Κατέ Καζάντη
Η Κατέ Καζάντη σπούδασε στο ΕΚΠΑ και είναι αρθρογράφος.
ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ
Κακά Χριστούγεννα και δυστυχές το νέον έτος
Στο απολύτως πραγματιστικό ερώτημα γιατί οι άνθρωποι που δεν έχουν να πουλήσουν παρά μοναχά το τομάρι τους, εκλέγουν [...]
[ Κατέ Καζάντη / 05.11.23 ]Η Μαργαρίτα μας ως υπόδειγμα
Τι ακριβώς, αλήθεια, πάει να πει να ’σαι αριστερή, παρεκτός να διαλέγεις να ζεις και να υπάρχεις ως -και όχι σαν- κατεξοχήν [...]
[ Κατέ Καζάντη / 31.10.23 ]Ο μελίρρυτος της λαϊκής κουλτούρας
Τα πάθη της ψυχής δεν είναι παρά τα πάθη της κοινωνίας: κοινωνικά πάθη, με ρίζες σε συγκεκριμένες υλικές συνθήκες, αυτά [...]
[ Κατέ Καζάντη / 23.10.23 ]Οι «αντισημίτες» Λόουτς–Κόρμπιν και οι λαοί που περισσεύουν
Το όχι πολύ μακρινό 2018, όταν το Ελεύθερο Πανεπιστήμιο των Βρυξελλών, αποφάσισε να ανακηρύξει επίτιμο διδάκτορα τον [...]
[ Κατέ Καζάντη / 17.10.23 ]Οι Μπέοι και ο «Φόβος μπροστά στην ελευθερία»
Η αφύπνιση των προλεταριακών τάξεων, αυτή που θα οδηγήσει σε μια ξέφρενη στιγμή της ιστορίας, κατά την οποία η οικοδόμηση [...]
[ Κατέ Καζάντη / 10.10.23 ]Μπέος, ο ανθηρόστομος, το μελίρρυτο πρότυπο
Ο σφετερισμός της δημόσιας συζήτησης από τον υπεραπλουστευμένο λόγο δεν έχει καμιά ιδιαίτερη πρωτοτυπία: είναι η [...]
[ Κατέ Καζάντη / 02.10.23 ]«Δεν χρειάζονται αναλύσεις σε βάθος. Εμπόρευμα πουλάμε»
...Θα σας στείλουμε σε μέρη κλειδιά όπου μπορείτε να μιλήσετε με τον κόσμο, να ανταλλάξετε χειραψίες και όλα τα σχετικά (...). Είναι [...]
[ Κατέ Καζάντη / 14.09.23 ]«…κουδὲν ανθρώπου δεινότερον…»
Η απανθρωποποίηση: αυτό είναι το πρόταγμα του καπιταλισμού, να νιώθει ο άνθρωπος λιγότερο άνθρωπος, λιγότερο μέλος της [...]
[ Κατέ Καζάντη / 06.09.23 ]Δουλειά, η σύγχρονη δουλεία
Είναι φριχτό πράγμα η δουλειά: ουδέποτε υπήρξε διαδικασία δημιουργίας, αφού η διαρκής απειλή, ο τρόμος να πεθάνεις από πείνα [...]
[ Κατέ Καζάντη / 22.08.23 ]Ο υπερσυντηρητικός, αντιφεμινιστικός κόσμος του Π. Μάρκαρη
Να καταπιάνεσαι συγγραφικώς με τις γυναικοκτονίες, θεωρείται μια ασφαλής προοδευτική επιλογή, σε μια εποχή μάλιστα [...]
[ Κατέ Καζάντη / 13.08.23 ]Ευτυχείτε ρε, ευτυχείτε!
Κι όμως, το ευ ζην, η ωραιότητα δηλαδή του βίου, η κάθε στιγμή της απόλαυσης, από την αίσθηση της ωραιότητας των φυσικών [...]
[ Κατέ Καζάντη / 02.08.23 ]Εκστρατεία εναντίον απεργών από τη Ryanair
Στον αγγελικά πλασμένο καπιταλιστικό μας κόσμο, η βασική αντίθεση κεφαλαίου – εργασίας συνεχίζει να δημιουργεί [...]
[ Κατέ Καζάντη / 20.07.23 ]Μακρονισμός, το τέλος της δημοκρατίας
Αυτοί οι άνθρωποι, αυτοί οι νέοι, που νιώθουν τον κοινωνικό ντετερμινισμό στο πετσί τους από γεννησιμιού τους, που τους [...]
[ Κατέ Καζάντη / 04.07.23 ]Ο μισογυνικός οχετός ως κανονικότητα
Ο συστημικός μισογυνισμός, αυτός που εκπορεύεται από τους ιδεολογικούς μηχανισμούς του βαθέως κράτους, αυτός που [...]
[ Κατέ Καζάντη / 28.06.23 ]Το φάντασμα της αύριον
(Σχόλιο στο βιβλίο του Αριστείδη Μπαλτά*) Το ερώτημα έρχεται και ξανάρχεται, όσο υπάρχουν κοινωνίες: η απόφαση για το πώς θα [...]
[ Κατέ Καζάντη / 21.06.23 ]Το ηγεμονικό φάντασμα του Σίλβιο Μπερλουσκόνι
Αν πολιτική είναι η θέση που παίρνεις απέναντι στο ζήτημα της επανάστασης (Φουκό), ο Σίλβιο Μπερλουσκόνι υπήρξε ένας [...]
[ Κατέ Καζάντη / 12.06.23 ]Στην Κω του πλούτου, της ανάπτυξης, του Χάροντα
Στην Κω, στη μικρή Μέκκα του καπιταλισμού, εκεί όπου η βιομηχανία του τουρισμού σωρεύει υπερκέρδη, εκεί όπου η φύση [...]
[ Κατέ Καζάντη / 06.06.23 ]Ποιος έχει σειρά να αποδημήσει;
«…ποιος θα είναι ο επόμενος νεκρός μας;»: η καταφανώς ρητορική διερώτηση του Συνδικάτου Μετάλλου αποτελεί την [...]
[ Κατέ Καζάντη / 30.05.23 ]Η επαναστατική διαδικασία της Κυριακής
Να ελπίζεις ακόμη κι όταν η ελπίδα έχει χαθεί: επειδή το σώμα του ανθρώπου διαφέρει ουσιωδώς από ένα ζωικό οργανισμό, αφού [...]
[ Κατέ Καζάντη / 17.05.23 ]Η αξιοκρατία/αριστεία ως αντιπολιτική
Συχνά πυκνά, μιλώντας περί «αξιοσύνης», λησμονούμε πως ο άνθρωπος, ένα ζωικό ον γεμάτο αντιθέσεις, υπάρχει σε τόσες [...]
[ Κατέ Καζάντη / 05.05.23 ]Πρωτομαγιάτικα κι αντεργατικά
«…Δεν υπάρχει επιλογή εδώ. Η δουλειά μας, η καθημερινότητά μας, το μέλλον μας, εξαρτάται πάρα μα πάρα πολύ από μία χώρα [...]
[ Κατέ Καζάντη / 29.04.23 ]Ναζωραίος, ένας θεός της επανάστασης
Ο Υιός του ανθρώπου: στον ριζοσπαστικό αθεϊσμό του Ερνστ Μπλοχ, η αναπαράσταση του Ιησού δεν είναι παρά η αποτύπωση του [...]
[ Κατέ Καζάντη / 12.04.23 ]Ηγεμονικοί ανθρωπότυποι
Πώς κατασκευάζονται τα στερεότυπα της ηγεμονίας, από την Έλενα Παπαρίζου στη Βάνα Νικολαΐδου – Κυριανίδου: η πρόταση, [...]
[ Κατέ Καζάντη / 27.03.23 ]Ένα φάντασμα που πλανάται ακόμα
«Η Άνοδος και η Πτώση των Εργατικών Διεθνών, Γ' κύκλος: Η 3η Κομμουνιστική Διεθνής» Του Τάκη Μαστρογιαννόπουλου Εκδόσεις [...]
[ Κατέ Καζάντη / 23.03.23 ]Νηπενθείς και νηκερδείς
Το μόριο «νη» στην αρχαία ελληνική γλώσσα είναι κάτι σαν το στερητικό «α». Μπροστά από το δεύτερο συνθετικό της λέξης, [...]
[ Κατέ Καζάντη / 19.03.23 ]Κάρολος Μαρξ, ο ανθρωπιστής
«Από τον καθένα ανάλογα με τις δυνατότητες του, στον καθένα ανάλογα με τις ανάγκες του»: αυτή η παρακαταθήκη ανθρωπιάς, [...]
[ Κατέ Καζάντη / 14.03.23 ]Μισογυνικός πολιτισμός
«Θέλει να παντρευτεί τον αγαπημένο της αρραβωνιαστικό. Με δάκρυα παραιτήθηκε η πρωθυπουργός της Νέα Ζηλανδίας, [...]
[ Κατέ Καζάντη / 07.03.23 ]«Κηφήνες, ξεφτίλες, συνδικαλιστές…»
Να λες πως είσαι δημόσια/ος υπάλληλος, στην εποχή της καπιταλιστικής αριστείας και της ηγεμονικής αντίληψης για την [...]
[ Κατέ Καζάντη / 02.03.23 ]Επιλήσμονες, ταξικοί αποστάτες και λοιπές δεξιές δυνάμεις
Αν ο γιος του μετανάστη στη Γερμανία, ο γιος του πολύτεκνου ταχυδρόμου, ο γιος του χαμηλόμισθου χωροφύλακα και [...]
[ Κατέ Καζάντη / 12.02.23 ]Ο θάνατος και η επανάσταση
Να τοποθετείσαι ορθά απέναντι στο θάνατο, είναι μια υπόθεση ζωής: η ύψιστη υπόθεση της ζωής, η ακροτελεύτια πολιτική στάση, [...]
[ Κατέ Καζάντη / 06.02.23 ]