Μαργαρίτα Μανώλη

H Μαργαρίτα Μανώλη είναι πτυχιούχος της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών (Τμήμα Κλασικό). Εργάστηκε ως φιλόλογος στη Μέση Εκπαίδευση. Κατά τη διετία 1989-91  συμμετείχε σε μία ομάδα αναθεώρησης των διδακτικών βιβλίων της Νεοελληνικής Γλώσσας υπό την εποπτεία σχολικών συμβούλων και καθηγητών του Παν/μίου  Θεσ/νίκης. Αργότερα έλαβε, κατόπιν εξετάσεων, υποτροφία από το ΙΚΥ, για εκπόνηση διδακτορικής διατριβής με θέμα τον ελληνικό ρομαντισμό.

Πραγματοποίησε μία μελέτη για τον ποιητή Αχιλλέα Παράσχο. Η μελέτη αυτή (280 σελ.) βραβεύτηκε από την Ακαδημία Αθηνών στη συνεδρίαση της 19-12-2014. Τώρα ετοιμάζει μία  μελέτη για την ποιητική γενιά μετά το 1880.  Ασχολείται επίσης περιστασιακά με επιμέλεια κειμένων.

margaritamanoli@gmail.com

ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ

Επιστρέφοντας...

Μια κηδεία μ’ έφερε πίσω. Στην παλιά μου γειτονιά. Στα ατέλειωτα πληκτικά απογεύματα της επαρχιακής κωμόπολης. Και  από [...]

[ Μαργαρίτα Μανώλη / 04.01.18 ]

Ομνύει*

Μόνος στην καλύβα. Αυτός και οι δαίμονές του. Εκεί που καταφεύγει κάθε Πρωτοχρονιά. Δεν έχει φέρει βιβλία για διάβασμα. Ούτε [...]

[ Μαργαρίτα Μανώλη / 30.12.17 ]

«Δεν υπάρχει αλλού»

Βράδυ γιορτής. Χριστούγεννα, Πρωτοχρονιά; Δεν ξέρει ούτε και νοιάζεται. Μια ψυχή βασανισμένη, απ’ αυτές που [...]

[ Μαργαρίτα Μανώλη / 26.12.17 ]

Ένα κάποιο χαμόγελο...

  Εγκαταστάθηκε πρόσφατα στο υπόγειο της πολυκατοικίας. Εκεί που η ατμόσφαιρα μύριζε υπόνομο και κατεστραμμένες [...]

[ Μαργαρίτα Μανώλη / 18.12.17 ]

Ζω...

Με πρόσωπο χαλαρό και πένθιμο, μαραμένο σαν πολυκαιρισμένο τριαντάφυλλο, ετοιμόρροπος, περιδιαβαίνει στην πόλη, [...]

[ Μαργαρίτα Μανώλη / 10.12.17 ]

Η αναγκαιότητα του περιττού

   Τριγυρνώντας στους δρόμους της γειτονιάς παρατηρεί τους πρόωρους στολισμούς, τα φανταχτερά στολίδια, τις [...]

[ Μαργαρίτα Μανώλη / 04.12.17 ]

Τη λένε Λιούμπα

   Τη λένε  Λιούμπα, έχει κατέβει από μια χώρα μακρινή και παγωμένη, έχει ξανθά μαλλιά,  πρόωρα γκριζαρισμένα. Τα μαλλιά της [...]

[ Μαργαρίτα Μανώλη / 27.11.17 ]

Περί γραφής

-Γιατί γράφεις ; -Γράφω γιατί τις νύχτες οι λέξεις μου συνωθούνται, πιέζουν το στέρνο μου, παλεύουν  να βγουν έξω, μ’ αφήνουν [...]

[ Μαργαρίτα Μανώλη / 17.11.17 ]

Αχιλλεύς Παράσχος, ο εκπρόσωπος του ρομαντισμού στην Ελλάδα

     Αλήθεια ποιος θυμάται το κυριότερο εκπρόσωπο του ρομαντισμού στην Ελλάδα, τον ποιητή που μεσουράνησε για μια [...]

[ Μαργαρίτα Μανώλη / 13.11.17 ]

Η εκδίκηση...

 Ήταν νύχτα και πολύ αργά στη ζωή. Απόλυτο σκοτάδι.  Γύρω και μέσα του. Εκείνος περνούσε τα βράδια του σ’ ένα παιδικό δωμάτιο που [...]

[ Μαργαρίτα Μανώλη / 06.11.17 ]

Strange fruit

  Σκυλιά αλυχτούσαν όλη νύχτα στην πλατεία. Στον πλάτανο ένα παράξενο φρούτο, ο κρεμασμένος της βραδιάς. Είναι ο [...]

[ Μαργαρίτα Μανώλη / 30.10.17 ]

Οι απόμαχοι

Απόμαχοι! Πώς τους βαραίνει αυτή η λέξη! Θύματα ενός ακήρυκτου πολέμου, με τα ρυτιδωμένα τους χρόνια, τα στεγνά μάγουλα,  τους [...]

[ Μαργαρίτα Μανώλη / 23.10.17 ]

Μεθεόρτιο

Ήταν όλοι εκεί, οικογένεια, φίλοι, συγγενείς  σε πλήρη απαρτία, εκείνος το τιμώμενο πρόσωπο,   όλα ωραία, λαμπρά και μεγάλα, [...]

[ Μαργαρίτα Μανώλη / 16.10.17 ]

Σήψη...

Άνθρωπος του μέτρου ή μήπως της μετριότητας, πάντα υποτονικός με χιλιοφιλτραρισμένες τις αντιδράσεις του, δεν ήξερε [...]

[ Μαργαρίτα Μανώλη / 09.10.17 ]

Κυριακές...

  Οι  Κυριακές είναι οι αγαπημένες του. Οικογενειακές Κυριακές των χαλαρών πρωινών με καφέ κι εφημερίδα, των [...]

[ Μαργαρίτα Μανώλη / 02.10.17 ]

Oh tempora, oh mores...

Ο homo του σήμερα ξυπνάει το πρωί και, πριν ακόμα ετοιμάσει καφέ, η πρώτη του δουλειά είναι να ανοίξει facebook και  e-mail. Δεν μπορεί να [...]

[ Μαργαρίτα Μανώλη / 18.09.17 ]

Όνειρο ήταν...

Με καρδιά αγνή σαν απάτητο χιόνι περπατούσε κάτω από τις σταγόνες της βροχής ρουφώντας τον ουρανό στα πνευμόνια του, η [...]

[ Μαργαρίτα Μανώλη / 04.09.17 ]

Τάξιμο

  Χρόνια μόνη, ο άνδρας της καπετάνιος σε γκαζάδικο, εικοσιεφτά χρόνια  αδειανό το κρεβάτι της, μόνο σκόρπια σμιξίματα και [...]

[ Μαργαρίτα Μανώλη / 21.08.17 ]

Αποχαιρετισμός...

Τις μικρές ώρες της νύχτας τίναζε τις έγνοιες του σα χνούδια, αμηχανία και οργή και θλίψη, έψαχνε τα κλεμμένα καλοκαίρια, [...]

[ Μαργαρίτα Μανώλη / 14.08.17 ]

Αναμονή...

 «επύρωνε θείος Ιούλιος μήνας», ο Καβάφης είχε κολλήσει στο μυαλό της σαν χαλασμένη βελόνα, δεν ήταν απλό πύρωμα, εκείνη [...]

[ Μαργαρίτα Μανώλη / 31.07.17 ]

Οι αταίριαστες...

Οχτώ παιδιά, εφτά αγόρια κι ένα κορίτσι. Η μάνα όλη μέρα στα χωράφια. Τα μεγαλύτερα βοηθούσαν όσο μπορούσαν. Ο πατέρας τις [...]

[ Μαργαρίτα Μανώλη / 24.07.17 ]

Καλοκαίρια

  Από Απρίλη ακόμα ονειρεύονταν καλοκαίρια, πίσω από τα κλειστά του βλέφαρα συνωστίζονταν εικόνες, γοργόνες με ξέπλεκα [...]

[ Μαργαρίτα Μανώλη / 03.07.17 ]

Ατολμία

Κάθε πρωί ξυπνούσε με την ευφρόσυνη  υπόσχεση της καινούριας μέρας,  με την αγαλλίαση του παιδιού που ανακαλύπτει [...]

[ Μαργαρίτα Μανώλη / 25.06.17 ]

Κρεβάτι αδειανό

Στα πενήντα κι οι δυο, πολλά χρόνια μαζί, αγαπημένοι πολύ,  ζηλευτό ζευγάρι στον κύκλο τους, παιδιά δεν χωρούσαν ανάμεσά [...]

[ Μαργαρίτα Μανώλη / 20.06.17 ]

Τα καινούργια παπούτσια

   Ξύπνησε νωρίς όπως πάντα, έβαλε το μπρίκι στη φωτιά και την ίδια στιγμή άνοιξε το παράθυρο να δει τον καιρό, πάντα το ‘κανε [...]

[ Μαργαρίτα Μανώλη / 12.06.17 ]

< Previous123