αγωνίζονται να τερματίσει η θηριωδία της Γάζας. 

Ο αλλοτριωμένος άνθρωπος γίνεται βαθιά εγωιστής. Αδυνατεί να κατανοήσει πως η καταστροφή μπορεί να γίνει και δική του μοίρα, μοίρα όχι αναπόδραστη αλλά διαμορφωμένη, κομμάτι κομμάτι, άνωθεν.

Οι αλυσίδες εκείνων που διαμορφώνουν την κοινή γνώμη μοιάζουν πανίσχυρες. Φιμώνουν. Ο "ήλιος της αξιοπρέπειας" έδυσε και δεν θα ανατείλει όσο δεν κατανοείται πως οι ανθρωποθυσίες στην Παλαιστίνη αφορούν την ανθρώπινη φύση στην ουσία και την ολότητά της. Η οποία έχει απολέσει κάθε ίχνος αγαθότητας. 

Ολα όμως εκείνα τα πολιτικά υποκείμενα, στην Ελλάδα και αλλού, που εγκαταλείπουν τη θερινή ραστώνη ή τη θαλπωρή του καναπέ τους, συμμετέχοντας σε διαδηλώσεις για να αποτραπεί η μέγιστη τραγωδία των καιρών μας, αυτά τα επί της ουσίας απελπισμένα, στην μοναχικότητά τους μέσα σε έναν αφιλόξενο κόσμο, υποκείμενα, αποτελούν την ύστατη, αλλά μεγάλη ελπίδα. 

Ακολουθώντας κατά γράμμα για τον εαυτό, τον διπλανό και τον κόσμο ολόκληρο το όραμα της "απελευθέρωσης της γης".