«Πως μας έκλεψαν το ποδόσφαιρο»
[ Γιώργος X. Παπασωτηρίου / Ελλάδα / 31.05.24 ]Τώρα που καταλάγιασαν οι πανηγυρισμοί, ας μιλήσουμε για το ποδόσφαιρο, ένα λαϊκό άθλημα, που δεν είναι το «μπαλέτο των εργατών», όπως κάποιοι ισχυρίζονται, αλλά ένα ακόμα εμπόρευμα των ολιγαρχών.
Στο βιβλίο «πως μας έκλεψαν το ποδόσφαιρο» οι δημοσιογράφοι Fancois Ruffin και Antoine Dumini γράφουν για το ποδόσφαιρο, τότε που δεν ήταν μία μεγάλη μπίζνα. Γράφουν για τον Socrates(Βραζιλία), τον Carlos Caszely(Χιλή), τον Robbie Fowler(Βρετανία) και άλλους ποδοσφαιριστές που τάχθηκαν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο υπέρ των απόκληρων. Απέναντι σ’ αυτούς είναι σήμερα οι βαθύπλουτοι ποδοσφαιριστές, είναι το ποδόσφαιρο της FIFA και των πολυεθνικών, που εκμεταλλεύονται μικρά παιδιά και πουλούν διασκέδαση (από το σκεδάννυμι-σκορπίζω), εκτόνωση και εφησυχασμό. Η αθώα συλλογικότητα της αλάνας έχει γίνει πλέον η βάρβαρη συλλογικότητα μιας βίαιης μάτσο κουλτούρας. Το ποδόσφαιρο σάπισε (και δεν είναι το μόνο), γιατί έγινε εμπόρευμα… Γιατί σήμερα, πίσω από το θέαμα του ποδοσφαίρου γυρνάει ένας τεράστιος τζόγος, επιχειρήσεις νόμιμες και παράνομες, λαθρεμπόριο καυσίμων, εμπόριο ναρκωτικών, το επιχειρείν της «νύχτας» (κέντρα διασκέδασης, μπαρ κ.ά.), «οπαδικοί στρατοί» που καθοδηγούνται από μπράβους (δες υπόθεση Ρουμπέτη), μίντια και ιστοσελίδες, ελεγχόμενοι πολιτικοί... Οι «ολιγάρχες» είναι οι χορογράφοι του μεγάλου εμπορικού μπαλέτου (που κάποτε ήταν «λαϊκό»).
Το σημερινό ποδόσφαιρο εξακολουθεί να είναι η χαρά των φτωχών, αλλά είναι και η δυστυχία πολλών ανθρώπων και μάλιστα μικρών παιδιών στην Ασία εκεί όπου κατασκευάζουν μπάλες και αθλητικά προϊόντα για ένα κομμάτι ψωμί. Είναι το «όπιο του λαού» αλλά και η κολυμπήθρα εμβάπτισης σε μια πρωτόγνωρη συλλογική χαρά. Το ποδόσφαιρο σήμερα, είναι ένα συνήθως σάπιο, βίαιο, χουλιγκανικό «Εμείς», αλλά και μία αγνή, αθώα, λαϊκή, συλλογική χαρά. Εδώ εκκολάπτονται οι φασίστες της Λάτσιο και του No politica, αλλά και οι antifa του Περιστερίου και της Νέας Φιλαδέλφειας. Οι ιδιοκτήτες των ομάδων δεν είναι ουδέτεροι μεταξύ των δύο αντίθετων πόλων, αλλά συνήθως κατευθύνουν πολιτικά και πολιτιστικά τους «οπαδούς» σε συντηρητική κατεύθυνση και ενίοτε σε φασιστική…