Ο ρατσισμός είναι θεσμοποιημένος στην Ελλάδα

Οι πρόσφυγες της μυθοπλασίας στις κινηματογραφικές ταινίες "Τελευταία παμπ" και "Καπερναούμ", και οι πρόσφυγες της πραγματικότητας στη Συρία, το Ιράν και το Αφγανιστάν, οι ξεριζωμένοι Παλαιστίνιοι της Γάζας, οι διώκτες τους εκεί, και οι διώκτες τους εδώ. Διαβάζω στην πρώτη σελίδα της εφημερίδας ΕΣΤΙΑ (13.2.24): «…οι Αμερικανοί επέβαλαν… την ¨ενσωμάτωση προσφύγων στις ελληνικές δημόσιες υπηρεσίες¨, δηλ. την πρόσληψη λαθρομεταναστών…».

Η λέξη «λαθρομετανάστης», σημειολογικά προσβλητική και ρατσιστική, χρησιμοποιείται κατά κόρον από την εγχώρια ακροδεξιά, τον Σαμαρά, τον Βελόπουλο, τον Τζήμερο, το Μακελειό, τον Άδωνι, τον Πλεύρη κ.ά. Τώρα ο δήθεν κίνδυνος άλωσης της ελληνικότητας μετατράπηκε σε άλωση του ελληνικού κράτους! Η ίδια βλακώδης φοβία με αυτή εναντίων των "ξένων" πριν έναν αιώνα, όταν οι πρόγονοι των σημερινών ξενοφοβικών στρέφονταν εναντίον των Ελλήνων προσφύγων του Πόντου και της Μικράς Ασίας.

Είναι γνωστό το πογκρόμ του 1916 εναντίον των προσφύγων, που κατέφευγαν στην Ελλάδα για να γλιτώσουν από τη γενοκτονία των Τούρκων, αλλά και των Ελλήνων των νέο-απελευθερωμένων περιοχών, όπως η Κρήτη. Η εγχώρια Κου Κλουξ Κλαν της εποχής εκείνης ήταν οι περίφημοι «Επίστρατοι»(φιλοβασιλική φασιστική ομάδα). Οι παρακρατικοί αυτοί εκτέλεσαν μεταξύ 19 και 23 Νοεμβρίου του ίδιου χρόνου 20 πρόσφυγες (μικρασιάτες κυρίως) κοντά στο φθισιατρείο «Σωτηρία» με την δήθεν κατηγορία της κατασκοπείας υπέρ των αγγλογάλλων.

Θυμίζω πως το κεντρικό σύνθημα του συλλαλητηρίου του 1923 στους στύλους του Ολυμπίου Διός ήταν «Φωτιά στους τουρκόσπορους πρόσφυγες» και αφορούσε τους τραγικούς μικρασιάτες. Ο Γεώργιος Βλάχος, μάλιστα, τους χαρακτήρισε «προσφυγική αγέλη». Ομοίως απεχθής ήταν και η πρόταση του Ν. Κρανιωτάκη, εκδότη του «Πρωινού Τύπου», που ζητούσε εν έτει 1933 να επιβληθεί στους πρόσφυγες να φορούν κίτρινο περιβραχιόνιο (ανάλογο αυτού που φόρεσαν οι ναζί στους Εβραίους) ώστε να τους αποφεύγουν οι γηγενείς! 

Ο ρατσισμός συνεπώς έχει βαθιές ρίζες στην ελληνική κοινωνία και δεν χωρίζει μόνο τους ζωντανούς, αλλά ακόμα και τους νεκρούς! Στο ξόδι αγαπημένου προσώπου σε χωριό που βρίσκεται στους πρόποδες του Ολύμπου, διαπίστωσα πως ο διαχωρισμός ντόπιων και προσφύγων εξακολουθεί να υφίσταται και σήμερα. Το χωριό έχει δύο ενορίες και δύο εκκλησίες, μία των ντόπιων και μία των προσφύγων. Δύο μαχαλάδες: ο «πάνω μαχαλάς» για τους γηγενείς και ο «κάτω» για τους πρόσφυγες. Δύο νεκροταφεία: το ένα για τους γηγενείς και το άλλο για τους πρόσφυγες!

Η αγαπημένη μας Μαρίκα Γκένσιου θάφτηκε στο δικό της λόφο, στο κοιμητήριο των προσφύγων. Οι δικοί της ήταν όλοι εκεί. Κι εκεί κατάλαβα πόσο ισχυρό είναι το ιστορικό υπόβαθρο του σημερινού ρατσισμού στην Ελλάδα.

Βαθύ, δομικό και θεσμοποιημένο το ρήγμα  μεταξύ των ντόπιων, των «καθαρών Ελλήνων» και των «τουρκόσπορων». Ένα χωριό στα δύο. Χωρίς καν μια ουδέτερη ζώνη, μια πράσινη γραμμή. Μου διηγήθηκαν μάλιστα ότι πρόσφατα ένα κορίτσι αγάπησε ένα αγόρι από τον «κάτω μαχαλά» των προσφύγων. Και οι δικοί της προσπάθησαν να την αποτρέψουν λέγοντάς της: «τούρκο θα πάρεις;»

Πώς αλήθεια να (υπο)δεχθούν αυτοί οι άνθρωποι τους ξεριζωμένους από τη Συρία, την Παλαιστίνη, το Ιράν, το Αφγανιστάν, την Αφρική, όταν το μίσος για τους ξένους το ήπιαν με το πρώτο τους το γάλα; Όταν δεν έχουν αντιληφθεί ότι η ξενότητα τους κατοικεί, καθώς ξένοι είναι κι αυτοί στην ίδια τους τη χώρα; 

Αλλά κάποιοι συντηρούν το μίσος για τον "Άλλο", γιατί μέσω του ρατσισμού επιτυγχάνεται ο κοινωνικός αυτοματισμός και ο εμφύλιος των «κάτω», μία παλιά μέθοδος για να μετατίθεται η σύγκρουση από την πρωταρχική αιτία της στη δευτερεύουσα.

Η νομιμοποιητική βάση του «κοινωνικού εμφύλιου πολέμου» είναι ότι για όλα φταίνε οι μετανάστες, οι πρόσφυγες, αυτοί που μας παίρνουν τις… δουλειές… τώρα και στο «δημόσιο» (σύμφωνα με την ΕΣΤΙΑ)!

*Ένας άλλος «εχθρός» είναι οι ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητα που -σύμφωνα με την ίδια εφημερίδα- προωθούν οι Αμερικανοί… Για να ολοκληρωθεί η περίφημη επίθεση των ακροδεξιών στην λεγόμενη «ιδεολογία του φύλου». Σχετικό άρθρο της Judith Butle στον Γκάρντιαν και στο artinews.gr