Ούτε θύτες ούτε θύματα σε φέρετρα με σημαία...

Όλη η Ευρώπη κινείται στο δρόμο του πολέμου.

Επιστροφή της υποχρεωτικής στράτευσης, δημιουργία εφεδρικών στρατών, αύξηση των πολεμικών και μείωση των κοινωνικών δαπανών  (μείωση συντάξεων, κατάργηση επιδομάτων κ.ά.), προσανατολισμός της οικονομίας όλων των χωρών της ΕΕ «σε πολεμική βάση». Πολλές ευρωπαϊκές χώρες εκδίδουν οδηγίες προς τους πολίτες τους για τον πόλεμο. Πολιτικοί όπως ο Έλληνας υπουργός Άμυνας Ν. Δένδιας, μιλούν για «αλλαγή κουλτούρας των ευρωπαϊκών κοινωνιών και η επιστροφή σε πνεύμα αυτοθυσίας...». Για να επιβεβαιωθεί για μία ακόμα φορά ο Λ. Τολστόι που έλεγε πως για να γίνει ένας πόλεμος «(...) είναι αναγκαίο να δεχτούν εκατομμύρια άνθρωποι, στους οποίους βρίσκεται η πραγματική δύναμη… να πειστούν να τον κάνουν….» (Πόλεμος και Ειρήνη). Η θέση αυτή που διατυπώθηκε από τον Τολστόι για τον πόλεμο του 1812 ισχύει για όλους τους πολέμους.

Σήμερα, οι πολιτικοί και τα μίντια προετοιμάζουν τους ανθρώπους για να δεχτούν τον πόλεμο σαν αναγκαία συνθήκη αποκρύπτοντας την ύπαρξη των οικονομικών συμφερόντων και παρουσιάζοντάς τον ότι δήθεν γίνεται για την άμυνα της πατρίδας, για την ελευθερία, για τα ανθρώπινα δικαιώματα, για την ειρήνη ή για κάποια άλλη ευγενή ιδέα. Ο πόλεμος και ο διαμελισμός της Γιουγκοσλαβίας παρουσιάστηκε ως ανθρωπιστικός, ενώ στην πραγματικότητα έγινε για τον έλεγχο των στρατηγικών οδών των Βαλκανίων και των αγωγών. Η εισβολή στην Λιβύη που έγινε δήθεν για την απελευθέρωση από τον Καντάφι, στην πραγματικότητα έγινε για τα πετρέλαια και το φυσικό αέριο της χώρας αυτής. Στο Ιράκ ο πόλεμος έγινε για τα όπλα μαζικής καταστροφής του Σαντάμ Χουσεΐν, αλλά αποδείχθηκε ότι η ύπαρξής τους ήταν ένα τεράστιο ψέμα. Στο Αφγανιστάν η επέμβαση έγινε δήθεν κατά του καθεστώτος των Ταλιμπάν και για την εγκαθίδρυση της δημοκρατίας, αλλά τώρα η Δύση αποδέχεται το φρικτό καθεστώς των Ταλιμπάν.

Ο δεύτερος κανόνας είναι η δαιμονοποίηση: Ο Μιλόσεβιτς, ο Σαντάμ Χουσεΐν, ο Καντάφι, ο Χομεϊνί, ο Άσαντ και τώρα ο Πούτιν παρουσιάζονται από τα ελεγχόμενα μίντια ως στυγνοί δικτάτορες και χασάπηδες. Την ίδια στιγμή "χασάπηδες" επισκέπτονται τον Λευκό Οίκο με απίστευτες τιμές!

 Ο τρίτος κανόνας της μιντιακής «προπαγάνδας του πολέμου» αποσκοπεί στην απόκρυψη της ιστορίας κάθε περιοχής. Αυτό καθιστά ακατανόητες τις τοπικές συγκρούσεις, οι οποίες γίνονται κατανοητές ανάλογα με το νόημα που τους δίνουν οι μεγάλες δυνάμεις ανάλογα με τα συμφέροντάς τους. 

Τέταρτος κανόνας είναι η οργάνωση της αμνησίας. Σύμφωνα μ’ αυτόν πρέπει να αποφεύγεται κάθε σοβαρή υπενθύμιση προηγούμενων χειραγωγήσεων της κοινής γνώμης από μέσα μαζικής ενημέρωσης, που θα καθιστούσε δύσπιστη την κοινή γνώμη.

Μπορούμε να σταματήσουμε τον πόλεμο (γενικευμένο ή τοπικό);

Μπορούμε, αρκεί να ακυρώσουμε ό,τι τον προετοιμάζει.

Να ακυρώσουμε δηλαδή την προπαγάνδα του πολέμου, να ακυρώσουμε τον προσανατολισμό της οικονομίας σε «πολεμική βάση» και την μείωση των κοινωνικών δαπανών.

Να αναπτύξουμε ένα γιγαντιαίο κίνημα ειρήνης που θα είναι στοχευμένο και συγκεκριμένο.

Γιατί σε κάθε κοινωνία και σε μια ευρύτερη περιοχή όπως η Ευρώπη, υπάρχει ένα ισοζύγιο αντίρροπων τάσεων έτσι ώστε να διατηρείται η ειρήνη, αλλά και αρκετή ένταση που προετοιμάζει τον πόλεμο. Συνεπώς, ο πόλεμος ή η ειρήνη είναι το αποτέλεσμα του συσχετισμού των δυνάμεων αυτών.

Οι πολεμοκάπηλοι επιχειρούν να γείρουν τη ζυγαριά υπέρ του πολέμου μέσω της δημιουργίας της κουλτούρας του «μίσους» για τον "Άλλο" και της καλλιέργειας του ηλίθιου "πνεύματος αυτοθυσίας" για τα συμφέροντα των πολεμικών βιομηχανιών.

Γι’ αυτόν το λόγο η κουλτούρα της ειρήνης και της αλληλεγγύης, δηλαδή η εκπαίδευση στο σεβασμό και την κατανόηση του Άλλου, έχουν σήμερα θεμελιώδη σημασία.

Γιατί κανένας πόλεμος δεν μπορεί να γίνει χωρίς τη δική μας συνέργεια είτε ως θύτες, δηλαδή ως χειριστές «όπλων», είτε ως θύματα σε "φέρετρα με σημαία" ή χωρίς...

*Η φωτογραφία από τη Γάζα