Εδώ και δύο εβδομάδες η Αΐσα δεν έχει ανοίξει τα μάτια της. Δεν έχει μιλήσει. Δεν έχει περπατήσει. Η ομάδα ψυχικής υγείας της Μόριας υποστηρίζει πως ίσως πρόκειται για ένα από τα πρώτα κρούσματα με «σύνδρομο παραίτησης» που καταγράφεται στον καταυλισμό. «Βρίσκομαι στη Λέσβο όπου μελετώ τις ψυχολογικές επιπτώσεις του τραύματος σε αυτά τα παιδιά που στην πλειοψηφία τους έχουν ξεφύγει από βίαιες συγκρούσεις στη χώρα τους, μόνο για να καταλήξουν σε έναν προσφυγικό καταυλισμό όπου οι συνθήκες είναι χαοτικές και απάνθρωπες. Σύντομα κατάλαβα πως η Αΐσα, σε αυτό το στάδιο, έχει σωματοποιήσει ότι μπορεί να συμβεί σε ένα παιδί που χάνει οποιαδήποτε ελπίδα», σημειώνει η Jules Montague.
Το «σύνδρομο παραίτησης» μπορεί να διαρκέσει για μήνες ή χρόνια. Εκατοντάδες τέτοια περιστατικά έχουν καταγραφεί σε παιδιά που ζουν σε καταυλισμούς προσφύγων και αιτούντων άσυλο στη Σουηδία, ενώ μερικά ακόμα έχουν σημειωθεί και στην Αυστραλία. Παιδιά, που ήταν απολύτως υγιή μερικούς μήνες πριν, πρέπει πλέον να φορούν πάνες και να σιτίζονται με καθετήρα. Η πρόγνωση του συνδρόμου είναι αβέβαιη. Τα παιδιά που επανήλθαν ωστόσο, επανήλθαν μόνο όταν εκείνα και η οικογένειά τους βρέθηκαν σε ένα μέρος με σταθερότητα, και όταν εξασφαλίστηκε η κατοικία τους.
Η Αΐσα ειδε τον 9χρονο αδερφό της, να σκοτώνεται λίγα μέτρα μακριά της, από βόμβες στο Αφγανιστάν. Η ίδια τραυματισμένη χρειάστηκε να κάνει μια σειρά χειρουργικών επεμβάσεων στο δεξί της πόδι, το οποίο εξακολουθεί να περιβάλλεται από μεταλλικές λάμες. Μετά πέρασε μέσω θαλάσσης, στη Λέσβο. Παρόλ'αυτά φάνηκε δυνατή. Βυθίστηκε όμως σε μία χαοτική κατάσταση πριν μερικές εβδομάδες, όταν ένας έφηβος μαχαιρώθηκε θανάσιμα κοντά στη σκηνή τους, αναφέρει η Jules Montague. «Υπήρχε παντού αίμα και ηχούσαν σειρήνες», περιέγραψε ο πατέρας του κοριτσιού. «Όλοι φώναζαν. Άρχισε να ουρλιάζει. Αλλά ξαφνικά σταμάτησε να μιλάει». Πριν η οικογένεια φύγει από το Αφγανιστάν, λέει ο πατέρας της , η Αΐσα ήταν άτακτη και γλυκιά. «Έπαιζε με κούκλες και αγαπούσε τα πάρκα και της βόλτες». Πλέον σκεπάζει τα με τα χέρια της το πρόσωπό της κάθε πρωί, υπερβολικά συγκλονισμένη ίσως για να αναμετρηθεί με το παρελθόν της, το παρόν της ή το μέλλον της.
