Τζίντιλι...

«Ήρθε»! Δυο βδομάδες ταξίδευε το «Τζίντιλι», το νέο βιβλίο του Δημήτρη Χριστόπουλου, για να φθάσει από το κέντρο της Αθήνας στη δυτική Αθήνα. Δυο ολόκληρες βδομάδες! Όσο κάνει ένα βιβλίο για να φθάσει από τη Νέα Υόρκη. Γι’ αυτό τα ΕΛΤΑ θα εκχωρήσουν τη θέση τους στην Amazon του Τζεφ Μπέζου. Γι’ αυτό ο πλούτος θα συνεχίσει να συγκεντρώνεται στα χέρια ελάχιστων ανθρώπων, ενώ η συντριπτική πλειονότητα θα δοκιμάζεται από την φοβερή δυστοπία της πανδημίας, του εγκλεισμού, της φτώχειας, του ξεριζωμού και του κοινωνικοί αποκλεισμού. Γι' αυτό η ταχύτητα, η χωρίς φρένα συνεχής επιτάχυνση θα έχει ως κατάληξη το χάος. Ήδη η φύση και η ίδια ζωή καταστρέφονται χωρίς να τους δίνεται ο χρόνος να αναπαραχθούν. Η οικολογική καταστροφή τείνει να γίνει μη αναστρέψιμη, καθώς εξαλείφεται η δυνατότητα μιας νέας αρχής.

Στο «Τζίντιλι»(ανεμοστρόβιλος στα βλάχικα) περιγράφονται οι «περιπέτειες ανθρώπων που βίωσαν μιάν απρόσμενη οικολογική καταστροφή», αλλά εδώ υπάρχει ακόμα η ελπίδα. Υπάρχει ο φόβος "για το ζοφερό μέλλον", αλλά υπάρχει "και το αισιόδοξο όραμα της στροφής προς μια οικο-κοινωνική διέξοδο…". Οι άνθρωποι δραπετεύουν για «να χτίσουν από την αρχή τη ζωή τους…».

Το αντικείμενο του βιβλίου παραπέμπει στη διερώτηση του Ε. Σαΐντ, που απορούσε γιατί ελάχιστοι «μεγάλοι» λογοτέχνες πραγματεύονται τα σύγχρονα μεγάλα κοινωνικά και οικονομικά γεγονότα, υπηρετώντας τη λογική της «μη παρέμβασης». Δεν είναι δυνατόν να γίνει αποδεκτή η ιδέα «ότι κάποιος μπορεί να διαβάζει υψηλή λογοτεχνία και ταυτόχρονα να σκοτώνει και να ακρωτηριάζει...», δεν μπορεί "ο πολιτιστικός κόσμος να χρησιμεύει γι' αυτό το είδος μεταμφίεσης", έγραφε ο Σαΐντ(Η κριτικής της κριτικής κριτικής).    

Στο «Τζίντιλι», η λογοτεχνία δεν επικαλύπτει, δεν μεταμφιέζει, αντίθετα, γίνεται το "μαχαίρι" που ξεσκίζει το σελοφάν της υποκρισίας και της αδικίας, διατυπώνοντας το αίτημα για δικαιοσύνη. Ο συγγραφέας, εδώ, δρα γράφοντας για να αλλάξει τον κόσμο…

*Παρατηρήσεις από την ανάγνωση των πρώτων σελίδων του βιβλίου