Η δημοσιογράφος και συγγραφέας Amanda Ripley με κείμενό της στην Washington Post γράφει
«…Είμαι δημοσιογράφος εδώ και δύο δεκαετίες και συνήθιζα να περνώ ώρες καταναλώνοντας ειδήσεις, αποκαλώντας το «δουλειά».
Κάθε πρωί, διάβαζα την Washington Post, τους New York Times και μερικές φορές τη Wall Street Journal. Στο γραφείο μου στο περιοδικό Time, είχα μια τηλεόραση που έπαιζε CNN σε σίγαση. Άκουγα NPR στο ντους. Τα Σαββατοκύριακα καταβρόχθιζα το New Yorker. Ένιωθα καθήκον μου να ενημερώνομαι, ως πολίτης και ως δημοσιογράφος — και επίσης, κατά κάποιον τρόπο το λάτρευα!
…Αλλά πριν από λίγα χρόνια, κάτι άλλαξε. Τα νέα άρχισαν να με επηρεάζουν. Μετά την πρωινή μου ανάγνωση, ένιωθα τόσο κουρασμένη που δεν μπορούσα να γράψω — ή να κάνω ο,τιδήποτε δημιουργικό.
[…]οι ειδήσεις εισέβαλαν σε κάθε χαραμάδα της ζωής. Δεν μπορούσα να αποφύγω την έκθεση — στα εισερχόμενα email μου, στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, σε sms από φίλους. Προσπάθησα να σκληρύνω.
Έδωσα στον εαυτό μου αυστηρές διαλέξεις:
«Αυτή είναι η πραγματική ζωή και η πραγματική ζωή είναι καταθλιπτική! Συμβαίνει μια πανδημία, για όνομα του Θεού. Επιπλέον: Ρατσισμός! Επίσης: Κλιματική αλλαγή! Και πληθωρισμός!
Τα πράγματα είναι καταθλιπτικά. Θα έπρεπε να έχεις κατάθλιψη!».
[…]Όλες οι ατομικές ενέργειες μου φαίνονταν άσκοπες όταν τελείωνα να διαβάζω τις ειδήσεις. Κυρίως, απλώς έπλεα στην απόγνωση.
Πήγα σε μια ψυχοθεραπεύτρια. Μου είπε (έτοιμοι να το ακούσετε;) να σταματήσω να καταναλώνω ειδήσεις. Αυτό μου φαινόταν λάθος.
Δεν ήταν σημαντικό να ενημερώνεσαι; Η παραίτηση από τις ειδήσεις ήταν σαν να εγκαταλείπεις τον κόσμο.
Τότε μια μέρα μια φίλη δημοσιογράφος μου εκμυστηρεύτηκε ότι απέφευγε και αυτή τις ειδήσεις.
Μετά το άκουσα και από άλλον δημοσιογράφο. Και μετά και άλλον. (Οι περισσότερες ήταν γυναίκες, παρατήρησα, αν και όχι όλες.)
Αυτά τα νέα για το ότι αντιπαθούσαν τις ειδήσεις λέγονταν πάντα ψιθυριστά, ένα βρώμικο μικρό μυστικό.
Μου θύμισε τη σκηνή στο «The Social Dilemma», όταν όλα εκείνα τα στελέχη της τεχνολογίας παραδέχτηκαν ότι δεν άφηναν τα παιδιά τους να χρησιμοποιήσουν τα προϊόντα που είχαν δημιουργήσει… Και εδώ ερχόμαστε στην καρδιά του προβλήματος: Εάν τόσοι πολλοί από εμάς νιώθουμε δηλητηριασμένοι από τα προϊόντα μας, μήπως υπάρχει κάτι λάθος με αυτά;
Τον περασμένο μήνα, νέα στοιχεία από το Ινστιτούτο Reuters έδειξαν ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν ένα από τα υψηλότερα ποσοστά αποφυγής ειδήσεων στον κόσμο.
Περίπου 4 στους 10 Αμερικανούς μερικές φορές ή συχνά αποφεύγουν την επαφή με τις ειδήσεις — ποσοστό υψηλότερο από τουλάχιστον 30 άλλες χώρες.
ΓΧΠ: Συμπέρασμα: οι ειδήσεις μας "τρελαίνουν" και ο μόνος τρόπος αποφυγής της τρέλας (αγχώδη διαταραχή την λένε) είναι να μην τις ακούμε, να μην πληροφορούμαστε, να μένουμε αδρανείς... Δηλαδή μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα...
- από ρεπορτάζ στην Washington Post
