Nemo...

«…Αυτή είμαι εγώ για πάντα

Ένας από τους χαμένους

Αυτός χωρίς όνομα…»

«Ω, που πάμε;»

Είναι o non-binary Ελβετός τραγουδιστής Νέμο που τραγουδά.

Που επέστρεψε το βραβείο το οποίο κέρδισε στον διαγωνισμό τραγουδιού της Eurovision του 2024 σε ένδειξη διαμαρτυρίας για τη συμμετοχή του γενοκτόνου κράτους του Ισραήλ στη διοργάνωση του επόμενου χρόνου.

«Γιατί αυτά που λένε τα τραγούδια στη σκηνή πρέπει να ευθυγραμμίζονται με αυτά που γίνονται εκτός σκηνής» λέει. Γιατί υπάρχει «μια σαφής σύγκρουση» μεταξύ των αρχών για «ενότητα, ένταξη και αξιοπρέπεια για όλους» και της απόφασης να επιτραπεί στο Ισραήλ να διαγωνιστεί.

Ο Νέμο ανατρέπει την αντίληψη ότι το «κανονικό» είναι η δύναμη και το χρήμα. Εξαερώνει την δεξιά ιδεολογία σύμφωνα με την οποία κέντρο του κόσμου είναι το άτομο και το συμφέρον του. Ότι όλα είναι δουλειές, κέρδη και ζημιές.

Ο Νέμο με τη συμβολική του πράξη μας λέει και κάτι άλλο, ότι η «αλληλεγγύη» δεν συνιστά από μόνη της ποιοτική διαφορά, καθώς αλληλεγγύη επιδεικνύουν και οι φασίστες, και οι ναζιστές, και οι μαφιόζοι και οι μασόνοι. Γι’ αυτό σημασία έχει να δείχνεις αλληλεγγύη όχι μόνο στον οικείο, όχι μόνο στον ομοεθνή ή στον ιδεολογικά ομογάλακτο, αλλά και στον ανοίκειο, προπάντων στον ξένο, στον Άλλο Άνθρωπο.

Αλληλέγγυ@ είσαι όταν λες μαζί με τον Ρεμπώ «Εγώ είναι ο άλλος»…