Πουλήθηκε το δάσος της Βαλανιδοράχης- πως 2.100 στρεμ. έγιναν ιδιωτικά

Εν μέσω γιορτών και πανηγύρεων για τα 200 χρόνια από την επανάσταση του 1821, οι συνέπειες της "τουρκοκρατίας" παραμένουν. Τεράστιες δημόσιες εκτάσεις γίνονται ιδιωτικές με την επίκληση της αγοράς τους από "Οθωμανούς μπέηδες" και "μία μαρτυρία δασικού υπαλλήλου"! Χωρίς χοτζέτια ούτε χρυσόβουλα (γιατί λέει έχασαν τους τίτλους!), μόνο με μία μαρτυρία, 2.100 στρέμματα δάσους (της Βαλανιδοράχης εν προκειμένω) γίνονται ιδιωτική ιδιοκτησία!   

Τώρα μαθαίνουμε ότι αυτό το καταπληκτικό δάσος (που περιλαμβάνει τις υπέροχες παραλίες Αλωνάκι, Σκάλα και όρμος του Οδυσσέα), ένα από το ομορφότερα στην Ήπειρο, πουλήθηκε σε νέο ιδιοκτήτη από τους κατόπιν δικαστικής απόφασης ιδιοκτήτες (δηλαδή από τους απογόνους των αγοραστών από τους "μπέηδες"). Την πληροφορία για την πώληση δημοσιεύει το epiruspost.gr, και την επιβεβαίωσε ο δικηγόρος Απόστολος Τάσσης, ο οποίος εκπροσωπούσε τους "απογόνους" κατά την περίοδο της δικαστικής διεκδίκησης του δάσους.

Αγαπητοί αναγνώστες, αξίζει να διαβάσετε την ιστορία για να αντιληφθείτε "πως γίνονται τα λεφτά" στην... ελεύθερη Ελλάδα. (Παραθέτουμε και παλαιότερη συνέντευξη της κας. Μαρίας Μάρκου, μέλους της επιτροπής αγώνα) 

Το ιστορικό της υπόθεσης

Η ιστορία ξεκινάει, όπως αναφέρει το www.paramythia-online.gr, το 1923, όταν το ελληνικό δημόσιο απαλλοτρίωσε την περιοχή Φαναρίου μαζί και το δάσος και το παραχώρησε στους κατοίκους με δικαίωμα βόσκησης. Τον Ιανουάριο του 1927 δύο Οθωμανοί μπέηδες του Μαργαριτίου διεκδίκησαν δικαστικά 750 στρέμματα δάσους και τα «κέρδισαν» με απόφαση του Διοικητικού Δικαστηρίου.

Λίγα χρόνια μετά, τον Ιούλιο του 1927, αυτά τα 750 στρέμματα απαλλοτριώνονται για δεύτερη φορά και αποζημιώνονται από την Επιτροπή Απαλλοτριώσεων Πρέβεζας και οι δύο μπέηδες λαμβάνουν το ποσό των 70.968 δραχμών. Αυτή η απόφαση ήταν και η οριστική. Εντούτοις το 1931 οι μπέηδες πωλούν σε τρεις Παργινούς τη δημόσια γη με την προγενέστερη απόφαση του Ιανουαρίου του 1927. Στην αγοραπωλησία τα 750 στρέμματα έγιναν 2.000.

Από τότε πέρασαν 80 χρόνια απραξίας ως που το 2011 εμφανίστηκαν 19 απόγονοι των αρχικών αγοραστών να διεκδικούν την έκταση. Είχαν όμως ένα μεγάλο πρόβλημα, δεν είχαν τίτλους ιδιοκτησίας καθώς όπως δήλωσαν είχαν χαθεί.

Τότε στο δασαρχείο Πρέβεζας όπου κάποιος υπάλληλος «θυμήθηκε» πως όντως οι τίτλοι κάπου κάποτε υπήρχαν. Η νομική υπηρεσία του δημοσίου στην δίκη είχε εύκολη υπόθεση, αλλά την έχασε! Έτσι το δικαστήριο με βάση μαρτυρία δασικού υπαλλήλου (σ.σ. ναι, με βάση μία μαρτυρία!) επικύρωσε στους απογόνους 1933 στρέμματα δάσους! Το 2017 ενσωμάτωσαν άλλα 187 στρέμματα από το γειτονικό δάσος της Λούτσας. Για την ιστορία, ακριβώς δίπλα το περασμένο καλοκαίρι εταιρεία του Δ. Γιανακόπουλου πλήρωσε 18 εκατ. ευρώ για παρόμοια έκταση.

Και ενώ όλα αυτά εξελίσσονταν σε χαμηλό επίπεδο με ελάχιστους να γνωρίζουν, το 2020 που γνωστοποιήθηκε ότι το δάσος και οι τέσσερις παραλίες του έχουν επιδικαστεί σε ιδιώτες, ξέσπασαν οι πρώτες αντιδράσεις. Πως εξελίχθηκε και πως είναι η κατάσταση σήμερα;

Ο δικηγόρος των ”απογόνων” Σπύρος Τάσσης επιμένει πως οι δικαστικές αποφάσεις είναι αμετάκλητες και νομική δυνατότητα αναψηλάφησης δεν υφίσταται.

Η Επιτροπή Αγώνα Φαναρίου για τη διάσωση του δάσους της Βαλανιδοράχης, έχοντας γνώση ότι χρησικτησία στα δάση δεν υφίσταται, αλλά απαιτείται τίτλος ιδιοκτησίας, αναζήτησαν τον τίτλο στην αρμόδια αρχή της Δημοκρατίας της Τουρκίας και συγκεκριμένα στη Γενική Διεύθυνση Κτηματολογίου και Υποθηκοφυλακείων. Ωστόσο η τούρκικη υπηρεσία δεν βρήκε καμία εγγραφή στον τίτλο «υπ’ αριθμόν 48 μηνός Ιανουαρίου 1317/1902».

Συνεπώς ό τίτλος που οι συνιδιοκτήτες δήλωσαν στα δικαστήρια ότι παρά τις αναζητήσεις τους «χάθηκε», λόγος για τον οποίο δεν προσκομίστηκε, δεν υπάρχει. Έτσι λογικά αυτό που θα έπρεπε να παραμένει σε ισχύ είναι ότι το δάσος έχει περιέλθει στο Ελληνικό Δημόσιο από το 1913. Οι ”απόγονοι” Με την «προίκα» των 1.993 συν 187 στρεμμάτων δάσους υπέβαλαν μελέτη για τη δημιουργία χώρου δασικής αναψυχής στις 23/12/2020, συνολικής δαπάνης 140.120 ευρώ, με δημιουργία πάρκου με ξύλινες περιφράξεις, 195 θέσεις πάρκινγκ, αθλητικές δραστηριότητες, εγκαταστάσεις για πικ νικ και παραχώρηση πρόσβασης στις παραλίες.

Η μελέτη εγκρίνεται και υπογράφεται σχετική απόφαση από τον συντονιστή της Αποκεντρωμένης Διοίκησης Ηπείρου-Δυτικής Μακεδονίας, Βασίλειο Μιχελάκη, τη Διεύθυνση Δασών Πρέβεζας και τη Διεύθυνση Περιβάλλοντος και Χωρικού σχεδιασμού της Π.Ε. Πρέβεζας, χωρίς καμία περιβαλλοντική μελέτη. Ο φορέας διαχείρισης Καλαμά Αχέροντα διαφωνεί.

Από το Φθινόπωρο το θέμα έφτασε στο Π.Σ Ηπείρου από τον Γ. Ζάψα, και στην βουλή σε μορφή επερώτησης από τον ΣΥΡΙΖΑ και το ΜΕΡΑ25. Μέχρι σήμερα οι αρμόδιοι υπουργοί σιωπούν η δηλώνουν αναρμόδιοι για το θέμα. Η δασική υπηρεσία Πρέβεζας δεν προτάθηκε ακόμη για βραβείο καλύτερης μνήμης, ο Μιχελάκης όποια κυβέρνηση και να βγει παραμένει αναντικατάστατος. Η επιτροπή αγώνα Φαναρίου φαίνεται να αντέχει ακόμη και το παλεύει.

Και τώρα μαθαίνουμε για την πώληση!

Τι (δεν) καταλαβαίνετε;

https://www.paramythia-online.gr/40648/1to-dasos-tis-velanidorachis-kai-oi-idiaiterotites-tis-ellinikis-pragmatikotitas-grafei-o-il-fotiou/