Παρακαλώ, μη με χτυπάτε άλλο

Δεν είναι η πόλη του έρωτα η Θεσσαλονίκη. Ας τελειώσουμε με τα παραμύθια.

Ας τελειώσουμε με τα κροκοδείλια δάκρυα και τις υποκριτικές ανακοινώσεις συλλόγων και αρχόντων.

Να πούμε την αλήθεια εις εαυτούς πρώτα και μετά στα παιδιά, κατά πώς μας συμβούλεψε ο Μανόλης Αναγνωστάκης.

Τραμπουκομάνα πόλη ήταν και τραμπουκομάνα παραμένει, επειδή οι φασιστικοί θύλακες δεν έπαψαν ποτέ να αναπαράγονται μέσα στα σκοτάδια της.

Η μήτρα που ξερνούσε τις ομάδες κρούσης δε στέγνωσε ποτέ, συνεχίζει και γεννάει την παρακρατική βία με τη σιωπηρή ανοχή της κρατικής,

ξερνάει θάνατο σε ό, τι της φαίνεται διαφορετικό,

σε ό, τι κινείται με άλλη λογική και αισθητική.

Αυτοί που σκότωσαν τον δεκαεννιάχρονο Αλκη στα σκαλάκια της Χαριλάου

είναι οι ίδιοι που έσπασαν στο ξύλο και ράγισαν προχθές το συκώτι του 14χρονου μαθητή στην παραλία, κυνηγώντας και τον 15χρονο αδελφό του,

είναι αυτοί που τρομοκρατούν και δέρνουν το προσφυγόπουλο στον Εύοσμο και του κλείνουν τον δρόμο προς το σχολείο,

είναι οι ίδιοι που λυμαίνονται τα ΕΠΑΛ στις Δυτικές συνοικίες και οι Διευθυντές Εκπαίδευσης περί άλλων τυρβάζουν,

αυτοί που επιτίθενται στις καταλήψεις με θεατή την αστυνομία,

είναι oι Νέρωνες που έκαψαν τη Libertatia στη Λεωφόρο Στρατού,

είναι οι χθεσινοί "Μακεδονομάχοι" που κατέβαιναν με ρόπαλα, περικεφαλαίες και ασπίδες στα συλλαλητήρια του 2018 απειλώντας και δέρνοντας με την ανοχή των συμπορευόμενων,

είναι αυτοί που την ίδια χρονιά έσπασαν το αυτοκίνητο των τρομοκρατημένων Τούρκων τουριστών στην Τσιμισκή,

είναι αυτοί που πέταξαν τον ομοφυλόφιλο στον Θερμαϊκό μετά το Gay Pride,

είναι αυτοί που σκότωσαν τον Βούλγαρο φίλαθλο στη Θεσσαλονίκη,

ηθικοί τους αυτουργοί αυτοί που ξερνούν ρατσιστικό και πολιτικό μίσος στα αθλητικά ραδιόφωνα, έξυπνα αναμειγμένο με τα γηπεδικά νέα. Εχετε ακούσει ποτέ τις εκπομπές τους; Αχταρμάς εθνικισμού και φανατικού οπαδισμού ο δημόσιος λόγος τους.

Είναι οι κατ' όνομα παιδαγωγοί, άνδρες φυσικά, που στα σχολεία αναλύουν τα ματς της Κυριακής και συντάσσονται με την κυρίαρχη ομάδα ώστε να γίνουν αρεστοί στα παιδιά, αυτοί οι άθλιοι μαθητοπατέρες με το δήθεν χιούμορ, με χυδαίους αστεΐσμούς κι υπονοούμενα που εξιτάρουν τη βία.Τους έχω γνωρίσει.

Είναι οι ίδιοι που επάνδρωναν τις ορδές με τις μαύρες σημαίες, αυτές που είδαμε να διαδηλώνουν στην Εγνατία τον περασμένο Σεπτέμβριο, την ίδια μέρα που εμείς διαδηλώναμε για τα αρχαία της Βενιζέλου, και να απειλούν τους οπαδούς της θύρας 10 του Ηρακλή, των οποίων ο σύνδεσμος στεγάζεται στο πατρικό του ποιητή Μανολη Αναγνωστάκη.

Εντρομοι ακούγαμε τα πολεμοχαρή συνθήματα τους και βλέπαμε τα Ματ και τους Ζητάδες να δημιουργούν τείχος ανάμεσά τους.

Είναι οι ίδιοι που με τα λάβαρα και τους βυζαντινούς δικέφαλους κατέβαιναν στις αντιεμβολιαστικές πορείες ουρλιάζοντας για τα "δίκαια της φυλής". Και πάλι τους έδωσαν χώρο οι συνοδοιπόροι τους.

Τους γνωρίζουν καλά, όπως γνώριζαν και τους δολοφόνους των προηγούμενων νεκρών αυτής της πόλης.

Είναι τα δισέγγονα του Πούλου και του Δάγκουλα, των δωσίλογων που συγκρότησαν τις κατοχικες συμμορίες

και παρέδιδαν στους Ναζί τους Εβραίους και τους αντιστασιακούς της πόλης όταν δεν τους σκότωναν,

των Γκοτζαμάνηδων δολοφόνων του Λαμπράκη οι επίγονοι είναι,

τα εγγόνια των χουντικών βασανιστών σκοτώνουν σήμερα.

Άλλαξαν απλώς προβιά οι λύκοι, οι ίδιοι είναι από μέσα.

Μόλις προχθές, λίγο πιο έξω από την πόλη, σουγιά χάριζε ο εργάτης on camera στον πρωθυπουργό, για να καθαρίσει με τους "Πολάκηδες" κι ο πρωθυπουργός αντί να βγάλει φωνή αποτροπιασμού, χαμογελούσε αρνούμενος το δώρο. Δεν είναι αστεία αυτά. Μαύρα μαντάτα είναι.

Γι' αυτό ας πάψουν τα κροκοδείλια δάκρυα.

Σε μια τραμπουκομάνα πόλη ζούμε, κι αν δεν αντιδράσουμε τώρα, οι μαύροι δολοφόνοι θα συνεχίσουν να σπέρνουν νεκρούς.

Στη μνήμη του 19χρονου Άλκη που σήμερα κηδεύεται στη Βέροια, επειδή δεν ελπίζω πια πως θα είναι ο τελευταίος δολοφονημένος.

ΠΑΡΑΚΑΛΩ, ΜΗ ΜΑΣ ΚΟΡΟΪΔΕΥΕΤΕ ΑΛΛΟ.