Περί γραφής

-Γιατί γράφεις ;

-Γράφω γιατί τις νύχτες οι λέξεις μου συνωθούνται, πιέζουν το στέρνο μου, παλεύουν  να βγουν έξω, μ’ αφήνουν ξέπνοο κι ύστερα ξεροσταλιάζουν σε πεζοδρόμια, κυλιούνται σε χαμαιτυπεία, συμφύρονται με τη βοή του κόσμου.

-Ξέρω ότι το γράψιμο δεν είναι λουλούδι σε ολάνθιστο κήπο ούτε δροσούλα καλοκαιρινή,  δεν είναι αεράκι τις μέρες του καύσωνα ούτε όαση στην έρημο όταν λυσσομανά η ανεμοθύελλα.  Ξέρω καλά ότι είναι τριβή και βάσανο και παίδεμα, είναι πόνος και δάκρυ, άρα γιατί γράφεις ;

-Θα μπορούσα να σου πω διάφορα, ότι με κάνει καλύτερο άνθρωπο, ότι δεν μπορώ να κάνω αλλιώς, ότι είναι λυτρωτικό. Η αλήθεια είναι πιο απλή. Γράφω  για να ακουμπήσω κάπου όσα με πονάνε. Για να χρωματίσω τις σκέψεις μου. Επειδή το γράψιμο μεταμορφώνει τις μέρες μου. Γράφω  για τους λίγους  που θα τους αγγίξουν οι λέξεις, θα σκιρτήσει το μέσα τους.

-Ματαιοπονείς.

-Κι  ένας αναγνώστης αρκεί, Οι λέξεις μου δεν θα αλλάξουν τη ζωή κανενός, μόνο ένας στοχασμός πάνω στ’ ανθρώπινα, αυτό φτάνει.