Τα Εξάρχεια ως τόπος αντίστασης

 Χιλιάδες άνθρωποι διαδηλώνουν στα Εξάρχεια ενάντια στην κατασκευή μετρό στην πλατεία της περιοχής και την αμφισβητούμενη ανάπλαση στον Λόφο του Στρέφη, στο πλαίσιο «δωρεάς» 1,15 εκατομμυρίου ευρώ από την επενδυτική «Prodea Investments».

Τι διεκδικούν οι πολίτες;

Τη γειτονιά τους, το δημόσιο χώρο τους, την κοινότητά τους ως βασικό στοιχείο εκδίπλωσης της ανθρώπινης υπόστασής τους.

Τι διεκδικεί η νεοφιλελεύθερη εξουσία με τη βία των ΜΑΤ;

Την ακύρωση της παραδοσιακής κοινότητας, την εξάλειψη της γειτονιάς, την εμπορευματοποίησή της. Θέλουν να επιβάλλουν τον «ανέπαφο πολιτισμό», να καταργήσουν την πόλη, τον αντισυστημικό «Δρόμο», εκεί όπου όπου ακυρώνονται τα μαγειρεία των καθεστωτικών μέσων ενημέρωσης και ανατρέπονται οι ατζέντες τους. Θέλουν μια αποστειρωμένη «στρατιωτική κοινωνία», όπου η ιδιωτεύουσα προσωπικότητα δεν θα μπορεί να δημιουργεί τριβές και αναταράξεις στη λειτουργία της οικονομικής, της κοινωνικής και της πολιτικής «μηχανής» τους

Το έκαναν ήδη στην πλατεία Ομόνοιας και στην πλατεία Συντάγματος. Εκεί όπου κυκλοφορούν χιλιάδες άνθρωποι, συναλλάσσονται, αγοράζουν, προβαίνουν γενικά σε ποικίλες κοινωνικές δραστηριότητες, αλλά δεν συναντιώνται, καθώς ως κοινωνικά όντα είναι σχεδόν απομονωμένοι μεταξύ τους, όπως στο «Ένας κανένας εκατό χιλιάδες» του Πιραντέλο. Οι πλατείες ως δημόσιος χώρος δεν λειτουργούν πλέον παρά μόνο για τη διαφήμιση και την κατανάλωση. Όλα τ’ άλλα ελλείπουν. Προπάντων ο λόγος και ο διά-λογος.

Το ίδιο θέλουν να κάνουν και στα Εξάρχεια.

Κάποτε πιστεύαμε ότι δεν μπορούμε να καταστούμε πλήρη ανθρώπινα όντα, αν δεν ανήκουμε ο ένας στον άλλο, ως μέλη της κοινότητας, ως πολίτες, ως φίλοι, ως συνάδελφοι και ως γείτονες. Μας ενσταλάζουν τώρα την θατσερική αντίληψη ότι δεν υπάρχει κοινωνία, αλλά ένας κόσμος ξένων. Έτσι μας ωθούν στην ιδιώτευση και στην απόσυρση στην πυρηνική οικογένεια και το σπίτι μας. Αλλά χωρίς την κοινωνία και μια ανάλογη δημόσια ζωή, ο εαυτός μας αρχίζει να συρρικνώνεται και να μετατρέπεται, είτε σε άτομο δημόσιας μάζας, που «τρέφεται» με βασιλικά πτώματα, είτε σε καφκικά ζωύφια.

Επιδιώκουν την απολιτικοποίηση μας

Η συρρίκνωση ελαχιστοποιεί τον εαυτό, καθώς αδειάζει προοδευτικά τη ζωή από κάθε είδους περιεχόμενο, από στόχους και πολιτικά προτάγματα. Η καθημερινή ζωή μοιάζει τόσο προβληματική και ο κόσμος τόσο απειλητικός και αβέβαιος που το μόνο που μπορεί να κάνει κανείς είναι απλώς να τα βγάζει πέρα, να ζει μια μέρα τη φορά! Μόνο που αυτή δεν είναι ζωή, αλλά επιβίωση.

Όμως οι νέοι και οι νέες στα Εξάρχεια και παντού, όσο θα νιώθουν και θα αισθάνονται την ανάγκη να συναντιώνται και να ερωτεύονται, όσο θα αρνούνται μια ζωή που θα έχει απλά δυο ημερομηνίες με μία παύλα ανάμεσα, τόσο θα δημιουργούν "πλατείες" και συναντήσεις, χορούς και Δρόμους…

"…να παραμείνουν τα Εξάρχεια γειτονιά και τόπος Αντίστασης", γράφει το πανό.

Γιατί ναι, το να υπερασπίζεσαι τον χαρακτήρα της «γειτονιάς» σήμερα, είναι Αντίσταση και υπεράσπιση της Δημοκρατίας.