Οι αποτυχίες μου

Τα πρόσωπα και τα ονόματα τους περνούν τακτικά μπροστά μου.

Είναι οι αποτυχίες μου.
Πάντα μόνοι στα διαλείμματα, στα θρανία, στις εκδρομές.
Δίχως ούτε ένα φίλο, μια κολλητή.
Αμίλητοι, αποτραβηγμένοι στον εαυτό τους περνούν σαν σκιές μες την ομίχλη της σχολικής ρουτίνας.
Προσπάθησα- ο Θεός ξέρει- πόσες φορές να τους πλησιάσω.
Να τους ενώσω με τους υπόλοιπους συμμαθητές και ν' απαλύνω την μοναξιά τους.
Δεν τα κατάφερα.
Γι’ αυτό σας λέω. Είναι οι αποτυχίες μου.
Αυτές με στοιχειώνουν.
Αυτές θα με δικάσουν, χωρίς να το θέλουν, χωρίς να το επιδιώξουν.
Κι εγώ θα σκύψω με ντροπή το κεφάλι.