Περί μισαλλοδοξίας

Διανύουμε -κοντά σε τόσες άλλες αγωνίες και συμφορές που βιώνουμε- ζοφερές εποχές σκοταδισμού και καλπάζουσας επιστροφής σε χρόνους ανθρωποφαγικής μισαλλοδοξίας. Ο άφρων ή παράφρων;- γενίτσαρος σατράπης της Τουρκίας ροκανίζει εν ψυχρώ τις ήδη τραυματισμένες δομές του μετακεμαλικού κράτους, μιας πολλαπλά προβληματικής δημοκρατίας, με στόχο, κοντά στα άλλα, την κατάργηση του κοσμικού στάτους και την εδραίωση ενός προσωποπαγούς φονταμενταλιστικού καθεστώτος. Δεν κάνει διαφορά, αν είσαι ανερμάτιστος Λατίνος σταυροφόρος που κουρσεύει την Κωνσταντινούπολη και καταστρέφει τα Ιεροσόλυμα ή αφιονισμένος ταλιμπάν που κονιορτοποιεί αγάλματα του Βούδα και παλαιοχριστιανικά μοναστήρια.
Όταν πρωτοπήγα στο Κουσάντασι έτριβα τα μάτια μου μπρος στα επιβιώματα της ομορφιάς του ολομάρμαρου ναού του Ιωάννη, με θλίψη όμως γιατί ήταν ένα κατασκεύασμα ψυχασθενικής μισαλλοδοξίας χτισμένο πάνω και με τα τσακισμένα ερείπια του ναού της Εφεσίας Αρτέμιδος, ενός απ' τα επτά θαύματα του αρχαίου κόσμου.
Στη Θεσσαλονίκη πριν από λίγα χρόνια ο ορθόδοξος τζιχαντισμός έσπαγε πιάνα μέσα στο παλίμψηστο της Ροτόντας διεκδικώντας την για ιδίαν χρήσιν.
Ζήσαμε πρόσφατα την δήωση των θαυμαστών λειψάνων της Παλμύρας.
Και που είσ' ακόμη!
Τώρα ο επικίνδυνος μουρτζόβλαχος πάει να μετατρέψει την Αγιά Σοφιά σε καραγκιόζμπερντε!
Η θεσμική μισαλλοδοξία κερδίζει διαρκώς έδαφος, καθώς την σιγοντάρουν στα ολέθρια έργα της η αμάθεια, και η αδερφή αυτής και πλέον επικίνδυνη ημιμάθεια, η αήττητη ανθρώπινη βλακεία και ο τόσο αρεστός σε πολλούς καρπαζοεισπράκτορες φασισμός.
Καλή δύναμη στους σώφρονες και τους αγωνιστές για την πρόοδο της οικουμένης!