Κατέ Καζάντη
Η Κατέ Καζάντη σπούδασε στο ΕΚΠΑ και είναι αρθρογράφος.
ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ
Ο μισογυνικός οχετός ως κανονικότητα
Ο συστημικός μισογυνισμός, αυτός που εκπορεύεται από τους ιδεολογικούς μηχανισμούς του βαθέως κράτους, αυτός που [...]
[ Κατέ Καζάντη / 28.06.23 ]Το φάντασμα της αύριον
(Σχόλιο στο βιβλίο του Αριστείδη Μπαλτά*) Το ερώτημα έρχεται και ξανάρχεται, όσο υπάρχουν κοινωνίες: η απόφαση για το πώς θα [...]
[ Κατέ Καζάντη / 21.06.23 ]Το ηγεμονικό φάντασμα του Σίλβιο Μπερλουσκόνι
Αν πολιτική είναι η θέση που παίρνεις απέναντι στο ζήτημα της επανάστασης (Φουκό), ο Σίλβιο Μπερλουσκόνι υπήρξε ένας [...]
[ Κατέ Καζάντη / 12.06.23 ]Στην Κω του πλούτου, της ανάπτυξης, του Χάροντα
Στην Κω, στη μικρή Μέκκα του καπιταλισμού, εκεί όπου η βιομηχανία του τουρισμού σωρεύει υπερκέρδη, εκεί όπου η φύση [...]
[ Κατέ Καζάντη / 06.06.23 ]Ποιος έχει σειρά να αποδημήσει;
«…ποιος θα είναι ο επόμενος νεκρός μας;»: η καταφανώς ρητορική διερώτηση του Συνδικάτου Μετάλλου αποτελεί την [...]
[ Κατέ Καζάντη / 30.05.23 ]Η επαναστατική διαδικασία της Κυριακής
Να ελπίζεις ακόμη κι όταν η ελπίδα έχει χαθεί: επειδή το σώμα του ανθρώπου διαφέρει ουσιωδώς από ένα ζωικό οργανισμό, αφού [...]
[ Κατέ Καζάντη / 17.05.23 ]Η αξιοκρατία/αριστεία ως αντιπολιτική
Συχνά πυκνά, μιλώντας περί «αξιοσύνης», λησμονούμε πως ο άνθρωπος, ένα ζωικό ον γεμάτο αντιθέσεις, υπάρχει σε τόσες [...]
[ Κατέ Καζάντη / 05.05.23 ]Πρωτομαγιάτικα κι αντεργατικά
«…Δεν υπάρχει επιλογή εδώ. Η δουλειά μας, η καθημερινότητά μας, το μέλλον μας, εξαρτάται πάρα μα πάρα πολύ από μία χώρα [...]
[ Κατέ Καζάντη / 29.04.23 ]Ναζωραίος, ένας θεός της επανάστασης
Ο Υιός του ανθρώπου: στον ριζοσπαστικό αθεϊσμό του Ερνστ Μπλοχ, η αναπαράσταση του Ιησού δεν είναι παρά η αποτύπωση του [...]
[ Κατέ Καζάντη / 12.04.23 ]Ηγεμονικοί ανθρωπότυποι
Πώς κατασκευάζονται τα στερεότυπα της ηγεμονίας, από την Έλενα Παπαρίζου στη Βάνα Νικολαΐδου – Κυριανίδου: η πρόταση, [...]
[ Κατέ Καζάντη / 27.03.23 ]Ένα φάντασμα που πλανάται ακόμα
«Η Άνοδος και η Πτώση των Εργατικών Διεθνών, Γ' κύκλος: Η 3η Κομμουνιστική Διεθνής» Του Τάκη Μαστρογιαννόπουλου Εκδόσεις [...]
[ Κατέ Καζάντη / 23.03.23 ]Νηπενθείς και νηκερδείς
Το μόριο «νη» στην αρχαία ελληνική γλώσσα είναι κάτι σαν το στερητικό «α». Μπροστά από το δεύτερο συνθετικό της λέξης, [...]
[ Κατέ Καζάντη / 19.03.23 ]Κάρολος Μαρξ, ο ανθρωπιστής
«Από τον καθένα ανάλογα με τις δυνατότητες του, στον καθένα ανάλογα με τις ανάγκες του»: αυτή η παρακαταθήκη ανθρωπιάς, [...]
[ Κατέ Καζάντη / 14.03.23 ]Μισογυνικός πολιτισμός
«Θέλει να παντρευτεί τον αγαπημένο της αρραβωνιαστικό. Με δάκρυα παραιτήθηκε η πρωθυπουργός της Νέα Ζηλανδίας, [...]
[ Κατέ Καζάντη / 07.03.23 ]«Κηφήνες, ξεφτίλες, συνδικαλιστές…»
Να λες πως είσαι δημόσια/ος υπάλληλος, στην εποχή της καπιταλιστικής αριστείας και της ηγεμονικής αντίληψης για την [...]
[ Κατέ Καζάντη / 02.03.23 ]Επιλήσμονες, ταξικοί αποστάτες και λοιπές δεξιές δυνάμεις
Αν ο γιος του μετανάστη στη Γερμανία, ο γιος του πολύτεκνου ταχυδρόμου, ο γιος του χαμηλόμισθου χωροφύλακα και [...]
[ Κατέ Καζάντη / 12.02.23 ]Ο θάνατος και η επανάσταση
Να τοποθετείσαι ορθά απέναντι στο θάνατο, είναι μια υπόθεση ζωής: η ύψιστη υπόθεση της ζωής, η ακροτελεύτια πολιτική στάση, [...]
[ Κατέ Καζάντη / 06.02.23 ]Εκκλησία: ή με το κεφάλαιο ή με τους εργάτες
Ήγγεκεν, πλέον, η ώρα, να μας δηλώσει, ρητώς και κατηγορηματικώς, ο φίλτατος αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος, κ. [...]
[ Κατέ Καζάντη / 24.01.23 ]Το ανάθεμα ως ξόδι
Αν παραδεχτούμε πως το θνήσκειν είναι η φυσική απόληξη του ζην, ένας ακόμα, ο τελευταίος, κρίκος στην αλυσίδα της ζωής, ένα [...]
[ Κατέ Καζάντη / 15.01.23 ]Οι Ντογιάκοι ως σύμπτωμα
‘Ολ@, οι μαρξικώς σκεπτόμεν@, κατανοούν και συνομολογούν πως δίκαιο δεν είναι παρά η θέληση της αστικής τάξης που [...]
[ Κατέ Καζάντη / 12.01.23 ]Η υγειά μας που δεν έχουμε και η δήθεν ανεξάρτητη επιστήμη
Σε ανθρώπους που, αν δεν διαθέτουν φράγκα, για να χειρουργήσουν το παιδί τους, περιμένουν κάνα εξάμηνο, σε ανθρώπους που [...]
[ Κατέ Καζάντη / 03.01.23 ]Να γράφουμε, να κρίνουμε, είναι χρέος
Είναι, μάλλον, από τα κοινώς παραδεκτά ότι η πολιτική ζύμωση, που συντελούνταν εντός των κοινωνιών με όρους κυρίως ταξικούς, [...]
[ Κατέ Καζάντη / 29.12.22 ]Πώς η χρήση ευρωπαϊκών θεσμών νικά τις πολυεθνικές
Μπορεί άραγε καμιά, σε ένα ασφυκτικό καπιταλιστικό πλαίσιο, με τις εκμεταλλευτικές σχέσεις να εντείνονται και τα, [...]
[ Κατέ Καζάντη / 21.12.22 ]Δεν είναι ηθική, είναι δεξιά πολιτική
Εάν οι κανόνες της ηθικής, στην τρέχουσα δυτική/ευρωπαϊκή αντίληψη, βασίζονταν στα καντιανά παραδεδομένα, ο [...]
[ Κατέ Καζάντη / 16.12.22 ]Η κατάλυση της δημοκρατίας
Μπορεί το αστικό κράτος να είναι άραγε δημοκρατικό; Μπορεί, όταν οι εκμεταλλεύτριες τάξεις, αυτές δηλαδή των αστών και του [...]
[ Κατέ Καζάντη / 09.12.22 ]Οι Παναμάδες και οι Ελλάδες
Ποι@ άραγε θυμάται την υπόθεση της «αγυρτείας του Παναμά»; Αυτήν τη «μεγάλη υπόθεση απάτης, στην οποία είχαν αναμιχθεί [...]
[ Κατέ Καζάντη / 03.12.22 ]Η υπέροχη απλότητα της ιδέας του πλιάτσικου
“...Αποφάσισα να υιοθετήσω μια αυστηρή τακτική με τη λέξη “νοσοκομείο”. Η λέξη αυτή δεν επιτρέπεται πια στις συζητήσεις: [...]
[ Κατέ Καζάντη / 29.11.22 ]Ο λαμπρός τηλεοπτικός κόσμος του εργασιακού υποκόσμου
Σε ένα παράλληλο σύμπαν, στο οποίο υποτίθεται πως δεν μετέχουν οι κυριλέ και, κατά Σεφέρη, «δημοσιογραφικά αναθρεμμένες [...]
[ Κατέ Καζάντη / 14.11.22 ]Το τραύμα της Οκτωβριανής και η συντριβή της αριστεράς
*Στην Ντία Κουδούνη, τιμή κι αγώνας Ποια/ος μπορεί, σήμερα, να δηλώσει ευθέως κομμουνιστής/στρια, να μιλήσει με μαρξικούς [...]
[ Κατέ Καζάντη / 07.11.22 ]Δημογραφικό, ένα ρατσιστικό ψευδοπρόβλημα
Γιατί, αλήθεια, το δημογραφικό νοείται ως μείζον πρόβλημα στην Ελλάδα και την Ευρώπη εν γένει; Γιατί κόπτονται για την [...]
[ Κατέ Καζάντη / 01.11.22 ]