Franco Fortini (*): Τραγούδι των τελευταίων παρτιζάνων...
[ Φοίβος Γκικόπουλος / Ελλάδα / 08.11.21 ]Da “Foglio di via” (1946)
Canto degli ultimi partigiani
Sulla spaletta
Le teste degli impiccati
Nell’acqua della fonte
La bava degli impiccati.
Sul lastrico
Le unghie dei fucilati
Sull’erba secca
I denti dei fucilati.
Mordere l’aria mordere i sassi
La nostra carne non e` piu` d’uomini
Mordere l’aria mordere i sassi
Il nostro cuore non e` piu` d’uomini.
Ma noi s’e` letta negli occhi dei morti
E sulla terra faremo liberta`
Ma l’hanno stretta i pugni dei morti
La giustizia che si fara`.
Από το «Φύλλο πορείας»
Τραγούδι των τελευταίων παρτιζάνων
Στης γέφυρας το παραπέτο
Τα κεφάλια των κρεμασμένων
Στο νερό της πηγής
Το σάλιο των κρεμασμένων.
Στης αγοράς το καλντερίμι
Τα νύχια των τουφεκισμένων
Στο χόρτο το ξερό του λιβαδιού
Τα δόντια των τουφεκισμένων.
Δάγκωσε τον αγέρα δάγκωσε τις πέτρες
Η σάρκα μας δεν είναι πια σάρκα ανθρώπου
Δάγκωσε τον αγέρα δάγκωσε τις πέτρες
Δεν είναι πια η καρδιά μας ανθρώπινη καρδιά.
Στα μάτια των νεκρών το μήνυμα διαβάσαμε
Για μια λέφτερη ζωή
Το σφίξανε στη φούχτα οι νεκροί
Το δίκιο που θα βρούμε στη ζωή.
(Μετάφραση: Φοίβος Γκικόπουλος)
(*) Φράνκο Φορτίνι: Ψευδώνυμο του Φράνκο Λάττες (Φλωρεντία 1917 – Μιλάνο 1994). Στα έργα του και στην πολιτική και πολιτιστική δραστηριότητα, εκφράζει τη διαρκή και σταθερή θέληση –και δυσκολία- να βρίσκεται πάντα «μέσα» στην ιστορία: σχέσεις λογοτεχνίας και πολιτικής, θέση του διανοούμενου στην νεοκαπιταλιστική κοινωνία, ανάγκη για μιας νέας ρητορικής στη γραφή.
Φ. Γκ.
