Σύγχρονη τραγωδία...

Η ύπαρξη αυτών των ψυχών περικλείεται σε μερικά μπαγκάζια.

Η ύπαρξη αυτών των παιδιών χωράει σε μία κουβέρτα. Τα παπούτσια μένουν έξω απ’ αυτή. Το ίδιο και το βλέμμα. Χαμένο, απλανές, χωρίς μέλλον, χωρίς ένα σωσίβιο να πιαστεί. Είναι το βλέμμα της Ιωλέκ, της κάθε Ιωλέκ «που δεν γνώρισε ποτέ τι θα πει παιγνίδι».

Είναι πρόσφυγες, είναι προσφυγόπουλα στην πλατεία Βικτωρίας. Η αίτησή τους έγινε αποδεκτή, αλλά όχι και οι ίδιοι ως ανθρώπινες υπάρξεις με αξιοπρέπεια και Πρόσωπο. Είναι νόμιμοι, αλλά η ύπαρξή τους δεν είναι. Θεωρούνται παρείσακτοι και ακόμα χειρότερα, "εισβολείς". Είναι η προσωποποίηση του φόβου που θα προσελκύσει την οργή του εγχώριου πληθυσμού για τα δεινά του. Είναι οι "κακοί" που θα αλλοιώσουν τον ελληνικό πολιτισμό, είναι αυτοί που θα πάρουν τις δουλειές μας (στα φραουλοχώραφα της Μανωλάδας και στα χωράφια του Μαραθώνα!), είναι αυτοί η αιτία της ανόδου της εγκληματικότητας. Η αποτυχία του συστήματος, η αύξηση της ανεργίας και η εκπτώχευση που θα ενσκήψει από το φθινόπωρο θα ριχτεί στις πλάτες αυτών των αθώων, που παίρνουν δήθεν τα επιδόματα από τα χρήματα των φορολογούμενων Ελλήνων. Ψέμματα και απανθρωπιά.

Αυτά τα μωρά παιδιά που ο υπουργός Μηταράκης εξόρισε από τα σπίτια τους για δεύτερη φορά, θα γίνουν σε λίγο η... αιτία της δυστυχίας μας. Ο υπουργός των γκλομπ Μ. Χρυσοχοΐδης θα συνεχίσει τις εξώσεις από χώρους –χρόνια αδειανούς- και θα χτίζει τα πορτοπαράθυρα για να εγκλείσει εντός τους τον «αέρα» και την μεγάλη αξία του χομπσιανού τους πολιτισμού, την «ατομική ιδιοκτησία». Ο πρωθυπουργός Μητσοτάκης θα συνεχίσει να απαθανατίζεται μετά της συζύγου του μπροστά στη γνωστή φωτογραφία του Μπεχράκη, επιχειρώντας να υποκλέψει κάτι από την ευαισθησία του αξέχαστου φωτορεπόρτερ και ακτιβιστή. Θα συνεχίσει να "βλέπει" και τραγωδίες.  Όχι τη σύγχρονη, την αρχαία. Κάτι θα μπορούσε να πάρει, βέβαια, και απ' αυτή, αλλά και τούτη θα την ερμηνεύσουν σύμφωνα με την μαραγκιασμένη τους ψυχή, χειροκροτώντας τον πρωταγωνιστή καθώς φιλάει το ομοίωμα του Παρθενώνα! Ο άνθρωπος γι' αυτούς έχει απολεσθεί τελεσίδικα.

Το προϊόν «Μητσοτάκης» είναι βέβαιο ότι θα είναι πάντα εδώ με όλες τις αξίες και τα ψιμύθια που θα του προσθέτει το πολιτικό μάρκετινγκ. Όμως η πραγματικότητα, η φοβερή ανθρωπωδία στην πλατεία Βικτωρίας, στη ΒΙΑΛ, στη Μόρια, στην Αμυγδαλέζα, στη Μαλακάσσα, παντού, θα θρυμματίζει και την πιο φροντισμένη εμπορική εικόνα.

*(φωτογραφία του Μάριου Λώλου)