Σήμερα η Γάζα, αύριο εμείς...

«…τα πράγματα για τα οποία νομίζαμε ότι υπέφεραν οι άνθρωποι στο παρελθόν - είναι ακόμα μπροστά μας… νομίζετε ότι γράφετε για το παρελθόν. Στην πραγματικότητα γράφετε για το μέλλον σας.». Ένας Παλαιστίνιος ποιητής μας λέει ότι αυτό που συμβαίνει στη Γάζα σήμερα, μπορεί να συμβεί σε μας και σε άλλους στη συνέχεια, στο βαθμό που επικρατεί η φασιστική ιδεολογία κυβερνήσεων όπως αυτή του Μπ. Νετανιάχου.

Θυμίζω ότι ο ιδεολογικός μέντορας της θρησκευτικής ισραηλινής ακροδεξιάς και σύμβουλος του Νετανιάχου είναι ο Ισραηλινοαμερικανός Yoram Hazony. Το βιβλίο του Χαζόνι, ‘Η Αρετή του Εθνικισμού’, ακολουθεί το «δόγμα Τραμπ» στην εξωτερική πολιτική και έγινε μπεστ σέλερ στους κύκλους των υπερεθνικιστών σε ολόκληρο τον κόσμο (μεταφράστηκε σε είκοσι γλώσσες). Στη Βουδαπέστη, μάλιστα, ο Όρμπαν το αναφέρει τακτικά. Λίγους μήνες μετά την κυκλοφορία του βιβλίου, ο Χαζόνι έκανε το Ίδρυμα Έντμουντ Μπερκ στην Ουάσιγκτον, το οποίο στοχεύει «να ενισχύσει  τον εθνικό συντηρητισμό στη Δύση και σε άλλες δημοκρατίες». Στόχος του λοιπόν είναι η διάδοση των ακροδεξιών ιδεών παντού. Ο Μπερκ ήταν ένας Βρετανός πολιτικός του 1790 και μεγάλος επικριτής της Γαλλικής Επανάστασης και της Διακήρυξης των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου. Συμπρόεδρος αυτής της οργάνωσης είναι ο David Brog, πρώην γενικός διευθυντής της αμερικανικής οργάνωσης Christians United for Israel, που αριθμεί δέκα εκατομμύρια μέλη. Τον Ιούνιο του 2022, το Ίδρυμα Μπερκ δημοσίευσε ένα μανιφέστο με τίτλο «Εθνικός Συντηρητισμός-Διακήρυξη αρχών». Το προοίμιο αναφέρει: «Θεωρούμε ότι η παράδοση των ανεξάρτητων και αυτοδιοικούμενων εθνών-κρατών αντιπροσωπεύει το απαραίτητο θεμέλιο για έναν δίκαιο δημόσιο προσανατολισμό προς τον πατριωτισμό, το θάρρος, την τιμή, την πίστη, τη θρησκεία και την οικογένεια... Είμαστε συντηρητικοί γιατί θεωρούμε αυτές τις αρετές απαραίτητες για τη διατήρηση του πολιτισμού μας.» Το άρθρο 4, με τίτλο «Ο Θεός και [η] δημόσια θρησκεία», ορίζει: «Όπου υπάρχει χριστιανική πλειοψηφία, η δημόσια ζωή πρέπει να έχει τις ρίζες της στον Χριστιανισμό και το ηθικό του όραμα να τιμάται από το κράτος και άλλους δημόσιους και ιδιωτικούς φορείς…». Πατρίς-θρησκεία-οικογένεια, το φασιστικό τρίπτυχο κυριαρχεί.

«…ούτε η δημοκρατία, ούτε ένα λεγόμενο προοδευτικό όραμα δεν πρέπει να καθορίζουν τι είναι καλό ή κακό για εμάς.», είναι η δογματική αρχή του ακροδεξιού αυτού κινήματος. Τόσο... δημοκρατικά. Κι όποιος έχει αντίρρηση "βομβαρδίζεται".

Ο Χαζόνι που συμμετείχε στην έκδοση του A Place Among  the Nations, του προγράμματος του Νετανιάχου, θεωρεί ότι η μεγάλη συνωμοσία ενάντια στον εβραϊκό χαρακτήρα του Ισραήλ χρονολογείται από τη δεκαετία του 1920 με τη δημιουργία του Εβραϊκού Πανεπιστημίου της Ιερουσαλήμ από μεγάλους Εβραίους διανοούμενους, συμπεριλαμβανομένου του Judah Leon Magnes, Αμερικανοεβραίου, μεταρρυθμιστή ραβίνου, ειρηνιστή και εχθρού του εθνικισμού, καθώς και από τον φιλόσοφο Martin Buber, που υποστήριζε τη δημιουργία ενός διεθνικού κράτους με τη συμμετοχή Αράβων. 

Οι ακροδεξιοί του Χαζόνι θεωρούν πώς ένα «εβραϊκό και δημοκρατικό κράτος είναι ένα μη εβραϊκό κράτος!» Σύμφωνα με αυτή τη λογική αντιτίθενται στην οικουμενικότητα, γιατί θεωρούν ότι αυτή η δημοκρατική αρχή θα συνέβαλε στον αποϊουδαϊσμό του Ισραήλ!

Ο κατάλογος των εχθρών του Ισραήλ σύμφωνα με τον Χαζόνι είναι μακρύς. Επικρίνει ακόμα και Ισραηλινούς συγγραφείς οι οποίοι κατά τη γνώμη του απορρίπτουν την ίδια την έννοια του εβραϊκού κράτους. Ανάμεσά τους είναι ο Άμος Οζ, που θεωρεί τον εθνικισμό κατάρα της ανθρωπότητας, ο AB Γεσοουά και ο Ντέιβιντ Γκρόσμαν.

Τα γράφω αυτά γιατί οι ιδέες του Χαζόνι προωθούνται σε όλον τον κόσμο με την υποστήριξη υπερπλούσιων οπαδών του αυταρχισμού, που παρέχουν άφθονο χρήμα σε ΜΜΕ, δημοσιογράφους, ιδρύματα κ.ά.. Αλλά και για να σημειώσω ότι ο Νετανιάχου δεν εκπροσωπεί όλους τους Ισραηλινούς, όπως σημειώνει Παλαιστίνιος ποιητής (δεν γράφω το όνομά του γιατί ο στρατός του Νετανιάχου εκτός από μωρά βομβαρδίζει και ποιητές)

Διαβάζω και ξαναδιαβάζω το άρθρο του εχθρού του Χαζόνι, του Ισραηλινού συγγραφέα Ντέιβιντ Γκρόσμαν που δημοσιεύτηκε στους «The New York Times» πριν ένα χρόνο, και εκφράζει την απόγνωσή του για την κατάσταση της ισραηλινής κοινωνίας και τον πόλεμο στη Γάζα. «Ως Ισραηλινός ρωτάω τι είδους άνθρωποι θα είμαστε όταν τελειώσει ο πόλεμος. Πού θα κατευθύνουμε την ενοχή μας —αν είμαστε αρκετά θαρραλέοι να τη νιώσουμε— για όσα προκαλέσαμε σε αθώους Παλαιστίνιους; Για τα χιλιάδες παιδιά που έχουμε σκοτώσει. Για τις οικογένειες που καταστρέψαμε. Και πώς θα μάθουμε, για να μην εκπλαγούμε ποτέ ξανά, να ζούμε μια γεμάτη ζωή στην κόψη του μαχαιριού; Πόσοι θέλουν να ζήσουν και να μεγαλώσουν τα παιδιά τους στην κόψη του μαχαιριού; Και τι τίμημα θα πληρώσουμε για να ζούμε σε διαρκή εγρήγορση και καχυποψία, σε αέναο φόβο; … Ποιος θα μείνει εδώ στο Ισραήλ; Αυτοί που θα μείνουν θα είναι μόνο οι πιο ακραίοι, οι θρησκευόμενοι φανατικοί, οι εθνικιστές, οι ρατσιστές; Είμαστε καταδικασμένοι να παρακολουθούμε, παραλυμένοι, την σταδιακή βύθιση στην τραγική πληγή του Ιουδαϊσμού; Αυτά τα ερωτήματα πιθανότατα θα συνοδεύουν το Ισραήλ για χρόνια. Υπάρχει, ωστόσο, η πιθανότητα για μια ριζικά διαφορετική πραγματικότητα. Ίσως η αναγνώριση ότι αυτός ο πόλεμος δεν μπορεί να κερδηθεί και, επιπλέον, ότι δεν μπορούμε να διατηρήσουμε την κατοχή επ' αόριστον, θα αναγκάσει και τις δύο πλευρές να αποδεχθούν μια λύση δύο κρατών…». Αυτά λέει ο Ισραηλινός δημοκράτης Ντ. Γκρόσμαν.

Αλλά για την ώρα η ακροδεξιά των Χαζόνι-Νετανιάχου-Τραμπ κερδίζει έδαφος παντού εγκληματώντας και συσκοτίζοντας τις συνειδήσεις και την αλήθεια.

Και σε όσους αδιαφορούν, να τους πω να μην πουν ότι δεν ήξεραν, να μην εκπλαγούν αύριο από τις εξελίξεις,  γιατί

σήμερα η Γάζα, αύριο εμείς… 

*(Όπως σημειώνει ο καθηγητής κοινωνιολογίας στο Πανεπιστήμιο Cité του Παρισιού,  Ραζμίγκ Κεουτσεγιάν, η γενοκτονία στην Παλαιστίνη είναι περισσότερο «ζήτημα εποικιστικού αποικισμού, που βρίσκεται σε ισχύ από τα τέλη του 19ου αιώνα: η βία είναι εγγενής στο σιωνιστικό σχέδιο, με την ισραηλινή επίθεση που ξεκίνησε τον Οκτώβριο του 2023 να είναι η πιο καταστροφική από μια μακρά σειρά επιχειρήσεων εθνοκάθαρσης. Σύμφωνα με τον ιστορικό Ρασίντ Χαλίντι, το Ισραήλ διεξάγει έναν «εκατονταετή πόλεμο» εναντίον του παλαιστινιακού λαού. Χωρίς αυτό το στοιχείο, είναι άσκοπο να προσπαθήσουμε να αναλύσουμε τη σφαγή που διαπράχθηκε στις 7 Οκτωβρίου από τη Χαμάς.», γράφει. Η κατάσχεση παλαιστινιακής γης για οικιστικούς σκοπούς αλλά και για καπιταλιστική εκμετάλλευση αποτελεί μια σημαντική διάσταση της σύγκρουσης. Πριν από τις συμφωνίες του Όσλο το 1993 υπήρχαν λιγότεροι από 110.000 έποικοι στη Δυτική Όχθη. Σήμερα, υπάρχουν σχεδόν 710.000. Η ιδέα για τουριστική εκμετάλλευση της Γάζας δεν είναι μόνο μία ιδέα του Τραμπ, αλλά διαχρονικός στόχος των Ισραηλινών ακροδεξιών εποικιστών...)