Το τυχαίο και το μελλούμενο

Σύμφωνα με την Δαρβινική Θεωρία, η Φύση δεν αποσκοπεί σε κάποιον ιδιαίτερο στόχο, απλώς όλα εξελίσσονται με την λογική της προσαρμοστικότητος: δεν επιβιώνει το δυνατότερο ή το καλύτερο είδος, αλλά αυτό το οποίο προσαρμόζεται ευκολότερα στις συνεχώς μεταβαλλόμενες συνθήκες ζωής.

Μέσα σε αυτό το περιβάλλον προσαρμόζεται το είδος μας και μπορεί κάποιος να ορίσει και το τυχαίο, το οποίο δεν είναι και τόσο τυχαίο: Ο πλούσιος γόνος με το ακριβό αυτοκίνητο δεν είναι υποχρεωμένος να περάσει από επικίνδυνες γειτονιές όπως ο φτωχός για να πάει σπίτι του και δεν κινδυνεύει να φάει μία τυχαία σφαίρα στο κεφάλι. Από την άλλη πλευρά, σε αντίθεση με τον φτωχό, αυτός και οι γείτονές τους τραβούν, όπως το μέλι τις μέλισσες, τους κλέφτες και είναι θέμα στενής τύχης μεταξύ γειτόνων μόνο, ποιο σπίτι θα κτυπήσουν. Ταυτόχρονα, πλούσιοι, φτωχοί και κλέφτες κινδυνεύουν στο ίδιο βαθμό να τους πέσει ένας μετεωρίτης στο κεφάλι. Το σημαντικό που πρέπει να κατανοηθεί είναι ότι για τον μετεωρίτη, το κεφάλι που θα σπάσει είναι ανώνυμο και σε καμμία περίπτωση επιλέξιμο σε σχέση με κάποιο άλλο. Ομοίως, το κεφάλι βρέθηκε σε λάθος τόπο, λάθος χρόνο, χωρίς να επιδιώκει να συναντήσει τον μετεωρίτη…

Με αυτό το πνεύμα θα πρέπει να αξιολογήσει κάποιος την έννοια “τυχερός” στα κατ’ ευφημισμό “τυχερά παιγνίδια”. Εννοιολογικά, είναι αστήρικτο λογικά, να ισχυρίζεται κάποιος “μαντεύω ότι στο μέλλον θα μου πέσει ο λαχνός που κερδίζει, γιατί είμαι τυχερός ή το πρακτορείο που πάω είναι τυχερό”. Η μόνη “τύχη” που διαθέτει κάποιος είναι η αγορά περισσότερων λαχνών, οι οποίοι προφανώς αυξάνουν τις πιθανότητές του. Δεν υπάρχει φυσικός, λογικός ή και ψυχικός μηχανισμός ο οποίος να συνδέει τον παίκτη με έναν κερδίζοντα αριθμό λαχνού. Απλά αυθυποβάλλεται, θέλει να πιστεύει ότι υπάρχει.

Κωμικοτραγική είναι η περίπτωση των καλότυχων (“γουρλίδικων”) και κακότυχων (“γκαντέμηδων”). Οι φίλοι του, δεν θέλουν τον Γιώργο μαζί τους στο γήπεδο, να δουν την αγαπημένη τους ομάδα, γιατί είναι γκαντέμης και όταν έρχεται, η ομάδα χάνει. Ξεχνούν ότι η παρέα απέναντι φέρνει μαζί της τον Νίκο γιατί είναι γουρλής και η ομάδα κερδίζει. Τελικά το φορτισμένο με αόρατες δυνάμεις Μέλλον, σε ποια παρέα θα κάνει την χάρη, μιας και οι ποδοσφαιρικές ικανότητες της αγαπημένης τους ομάδας δεν φαίνεται να παίζουν κανέναν ιδιαίτερο ρόλο στην επίτευξη της νίκης, παρά μόνο οι ανώνυμοι γουρλής και γκαντέμης;

Ακόμη πιο σημαντική είναι η απατηλή αντίληψη ότι η θέση των πλανητών κατά την γέννηση επηρεάζει τον χαρακτήρα και το μέλλον ενός ανθρώπου. Γνωρίζουμε από την Επιστήμη ότι τα άστρα εκπέμπουν ισχυρότατη ηλεκτρομαγνητική ακτινοβολία, η οποία φθάνει στην Γη αυτούσια, μαζί με τα προϊόντα αλληλεπίδρασής της (φωτόνια, αφόρτιστα και φορτισμένα σωμάτια και υποσωμάτια) με την ανώτερη ατμόσφαιρα.

Προφανώς καταφθάνουν τρισεκατομμύρια τέτοια σωματίδια τα οποία απορροφώνται αλλά και διαπερνούν συνεχώς το έμβρυο, μετά το νεογέννητο και αργότερα το παιδί και τον ενήλικα. Πολλά διέρχονται από τους πυρήνες των ατόμων. Τα σωματίδια αυτά χάνουν την ταχύτητά τους (την κινητική τους ενέργεια σε ορθή επιστημονική γλώσσα) και μετατρέπονται σε αμελητέες ποσότητες θερμότητος μέσα στο σώμα. Αυτός και μόνο αυτός, είναι ο μηχανισμός αλληλεπίδρασης ακτινοβολίας – ανθρώπου. Σπάω το κεφάλι μου να καταλάβω πως για παράδειγμα, μερικά τυχαία φωτόνια τα οποία θα περάσουν από τον πυρηνίσκο κάποιων ατόμων, θα κάνουν το παιδί τσιγκούνη, φιλόσοφο, καλό πατέρα αύριο, ή θα κάνουν τυχερή κάποια συγκεκριμένη ημέρα, χρόνια μετά την γέννηση, όπως ισχυρίζεται (τα άστρα σας ευνοούν αύριο Τρίτη…) ο δόκτορας αστρολογίας και ταρώ κ. Φαρίκ, από την άνω Μεσοποταμία…

Η απάντηση σε αυτήν την “παράλογη λογική” των απατεώνων των ωροσκοπίων, ευρίσκεται στην πίστη για την ύπαρξη ενός υπερφυσικού κόσμου. Όταν λατρεύουμε να πιστεύουμε ότι υπάρχουν κάποιες ανώτερες δυνάμεις, πέρα από εμάς, δεν έχει σημασία εάν τις ονομάζουμε Θεό, Θεάνθρωπο, Δαίμονα, Αγίους ή Αγγέλους, οι οποίοι ζουν αιωνίως, κάνουν μαγικά, μετακινούν βουνά, θεραπεύουν τους ασθενείς (μόνο τους ημέτερους!), γνωρίζουν και αλλάζουν τα μελλούμενα, θα πιστέψουμε ότι υπάρχει στον παρόντα κόσμο κρυμμένη μια σκοπιμότητα, η οποία ευνοεί την διαιώνιση του Εγώ μας μέσα από Παραδείσους.  Μέσα σε αυτό το πνεύμα, είναι εξαιρετικά εύκολο να αγνοήσουμε τα φτωχά φωτόνια, την Πραγματικότητα, την Επιστήμη και την Αλήθεια τελικά και να σκαρφαλώσουμε απτόητοι τα σκαλοπάτια της state of the art μελλοντολογίας…