Βλέποντας αυτή τη φωτογραφία με τους χιλιάδες τόνους καινούργιων ρούχων που πετάει η βιομηχανία ένδυσης στην έρημο Ατακάμα, θυμήθηκα τις χωματερές των ελληνικών προϊόντων, ειδικά των πορτοκαλιών, που επέβαλε η ΕΕ. Τότε ρωτούσαμε: γιατί δεν δίνουν τα φρούτα σε όσους πεινάνε στην Ελλάδα ή σε άλλες χώρες -κυρίως στην Αφρική- και προτιμούν να τα θάψουν; Απάντηση δεν παίρναμε. Κάποιοι μας «ψιθύριζαν»: «Έτσι λειτουργεί ο καπιταλισμός, τι δεν καταλαβαίνετε;»
Γιατί δεν μοιράζουν τα ρούχα σε όσους δεν έχουν; Θα ρωτούσε κάποιος. Μα γιατί θα διαταράσσονταν η λειτουργία της αγοράς. Γιατί το κέρδος «είναι σαν εκείνο το αρχαίο τοτέμ που πίνει το νέκταρ από το κρανίο των δολοφονημένων», όπως εξηγούσε από τον προπερασμένο αιώνα ο γέρο Κάρολος.
Τα ρούχα αυτά, όμως, δεν είναι σαν τα πορτοκάλια, δεν είναι βιοδιασπώμενα, περιέχουν χημικά προϊόντα, με συνέπεια η βιομηχανία ένδυσης να είναι μία από τις πιο ρυπογόνες βιομηχανίες, αμέσως μετά το πετρέλαιο και τη γεωργία. Η βιομηχανία της ένδυσης ευθύνεται για το 8 έως 10% των παγκόσμιων εκπομπών άνθρακα, σύμφωνα με τα Ηνωμένα Έθνη. Το 2018, διαπιστώθηκε μάλιστα, πως ο συγκεκριμένος κλάδος καταναλώνει περισσότερη ενέργεια από ό,τι οι κλάδοι της αεροπορίας και της ναυτιλίας μαζί.
Τα ρούχα που βλέπουμε στη φωτογραφία κατασκευάζονται στην Κίνα και το Μπαγκλαντές και προορίζονται αρχικά για τις μεγαλύτερες αγορές του κόσμου. Όταν όμως, ξεμένουν στα ράφια γνωστών καταστημάτων χωρίς να καταφέρουν να πωληθούν, τότε μεταφέρονται στο λιμάνι Iquique της Χιλής προκειμένου να μεταπωληθούν σε χώρες της Λατινικής Αμερικής. Ό,τι ξεμένει και από τη Λατινική Αμερική –τουλάχιστον 40.000 τόνοι ρούχων– μεταφέρονται σε χωματερές στην έρημο Ατακάμα.
Έτσι, άνθρωποι μένουν χωρίς ρούχα και ταυτόχρονα μολύνεται και το περιβάλλον…
Αλλά αυτό είναι ο καπιταλισμός… ζει από το θάνατο… όπως και τα όρνεα
