O Big brother πάει σχολείο

Πουρνό πουρνό ξύπνησε ο Big brother. Πήρε παραμάσχαλα την κάμερά του κατά πως του υπέδειξε η κ. Κεραμέως, και βιάστηκε να πιάσει στασίδι. Να βολευτεί στην έδρα της Α΄ Γυμνασίου στα Πετράλωνα, να ζουμάρει στο τζάκι του καθηγητή απ’ την Καρδίτσα που στεγνώνει ακόμα τα νερά απ’ την πλημμύρα, ν’ ανέβει στο παραθύρι του Μανώλη της Γ΄Λυκείου απ’ τη Χάλκη που ‘χει θέα στο πέλαγος.

Α, όλα κι όλα. Το διαδίκτυο παντού πιάνει τζάμι. Να ‘ναι καλά οι πάμπολλες εταιρείες κινητής τηλεφωνίας που, απ’ το υστέρημά τους δηλώνουν έμπρακτη αλληλεγγύη στο δημόσιο σχολείο και την εκπαιδευτική κοινότητα. Τι θ’ απογίνει άλλωστε δίχως τους χορηγούς της; Σάμπως αυτοί δεν χάρισαν παγούρια κι αμφορείς, λάπτοπ και ταμπλετάκια σ’ όλους τους πένητες μαθητές κι εκπαιδευτικούς, σ’ όλα τα μήκη και τα πλάτη της χώρας; Και η καλή μας υπουργός σάμπως δεν διάλεξε την πιο καλή, την πιο φερέγγυα κι αλληλέγγυα, για να στήσει την πλατφόρμα; Ευγνωμοσύνη μόνο, λοιπόν.

 Εμπόδιο δεν συνάντησε στο διάβα του ο Big brother. Οι απεργίες στ’ αζήτητα. Οι στάσεις εργασίας, κάτι σκελετοί στην ντουλάπα απ’ τη μάχη της αξιολόγησης του ‘13, τα πανό στα σχολεία με αιτήματα “15 μαθητές στην τάξη”, “διορισμοί εκπαιδευτικών”, κάτι μακρινές οπτασίες. Καμιά συγκέντρωση διαμαρτυρίας έξω απ’ τα σχολεία με τα δεκάδες κρούσματα κορονοϊού. Σκάλωσε λίγο σε κάτι καταληψίες μαθητές και σε κάτι “αρνητές της ρουφιανιάς καθηγητές”, αλλά ούτε τούτα τον ανέκοψαν.

 Τι κι αν την πρώτη μέρα το πάρτι στέφτηκε με ολοκληρωτική αποτυχία; Την επόμενη, φρέσκο και στιβαρό, το σύστημα επανέκαμψε. Συνέλαβε φιλόλογο να λέει λάθος την προστακτική, μαθητή Λυκείου να μην ξέρει την προπαίδεια, είδε την ακριβή γραφίδα του χημικού -απ’ την τσέπη του την αγόρασε- και τον κακοβαμμένο τοίχο στο δυάρι της αναπληρώτριας φυσικού. Θορυβήθηκε λίγο ο Big brother απ’ τις πλακίτσες των μαθητών, αλλά, πίσω έχει η αχλάδα την ουρά: η κάμερα όλα τα καταγράφει, η λογική της κλειδαρότρυπας καλά κρατεί. 

Για να σοβαρολογούμε: την εκπαιδευτική διαδικασία, στην εποχή του εγκλεισμού, μπορεί ο οποιοσδήποτε να την παρακολουθήσει από τον καναπέ του σπιτιού του και από την οθόνη του υπολογιστή, όπως και κάθε άλλο τηλεοπτικό προϊόν. Μπορεί να κρίνει, να επικρίνει και να συγκρίνει. Μόνο που εδώ κάποιοι εξαιρούνται. Εκείνοι, και είναι πολλοί, που δεν μπορούν να υποστηρίξουν οικονομικά το ακριβό σπορ της τεχνολογίας, όπερ σημαίνει τουλάχιστον δύο υπολογιστές σε μια τυπική οικογένεια. Κι όμως. Το άρθρο του συντάγματος αναφέρει ρητά πως η δημόσια εκπαίδευση και τα εποπτικά της μέσα παρέχονται δωρεάν. Αλλά εδώ, το θέαμα, παρ’ ότι υποχρεωτικό, στοιχίζει. Παράνομα; Προφανώς, μια και αντίκειται στο άρθρο 16 του συντάγματος.

 Αν, λοιπόν, στον τηλεοπτικό big brother το ραδιοτηλεοπτικό συμβούλιο δεν παίρνει θέση, μήπως τον αντίστοιχο νομιμοποιημένο εκπαιδευτικό κάποιος να τον καταγγείλει ώστε να κριθεί αντισυνταγματικός;

 * Η Μαρία Καζάντη είναι εκπαιδευτικός και συγγραφέας