Ο τηρασμός

Τη βάβω Αγγέλω τη γνώρισε στα εικοσιτόσα χρόνια της. Ευτύχησε να τη ζήσει περίπου άλλα τόσα και να κρατήσει για πάντα τη θυμοσοφία της, ακόμη κι όταν αυτή χαιρέτισε. Είναι όπως λέμε «κάποιοι έρχονται στη ζωή μας για να μείνουν», καθώς το αλισβερίσι με τους ανθρώπους δεν είναι τίποτ’ άλλο από ένα «φύγε-μείνε».

Ξεπετάχτηκε ξαφνικά μπροστά της παραμονές Χριστουγέννων, όταν πήρε την απόφαση για κάτι ξεκαθαρίσματα. Δυσκολεύουν τα ξεκαθαρίσματα είναι η αλήθεια. Ακόμη κι αν πρόκειται για αντικείμενα ευτελή, μεταχειρισμένα, αγαπημένα ίσως σε αλλοτινούς καιρούς! Που βέβαια στοιβάχτηκαν κι αυτά κάποια στιγμή για χρόνια, σε ανήλιαγα πατάρια και σοφίτες. Με την προοπτική του «ίσως σε χρειαστώ!» Που βέβαια δε ερχόταν σχεδόν ποτέ. Όμως οι γιορτές προέτρεπαν πάντα σε κινήσεις τέτοιες. Ήταν σα να απαιτούσαν κάτι καινούργιο, στη θέση μιας άχρηστης συντήρησης.

Όταν βρέθηκε μπροστά στον -έστω άλλοτε- προσωπικό της  «τηρασμό!»> όπως θα ’λεγε η βάβω, ήταν σα να ’πρεπε ν’ αντιμετωπίσει το κομμάτι εκείνο του εαυτού της το «λήξουρο», που χορτασιά δεν είχε. Αλλά η βάβω μέσα της, μικροσκοπική, όμως τεράστια, δεν ήξερε από τέτοια! «Πέτα τα μω’ χαμένο! Με δαύτα άλλοι να ποδεθούν και να ντυθούν, που το ’χουνε ανάγκη, νισάφι πια!»

…………………………………………………………………

Το απόγευμα, κάτι μπόγοι αναχωρούσαν -με χαρά λες!- δια παντός από τη φυλακή τους. Κι αυτή σκεφτόταν με ένα τσίμπημα τοσοδούλικο, -γιατί οι παλιές αγάπες έστω και λήξουρες  όταν λήγουν πονάνε-, πως η βάβω δε θα ’χε μπει ποτέ στη ζωή της σε τέτοιον κόπο. Απλά γιατί δεν το είχε ανάγκη λόγω χαραχτήρα, κι όχι λόγω φτώχειας. «Μάτι λαίμαργο, ψυχή χαμένη!» συνήθιζε να λέει κρυφογελώντας καθώς πλάι στη στόφα έκανε το λιτό -πάντα ίδιο!- προσφάι της τα χειμωνιάτικα πρωϊνά, πριν ξεκινήσει τη μέρα της. Δυο-τρεις κάχτες, μια ψίχα καλαμποκόπιτα  στο πανί…

Κι όταν κάποτε την είχε ρωτήσει  τη σημασία του τηρασμού, -παρόλο που το είχε καταλάβει, η βάβω την κοίταξε  με απορία. «Εσύ ’σαι μορφωμένη μω’ παιδάκι! (εννοούσε πώς και δεν το γνώριζε!) Όταν τηράς συνέχεια τι κάνει ο ένας κι ο άλλος, μπαίνεις σε τηρασμό! Αν έχεις μόνο το δικό σου χαβά, εφτούνο σε φυλάει να μην κάμεις ζουλούμια και σιαχλαμάρες στη ζωή!»

Λέξεις:

Τηρασμός:  Πειρασμός

Λήξουρος:  Λαίμαργος

Κάχτες:  Καρύδια

Ζουλούμια:  Ζημιές