Και αναθυμάμαι τη ρήση του Όσκαρ Ουάιλντ, που έλεγε πως «Η σύγχρονη δημοσιογραφία... δικαιώνει την ύπαρξή της χάρη στη δαρβίνεια αρχή της επιβίωσης των πιο χυδαίων».
Ολόκληρη η ανάρτηση του Χάρη Μαυρουδή έχει ως εξής:
"Την τελευταία φορά που θυμάμαι τον πατέρα μας να κλαίει ήταν όταν πέθανε ο Χατζιδάκις. Θυμάμαι επίσης πόσο ήταν θυμωμένος με τον τρόπο που κάποιοι "δημοσιογράφοι" δεν σεβάστηκαν τον θάνατό του αλλά έδειχναν σε τηλεοπτική μετάδοση τον Χατζιδάκι να μεταφέρεται με το φορείο.
Ο πατέρας μας με την στάση ζωής του, απέφυγε αυτή τη "δημοσιογραφία" δεν "έπαιξε" ποτέ το παιχνίδι του life style, κρατώντας το μέτρο και τις ισορροπίες που ο ίδιος επέλεξε.
Αυτή τη στιγμή ακροβολισμένοι παπαράτσι "δημοσιογράφοι" γύρω από το εξοχικό μας, μη σεβόμενοι τη στάση ζωής μας, επιχειρούν να καταγράψουν τον πόνο μας. Εκπομπές life style μας τηλεφωνούν ρωτώντας μας ερωτήσεις που ποτέ δεν θα μπορούσε να διανοηθεί άνθρωπος να ρωτήσει συνάνθρωπο που μόλις έχει χάσει τον σύντροφό του, τον γονιό του.
Παρακαλώ πολύ τους τηλεοπτικούς σταθμούς να ζητήσουν από τους εργαζόμενούς τους να αποχωρήσουν και να σεβαστούν (έστω και για τους τύπους) τις δύσκολες στιγμές που βιώνουμε.".
Haris Mavroudis
