Η συγγραφέας Σάλι Ρούνεϊ κατέθεσε υπέρ της Palestine Action

(Πριν από λίγο πληροφορήθηκα ότι ΑΛΛΑΞΑΝ ΤΟΥΣ ΔΙΚΑΣΤΕΣ)

Τη δεύτερη ημέρα της νομικής αμφισβήτησης στο Ανώτατο Δικαστήριο του Ηνωμένου Βασιλείου της απαγόρευσης της Palestine Action η Ιρλανδή συγγραφέας Σάλι Ρούνεϊ περιέγραψε τη δράση της ομάδας διαμαρτυρίας ως «θαρραλέα και αξιοθαύμαστη» και ότι είναι αφιερωμένη στην πρόληψη εγκλημάτων κατά της ανθρωπότητας από το Ισραήλ. Η συγγραφέας είπε ότι δεν είχε κανένα λόγο να αποσύρει την υποστήριξή της στην ομάδα εκτός από το γεγονός ότι «θα ήταν πιο βολικό για μένα προσωπικά και επαγγελματικά αν προσποιούμουν ότι το έκανα».

Η Ρούνεϊ συγγραφέας των μπεστ σέλερ «Normal People» και «Conversations with Friends» δήλωσε στο Ανώτατο Δικαστήριο ότι είναι εξαιρετικά απίθανο να μπορέσει να δημοσιεύσει νέα έργα στο Ηνωμένο Βασίλειο όσο παραμένει σε ισχύ η απαγόρευση της Palestine Action λόγω της δημόσιας υποστήριξής της προς την ομάδα. Η Ρούνεϊ έχει ανακοινώσει ότι σκοπεύει να χρησιμοποιήσει τα έσοδα από τα έργα της για να υποστηρίξει την Palestine Action,

Το δικαστήριο άκουσε την Πέμπτη τον Άνταμ Στρο, KC, ο οποίος εκπροσωπεί τον Μπεν Σολ, ειδικό εισηγητή του ΟΗΕ για την προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και την καταπολέμηση της τρομοκρατίας, έναν από τους τρεις παρεμβαίνοντες στην υπόθεση (οι άλλοι είναι η Liberty και η Amnesty UK ).

Σε γραπτές παρατηρήσεις, ο Στρο δήλωσε: «Υπάρχει συναίνεση, ή αναδυόμενη συναίνεση, ότι αυτή η απαγόρευση αποτελεί παράνομη παρέμβαση στο διεθνές δίκαιο. Υπάρχει επίσης συναίνεση, ή αναδυόμενη συναίνεση, ότι ο ορισμός της τρομοκρατίας δεν επεκτείνεται σε σοβαρές ζημιές σε περιουσιακά στοιχεία».

Απαντώντας εκ μέρους του υπουργού Εσωτερικών, ο Σερ Τζέιμς Ίντι Κέι Σι δήλωσε ότι το βρετανικό κοινοβούλιο έχει το δικαίωμα να ορίσει την τρομοκρατία. «Το κοινοβούλιο έχει αποφασίσει τι είναι τρομοκρατία, η οποία περιλαμβάνει σοβαρές ζημιές σε περιουσιακά στοιχεία, ανεξάρτητα από το αν συνοδεύεται από βία κατά ανθρώπων», είπε.

Όμως δεν έχει κατά τη γνώμη μου αποφασίσει το «κοινοβούλιο» τι είναι τρομοκρατία, αλλά η σημερινή πλειοψηφία του, η οποία αύριο θα μπορούσε να είναι μειοψηφία. Γι’ αυτό σε μία δημοκρατία, όπως λέει ο Γ. Χάμπερμας, το Σύνταγμα ανέχεται ακόμη και τους «αντιπάλους» της δημοκρατίας. Οι «αντίπαλοι», οι σημερινοί αλληλέγγυοι στον λαό της Παλαιστίνης που υφίσταται γενοκτονία από το Ισραήλ, οι αποκαλούμενοι «τρομοκράτες» από την πλειοψηφία του βρετανικού κοινοβουλίου, είναι σήμερα αναγνωρισμένοι από την κοινωνική πλειοψηφία ως οι πραγματικοί φίλοι της Δημοκρατίας και της Δικαιοσύνης. Ποιος άραγε είχε δίκιο ο Κρέοντας που εξέφραζε το νόμο ή η Αντιγόνη που τον παραβήκε; Ιστορικά αποδείχθηκε ότι το δίκαιο το εξέφρασε η δεύτερη.

Η υπερψήφιση συνεπώς ενός νόμου από τους νομοθέτες στο κοινοβούλιο δεν σημαίνει ότι ο νόμος είναι δίκαιος, αφού κάθε νόμος, ακόμη και ο ανώτατος του συντάγματος, συμπυκνώνει έναν συγκεκριμένο συσχετισμό πολιτικών δυνάμεων. Γι' αυτό η «ιερότητα» των νόμων είναι ένας μανδύας της κυρίαρχης εξουσίας. Το ίδιο συμβαίνει και με το απαραβίαστο του Συντάγματος. Εξάλλου, το ακροτελεύτιο άρθρο του ανώτατου νόμου έρχεται σε αντίφαση με μια τέτοια απαίτηση. Μπορεί κάποιος να μην υπακούει στο νόμο; Ναι, λέει ο Χ. Ζιν, αρκεί η πράξη του να συνάδει με τη δικαιοσύνη. Το ανώτατο κριτήριο δεν είναι ο νόμος αλλά η δικαιοσύνη (ότι «είναι νόμιμο δεν είναι και ηθικό»). Διαφορετικά θα έχουμε μία «κυβέρνηση των νόμων» και όχι μία «κυβέρνηση των ανθρώπων».

Σήμερα είναι απόλυτα βεβαιωμένο για τις κοινωνίες ότι η Δικαιοσύνη είναι με το μέρος των Παλαιστινίων. Αυτοί είναι τα θύματα. Σ' αυτό αντιτίθενται οι εξουσίες και τα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα, πρωτίστως εκείνα που σχετίζονται με τους εξοπλισμούς ...