Ο... χριστιανομάρτυρας Τσάρλι Κερκ

Κυριακή 21 Σεπτέμβρη 2025. Δεκάδες χιλιάδες Αμερικανοί παρακολουθούν την κηδεία του δολοφονημένου Τσάρλι Κερκ. Το «κοινό» γίνεται δεκτό στο στάδιο με χριστιανικούς ύμνους. Στη συνέχεια εμφανίζονται οι ομιλητές. Ο μελλοντικός πρόεδρος και νυν αντιπρόεδρος Βανς αποκάλεσε τον δολοφονημένο «μάρτυρα της χριστιανικής πίστης». Η χήρα του εκλιπόντος θα μιλήσει για «αγάπη» και θα συγχωρήσει τον φονιά του. Η κορύφωση του θεάματος συμβαίνει όταν αρχίζει να «παίζει» ο πρωταγωνιστής, ο μεγάλος λαϊκιστής, ο Τραμπ. Η βιωμένη θρησκευτική εμπειρία, αυτή που ξεκινάει από τους «ενθουσιαστές» και τις τελετουργίες του 17ου και 18ου αιώνα στα αμερικανικά δάση, αναπαράγεται στο κοσμοδάσος του 21ου αιώνα.

«Ο κακός δολοφόνος που μας πήρε τον Τσάρλι περίμενε να έχουμε κηδεία σήμερα - και αντ' αυτού, φίλοι μου, είχαμε μια αναβίωση και εορτασμό του Τσάρλι Κερκ και του Κυρίου του Ιησού Χριστού»! λέει ο πολιτικός σαμάνος. Την Αθήνα και την Ιερουσαλήμ επικαλείται ο Βανς. Την Αθήνα και την Σπάρτη επικαλέσθηκε προ ημερών και ο... Νετανιάχου.

Τελικά, οι Αμερικανοί, οι Νετανιάχου, αλλά και οι φανατικοί μουσουλμάνοι πιστεύουν με θρησκευτικό τρόπο πως αντιπροσωπεύουν  το «μοναδικό βιώσιμο μοντέλο» ανθρώπινης ανάπτυξης. Ο ένας φανατισμός τροφοδοτεί τον άλλον μέσω της σύγκρουσής τους.

Στις ΗΠΑ η σύζευξη της πολιτικής και της θρησκείας αποδίδεται στους συντηρητικούς της τελευταίας τριακονταετίας. Τα μέλη του κινήματος Tea Party, πριν το κίνημα MAGA του Τραμπ και του Κερκ, καθώς και οι τηλεκήρυκες χαρακτήριζαν τους προοδευτικούς, «εχθρούς της Αμερικής». Το ίδιο σήμερα κάνει και ο Τραμπ. Το φαινόμενο, όμως, σύζευξης θρησκείας και πολιτικής δεν είναι σημερινό. Ο ιδρυτικός μύθος του αμερικανικού έθνους είναι η φυγή του «εκλεκτού λαού του Θεού», των (μεταναστών) παιδιών της Ευρώπης (κατά το ανάλογο των Εβραίων) προς τη Νέα Ιερουσαλήμ, τη νέα Γη της Επαγγελίας, την Αμερική. Η διαφορά των συντηρητικών με τους προοδευτικούς Αμερικανούς είναι ότι οι πρώτοι πιστεύουν ότι οι Αμερικανοί είναι «ο εκλεκτός λαός του Θεού», ενώ οι δεύτεροι θεωρούν ότι είναι «ο εκλεκτός λαός της Ιστορίας» (εγελιανή προσέγγιση).

Αρχικά, η θρησκεία στις ΗΠΑ περιείχε την πολιτική. Αργότερα έχουμε μια σχετική αυτονόμησή της και στη συνέχεια μια νέα σύνθεση, που θα είναι μια νέα «πολιτική θρησκεία» (δες και το βιβλίο Homo Americanus). Χρονικά, από το 19ο αιώνα έχουμε ήδη στις ΗΠΑ μια υποχώρηση της εκκοσμίκευσης προς χάρη ενός πρακτικού και κατακτητικού χριστιανισμού. Η «αμερικανοποίηση του Θεού» γράφει ο Noll θα αναπτυχθεί μεταξύ δύο «τυπικών» προσωπικοτήτων, του J. Edwards και του A. Lincoln. Οι προτεστάντες θα μεταμορφώσουν σχεδόν το έθνος μέσω ενός μεγάλου "ευαγγελικού" κινήματος και της ηθικής μεταρρύθμισης, ενώ το έθνος θα διαδώσει το χριστιανικό μήνυμα αρχικά στον κόσμο του και στη συνέχεια σε όλο τον κόσμο. Δεν πρέπει να λησμονούμε ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες είναι η μόνη χώρα στην οποία η θρησκευτική πίστη και η δημοκρατική ιδεολογία διατάσσονται στην εθνική ιδέα και έχουν συγχωνευτεί σε μία πίστη: Πίστη στον Θεό, πίστη στη δημοκρατία, πίστη στην Αμερική. Όλα ισχύουν ως η μία και η αυτή ομολογία πίστεως…

Συμπερασματικά, όπως λέει και ο Τζον Γκρέι, στο βαθμό που οι ΗΠΑ, το Ισραήλ και οι σύμμαχοί τους θα επιδιώκουν να επιβάλλουν τη δική τους «φονταμενταλιστική ιδεολογία» και δεν θα αναγνωρίζουν ότι ο κόσμος εμπεριέχει πολλές, διαφορετικές πραγματικότητες και ταυτότητες, τότε η «τρομοκρατία» (ή η θεμιτή αντίσταση) θα εξακολουθεί να υφίσταται με διάφορες μορφές και ο κύκλος του αίματος θα μοιάζει ατέλειωτος…

*Ο Τραμπ κρατάει την Βίβλο πριν την εισβολή των οπαδών του στο Καπιτώλιο