Η προσφορά

Μην λησμονήσεις να ξεχάσεις κάτι όταν φεύγεις από σπίτι φίλου.

Μανιωδώς μην ψάχνεις εάν τα πήρες όλα.

Άσε πίσω ένα κομμάτι σου να επικοινωνεί.

Αδιάφορα να μην περνάς δίπλα από την πραμάτεια και την “Σχεδία”.

Τον πρόσφυγα και τον άστεγο που την πουλά, κάνε τον να υπάρχει.

Δώσε του αγάπη και πάρε ρέστα το χαμόγελο.

Διάβασε την εφημερίδα σου, ενημερώσου, μην αδιαφορείς!

Του απολυμένου εργάτη κατανόησε τον πόνο και χαμογέλα,

γιατί υπάρχουν Κούβες που αντιστέκονται ακόμα!

Βάλε μες την ψυχή σου τραγούδια με νόημα βροντερό.

Το Dance Me to the End of Love δεν είναι τραγούδι αγάπης και χαράς,

είναι ο θρήνος του Κοέν μέσα απ’ τις στάχτες του Μαουτχάουζεν.

Να απορρίπτεις δεν αρκεί!

Να πικραίνεσαι και να αγανακτείς δεν φτάνει!

Γεμάτος είναι ο κόσμος από ανθρώπους σαν και μας.

Κοίταξε!  Αφουγκράσου!

Λίγοι δεν είμαστε, να τον αλλάξουμε μπορούμε.

Κάποιοι αισθήματα δεν έχουν για τίποτα και για κανέναν.

Ο Εαυτός τους είναι όλο τους το Είναι.

Πεθαίνουν δύσκολα, γιατί μαζί τους, σβήνει και ο κόσμος όλος.

Γίνε ένα με τους Ανθρώπους, με τον Γιώργο, την Εσμεράλδα, τον Ιγκόρ και τον Χασάν.

Ανάπνευσε την ευτυχία τους, τον πόνο, την ελπίδα.

Τότε μόνο ο θάνατος σου θα ’ναι ζωή που συνεχίζει.