Σε επιστολή του, ο Σύλλογος Μουσικών Βόρειας Ελλάδας περιγράφει την τραγική κατάσταση των μελών του και καταλογίζει ευθύνες.
Η επιστολή έχει ως εξής:
Συμπληρώνεται ένας χρόνος υποχρεωτικής ανεργίας στο χώρο των μουσικών, με εξαίρεση τους τρεις μήνες του καλοκαιριού, όπου ναι μεν δεν ήταν πληττόμενος ο κλάδος "στα χαρτιά", αλλά οι συνθήκες λόγω των μέτρων ήταν απαγορευτικές, με αποτέλεσμα να εργαστούν ελάχιστοι και με ελάχιστες ημέρες εργασίας. Τα πολιτικά παιχνίδια κυβέρνησης και αντιπολίτευσης, που με την γνωστή τακτική τους "πετούσαν την μπάλα στην κερκίδα", αποτέλεσαν ιδανική συνθήκη ώστε:
Οι ακυρώσεις, οι αναβολές εκδηλώσεων και φεστιβάλ από Δήμους, Περιφέρειες, συλλόγους κλπ, από σκηνές και καταστήματα εστίασης, που δεν μπορούσαν να απασχολήσουν μουσικούς λόγω μισής χωρητικότητας, να εμφανίζουν τον κλάδο ως μη πληττόμενο αλλά οι εργαζόμενοι να μην δουλεύουν, χωρίς όμως να χαρακτηρίζεται ο κλάδος ως πληττόμενος από την κεντρική διοίκηση, άρα και μη επιδοτούμενος…
Το να αναλύσουμε τα ελλιπή μέτρα στήριξης είναι μάλλον περιττό. Υπάρχουν άλλωστε καταγεγραμμένα στις ΚΥΑ που έχουν εκδοθεί.
Καλό είναι όμως να καταγράψουμε σε απόλυτους αριθμούς, σε χρήμα δηλαδή, τις επιδοτήσεις που δόθηκαν.
Ο καλύτερα επιδοτούμενος μουσικός που έχει λάβει όλα τα επιδόματα, δηλαδή: Μαρτίου Απριλίου (800€), Μαΐου (534€), Σεπτεμβρίου Οκτωβρίου (1068€) και περιμένει την επιδότηση Νοεμβρίου Δεκεμβρίου την οποία θα λάβει τον Φεβρουάριο (1068€), θα έχει λάβει για δώδεκα μήνες 3470€, ήτοι 289,16€ ανά μήνα!
Ούτε λόγος βέβαια για οποιαδήποτε αναστολή και "κούρεμα" δόσεων δανείων, πληρωμών, επιδότηση ενοικίων που επίμονα ζητάμε από την πρώτη ημέρα!
Δεν χρειάζεται να αναφέρουμε καν, ότι τα χρήματα αυτά πρακτικά επιστρέφουν στο κράτος άμεσα, (εφορία, τέλη κυκλοφορίας κλπ) ή μεγάλο μέρος τους έμμεσα (θέρμανση, ρεύμα, κλπ). Για φαγητό και υγεία ούτε λόγος!
Καμία εγγύηση ότι, έστω και αυτή η ελλιπής επιδοματική πολιτική θα συνεχιστεί για τους μήνες που διανύουμε και αυτούς που έρχονται. Προφανώς θα πρέπει μάλλον τα σωματεία ανά δίμηνο να "ζητιανεύουν" για το αυτονόητο.
Είναι προφανές λοιπόν γιατί δημιουργήθηκε η ανάγκη να προχωρήσει ο ΣΜΒΕ σε εβδομαδιαία διανομή τροφίμων εδώ και τρεις μήνες και να ζητήσει την αρωγή του Κοινωνικού Ιατρείου - Φαρμακείου Θεσσαλονίκης σε συνεργασία με ανεξάρτητους γιατρούς, για να έχουν βοήθεια στη σίτιση και μια στοιχειώδη πρωτοβάθμια περίθαλψη οι μουσικοί και οι καλλιτέχνες της πόλης.
Αποτελεί άμεση ανάγκη και προτεραιότητα να ανοίξει τώρα η συζήτηση για το τι μέλλει γενέσθαι όταν θα αρχίσει να ανοίγει η αγορά. Η εμπειρία υπάρχει πλέον!
Είναι βέβαιο ότι με τα υγειονομικά μέτρα τα οποία περιορίζουν τις χωρητικότητες, οι παραγωγές δεν βγαίνουν οικονομικά.
Στον χώρο της εστίασης (ταβέρνες, μπαρ, μουσικές σκηνές) όπου απασχολείται το μεγαλύτερο κομμάτι των μουσικών, οι επιχειρήσεις είναι υπερχρεωμένες από τα συσσωρευμένα χρέη και τις επιστρεπτέες προκαταβολές που έχουν λάβει και θα κληθούν να αρχίσουν να αποπληρώνουν. Θα ήταν παράλογο να περιμένουμε ότι ένας επιχειρηματίας έχοντας να πληρώσει τα λειτουργικά, συν τα πάγια, συν τα νέα χρέη, θα ρισκάρει με την μισή χωρητικότητα να απασχολήσει ορχήστρα.
Θα πρέπει άμεσα να εκπονηθεί από κοινού, (πολιτεία, επιχειρήσεις, εργαζόμενοι) ένα πλάνο για την επόμενη ημέρα.
